ELITA E RINISË SË JERUSALEMIT

7, 8. Çfarë përfundimi mund të nxjerrim nga Danieli 1:3, 4 dhe 6 në lidhje me prejardhjen e Danielit dhe të tre shokëve të tij?

⁷ Në Babiloni nuk u çuan vetëm thesaret e tempullit të Jehovait. Tregimi thotë: «Atëherë, mbreti i tha Ashpenazit, kryezyrtarit të oborrit të tij, të sillte disa prej bijve të Izraelit, të pasardhjes mbretërore dhe të fisnikëve, fëmijë te të cilët nuk kishte asnjë cen, por me paraqitje të mirë, që kishin mendjehollësi për sa i përket të gjithë mençurisë, të pajisur me njohuri, që kishin aftësi shquese për atë që njihet dhe në të cilët kishte edhe aftësi për të qëndruar në pallatin e mbretit.»—Danieli 1:3, 4.

⁸ Cilët u zgjodhën? Tregimi na thotë: «Mes tyre ndodheshin disa prej bijve të Judës: Danieli, Hanania, Mishaeli dhe Azaria.» (Danieli 1:6) Kjo hedh dritë deri në njëfarë mase mbi prejardhjen e Danielit dhe të shokëve të tij, e cila përndryshe do të mbetej në errësirë. Për shembull, vërejmë se ata ishin «bij të Judës», fisi mbretëror. Ishin apo jo nga linja mbretërore, është e arsyeshme të mendojmë se ishin të paktën nga familje me njëfarë rëndësie dhe influence. Përveç mendjes së shëndoshë dhe trupit të shëndetshëm, ata kishin mendjehollësi, mençuri, njohuri dhe aftësi shquese; të gjitha këto kur ishin në një moshë mjaft të re, saqë quheshin «fëmijë», ndoshta në fillim të adoleshencës. Danieli dhe shokët e tij duhet të kenë qenë të shkëlqyer, elita e rinisë së Jerusalemit.

BETEJË PËR MENDJEN

10. Çfarë u ishte mësuar të rinjve hebrenj dhe cili ishte qëllimi i kësaj?

¹⁰ Menjëherë, për mendjen e re të këtyre të mërguarve filloi një betejë. Për ta bërë të sigurt përpunimin e adoleshentëve hebrenj, me qëllim që t’i përshtateshin sistemit babilonas, Nabukodonosori dekretoi që zyrtarët e tij «t’u mësonin atyre shkrimin dhe gjuhën e kaldeasve». (Danieli 1:4) Ky nuk ishte një arsimim i zakonshëm. Një enciklopedi biblike (The International Standard Bible Encyclopedia) shpjegon se në të «përfshihej studimi i gjuhës sumeriane, akadiane, aramaike . . . dhe i gjuhëve të tjera, si dhe i literaturës së shumtë të shkruar në ato gjuhë». «Literatura e shumtë» konsistonte në historinë, matematikën, astronominë e kështu me radhë. Megjithatë, «tekstet fetare që kishin lidhje me to, bashkë me ominën [oguret] dhe astrologjinë . . . , luanin një rol të madh».