Prandaj, le të bëjmë çmos për të hyrë në atë pushim.»—Hebrenjve 4:9-11.

Duke u rikthyer te pohimi i Pavlit në letrën drejtuar hebrenjve, vërejmë se ai theksoi që ‘mbetet një pushim sabati për popullin e Perëndisë’ dhe i nxiti të bashkëkrishterët që të bënin çmos «për të hyrë në atë pushim». Kjo tregon se, kur Pavli shkroi këto fjalë, ‘dita e shtatë’ e pushimit të Perëndisë, e cila kishte filluar rreth 4.000 vjet më parë, vazhdonte ende. Ajo do të përfundojë kur qëllimi i Perëndisë lidhur me njerëzimin dhe me tokën të përmbushet plotësisht, në fund të Mbretërimit Mijëvjeçar të Jezu Krishtit, i cili është ‘Zotëria i sabatit’.—Mateu 12:8; Zbulesa 20:1-6; 21:1-4.

Diskutimi i Pavlit lidhur me pushimin e Perëndisë dhe se si mund të hyjmë në të, ishte sigurisht burim inkurajimi për të krishterët hebrenj në Jerusalem, të cilët kishin duruar shumë përndjekje dhe tallje për besimin e tyre. (Veprat 8:1; 12:1-5) Në mënyrë të ngjashme, fjalët e Pavlit mund të jenë burim inkurajimi edhe për të krishterët e sotëm. Duke e kuptuar se është shumë afër përmbushja e premtimit të Perëndisë për të sjellë një tokë parajsore nën Mbretërinë e tij të drejtë, edhe ne duhet të pushojmë nga veprat tona dhe të bëjmë çmos për të hyrë në atë pushim.—Mateu 6:10, 33; 2 Pjetrit 3:13.