17. Cila sjellje e gabuar dënohet në mjerimin e parë të shpallur nga Isaia?

¹⁷ Në vargun 8, Isaia nuk citon më fjalët e Jehovait. Duke dënuar disa nga ata që janë pjesë e ‘rrushit të egër’ të prodhuar në Judë, ai shpall personalisht të parën nga gjashtë mjerimet: «Mjerë ata që shtojnë njërën shtëpi pas tjetrës dhe ata që aneksojnë njërën fushë pas tjetrës, derisa të mos ketë më vend dhe ju njerëz të liheni të jetoni fillikat në mes të vendit! Në veshët e mi Jehovai i ushtrive është betuar se shumë shtëpi, ndonëse të mëdha e të mira, do të bëhen një objekt i vërtetë habie, pa asnjë banor. Sepse edhe dhjetë akra vresht do të prodhojnë veçse një bato dhe, edhe një omer farë do të prodhojë veçse një efa.»—Isaia 5:8-10.

¹⁹ Jehovai premton se do t’i zhveshë këta persona lakmitarë nga fitimet e tyre të paligjshme. Shtëpitë që ata marrin me forcë do të jenë «pa asnjë banor». Tokat që lakmojnë do të prodhojnë thjesht një pjesëz të kapacitetit të tyre. Se si dhe kur do të përmbushet saktësisht ky mallkim nuk thuhet. Ka të ngjarë që ai t’i referohet, të paktën pjesërisht, gjendjes që u krijua më vonë nga mërgimi në Babiloni.—Isaia 27:10.