Me fjalët e dashura të një ati, mbreti i mençur i Izraelit të lashtë, Solomoni, thotë: «Biri im, nëse ti do t’i marrësh thëniet e mia dhe do t’i mbledhësh si thesar urdhërimet e mia pranë teje, në mënyrë që me veshin tënd t’i kushtosh vëmendje mençurisë, për ta përkulur zemrën tënde drejt aftësisë shquese; nëse ti akoma më tepër, thërret për vete kuptueshmërinë dhe lëshon zërin tënd për vetë aftësinë shquese, nëse ti vazhdon të kërkosh për të si për argjendin dhe nëse vazhdon të kërkosh për të si për thesaret e fshehura, në këtë rast do të kuptosh druajtjen e Jehovait dhe do të gjesh vetë njohurinë e Perëndisë.»—Proverbat 2:1-5, BR.

Për t’i kushtuar vëmendje mençurisë kërkohet të fitosh aftësi shquese dhe kuptueshmëri. Sipas Webster’s Revised Unabridged Dictionary, aftësia shquese është «fuqia ose aftësia e mendjes me anë të së cilës ajo dallon një gjë nga një gjë tjetër». Aftësia shquese hyjnore është aftësia për të dalluar të drejtën nga e gabuara dhe më pas për të zgjedhur drejtimin e duhur. Po të mos e ‘pririm zemrën tonë’ drejt aftësisë shquese, ose nëse nuk jemi të etur për ta fituar atë, si do të mund të qëndrojmë në ‘udhën që çon në jetë’? (Mateu 7:14; krahaso Ligji i përtërirë 30:19, 20.) Studimi dhe zbatimi i Fjalës së Perëndisë na pajis me aftësi shquese.

Si mund «të thërrasim për kuptueshmërinë», që është aftësia për të kuptuar se si lidhen aspektet e një çështjeje me njëra-tjetrën dhe me vet çështjen në tërësi? Natyrisht, mosha dhe përvoja janë faktorë që mund të na ndihmojnë të zhvillojmë një kuptueshmëri më të madhe, por s’është e thënë të jetë gjithmonë kështu. (Jobi 12:12; 32:6-12). «Me më shumë kuptueshmëri se njerëzit e moshuar unë sillem,—tha psalmisti,—sepse kam vëzhguar vetë urdhërimet e tua [Jehovait].» Gjithashtu, këndoi: «Vetë zbulimi i fjalëve të tua jep dritë, duke e bërë njeriun pa përvojë që të kuptojë.» (Psalmi 119:100, 130, BR) Jehovai është «i Lashti i ditëve» dhe ka një kuptueshmëri pafundësisht më të lartë se ajo e gjithë njerëzimit. (Danieli 7:13) Perëndia mund t’i japë kuptueshmëri atij që s’ka përvojë, duke bërë që t’ua kalojë në këtë cilësi edhe atyre me moshë më të madhe. Prandaj, ne duhet të jemi të zellshëm në studimin dhe zbatimin e Fjalës së Perëndisë, Biblës.

Fraza e përsëritur «nëse ti», në fragmentin e hapjes së kapitullit të dytë të Fjalëve të urta, pasohet nga shprehje të tilla, si: «marr», «mbledh si thesar», «thërras», «vazhdoj të kërkoj». Përse shkrimtari përdor këto shprehje me një forcë gjithnjë e në rritje? Në një vepër referimi thuhet: «I dituri [këtu] thekson nevojën e të qenët i zellshëm në kërkimin e mençurisë.» Po, ne duhet ta kërkojmë me ngulm mençurinë dhe cilësitë që lidhen me të: aftësinë shquese dhe kuptueshmërinë.