¹⁷ Duke iu bindur zyrtarëve publikë në përputhje me këshillën e Pjetrit që ‘të kenë nderim për mbretin’, të krishterët tregojnë respektin dhe nderimin që u takon sipas pozitës. (1 Pjet. 2:17)

TË SHFAQIN DASHURI

18. (a) Pse për ne është e natyrshme të duam gjithë vëllazërinë? (b) Çfarë kanë vërejtur disa që nuk janë Dëshmitarë?

¹⁸ Apostulli Pjetër shkroi: «Kini dashuri për gjithë vëllazërinë, kini frikë Perëndinë.» (1 Pjet. 2:17) Dëshmitarët e Jehovait e kanë frikë Perëndinë, domethënë kanë frikë se mos i shkaktojnë pakënaqësi, dhe kjo i motivon më shumë për të bërë vullnetin e tij. Janë të lumtur t’i shërbejnë Jehovait si pjesë e një vëllazërie ndërkombëtare që ka të njëjtën dëshirë. Prandaj, për ta është thjesht e natyrshme ‘të kenë dashuri për gjithë vëllazërinë’. Një dashuri e tillë vëllazërore, e cila është kaq e rrallë në shoqërinë e sotme egoiste, i befason ata që s’janë Dëshmitarë. Për shembull, një cicerone që punonte në një agjenci udhëtimesh amerikane, u mahnit nga përzemërsia dhe mbështetja që treguan Dëshmitarët për delegatët e huaj në një kongres ndërkombëtar në Gjermani, në 2009-n. Ajo tha se në tërë vitet që kishte punuar me turistët, kurrë s’kishte parë diçka të tillë. Më vonë, një nga Dëshmitarët tregoi: «Gjithçka që tha për ne, e shprehu me një ton habie dhe entuziazmi.»