Te Danieli 5:2, 11, 18, 22, Nabukodonosori quhet «ati» i Belshazarit dhe Belshazari quhet «biri» i Nabukodonosorit. Në një libër (Nabonidus and Belshazzar, nga R. F. Dauërti, 1929) arsyetohet se ka shumë mundësi që nëna e Belshazarit ishte Nitokrisa dhe se ajo ishte bija e Nabukodonosorit (II). Nëse po, Nabukodonosori ishte gjyshi i Belshazarit. (Shih Zn 28:10, 13 për një përdorim të ngjashëm të fjalës «atë».) Gjithsesi, jo të gjithë studiuesve u duket plotësisht bindës shpjegimi i një lidhjeje të tillë. Ndoshta Nabukodonosori ishte «ati» i Belshazarit thjesht për sa i përket fronit, meqë ishte paraardhësi i tij në fron. Në mënyrë të ngjashme, asirianët përdornin shprehjen «bir i Omrit» për një pasues të Omrit.​—Shih OMRI nr. 3.

Gjatë gostisë, Belshazari, nën ndikimin e verës, kërkoi të sillnin enët e marra nga tempulli i Jerusalemit, që me to të pinin ai, mysafirët, gratë e konkubinat e tij, ndërsa lëvdonin perënditë babilonase. Pa dyshim, ajo kërkesë nuk u bë ngaqë s’kishte enë për të pirë, por u bë qëllimisht e me shpërfillje nga mbreti pagan, për të poshtëruar Perëndinë e izraelitëve, Jehovain. (Dn 5:2-4) Kështu ai me paturpësi sfidoi Jehovain, i cili kishte frymëzuar profecitë që parathoshin rënien e Babilonisë. Ndërkohë që dukej se nuk e vriste mendjen për rrethimin nga forcat armike, Belshazari u trondit tepër kur papritmas u shfaq një dorë që nisi të shkruante në murin e pallatit. Me gjunjët që i dridheshin, ai thirri gjithë burrat e tij të mençur që ta interpretonin mesazhin e shkruar, por më kot. Bibla tregon se atëherë mbretëresha i dha një këshillë të mençur që të thërriste Danielin, si i vetmi që ishte në gjendje ta interpretonte. (Dn 5:5-12) Sipas disa studiuesve, «mbretëresha» nuk ishte gruaja e Belshazarit, por e ëma, Nitokrisa, që mendohet se ishte e bija e Nabukodonosorit. Nën frymëzim, Danieli zbuloi kuptimin e mesazhit të shkruar me anë të një mrekullie, që parathoshte rënien e Babilonisë para medëve dhe persëve. Profeti i moshuar e dënoi blasfeminë e Belshazarit, i cili piu me enët që përdoreshin në adhurimin e Jehovait, për të lëvduar perënditë që as shohin gjë, as dëgjojnë gjë e as dinë gjë. Prapëseprapë, Belshazari nuk e tërhoqi propozimin dhe e bëri Danielin sundimtarin e tretë në mbretërinë që ishte në prag të shkatërrimit.​—Dn 5:17-29.