Jehovai arsyetoi me Kainin. «Pse je ndezur nga zemërimi dhe pse të ka rënë çehrja?»—e pyeti ai. Kjo i dha Kainit mjaft mundësi për të hetuar motivet dhe ndjenjat e tij. «Nëse kthehesh për të bërë të mirën,—vazhdoi Jehovai,—a nuk do të ketë ngazëllim? Por nëse nuk kthehesh për të bërë të mirën, mëkati po të zë pusinë te hyrja dhe dëshirimi i tij është për ty, dhe ti, nga ana jote, a do ta zotërosh atë?»—Zanafilla 4:6, 7, BR. (Shiko kutinë në faqe 23.)

Si përpara, ashtu edhe pas vrasjes së Abelit, Kaini refuzoi të ‘kthehej për të bërë të mirën’. Ai zgjodhi të linte që mëkati ta zotëronte dhe për këtë gjë Kaini u dëbua nga zona ku banonte familja njerëzore. Atij iu vendos një «shenjë», ndoshta thjesht një dekret solemn, me qëllim që askush të mos hakmerrej për vdekjen e Abelit, duke vrarë Kainin.—Zanafilla 4:15.

«PSE je ndezur nga zemërimi dhe pse të ka rënë çehrja?» Me këtë pyetje, Jehovai arsyetoi me dashamirësi me Kainin. Ai nuk e detyroi Kainin që të ndryshonte, sepse Kaini ishte një person me vullnet të lirë. (Krahaso Ligjin e përtërirë 30:19.) Megjithatë, Jehovai nuk ngurroi të tregonte pasojat e drejtimit rebel të Kainit. Ai e paralajmëroi Kainin: «Nëse nuk kthehesh për të bërë të mirën, mëkati po të zë pusinë te hyrja dhe dëshirimi i tij është për ty.»—Zanafilla 4:6, 7, BR.

Është për t’u vërejtur se pavarësisht nga ky qortim i rëndë, Jehovai nuk e trajtoi Kainin si një ‘rast i pashpresë’. Përkundrazi, ai i foli Kainit për bekimet që e prisnin nëse ndryshonte mënyrën e tij të jetesës dhe shprehu siguri se Kaini mund ta kapërcente këtë problem, po të zgjidhte të vepronte kështu. «Nëse kthehesh për të bërë të mirën,—tha Jehovai,—a nuk do të ketë ngazëllim?» Ai, gjithashtu, e pyeti Kainin në lidhje me zemërimin e tij vrasës: «Dhe ti, nga ana jote, a do ta zotërosh atë?»