11, 12. (a) Cila pjesë tjetër e profecisë së Sofonisë është përmbushur mbi mbetjen? (b) Si e ka dëgjuar mbetja e mirosur thirrjen «duart e tua mos u dobësofshin»?

¹¹ Mbetja besnike gëzohet që është liruar në vitin 1919 nga robëria frymore e Babilonisë së Madhe, perandoria botërore e fesë së rreme. Ata kanë provuar përmbushjen e profecisë së Sofonisë: «Lësho britma gëzimi, o bijë e Sionit! Lësho britma hareje, o Izrael! Gëzohu dhe ngazëllo me gjithë zemër, o bijë e Jerusalemit! Zoti i ka revokuar gjykimet e tij kundër teje, ka dëbuar armikun tënd. Mbreti i Izraelit, Zoti [Jehovai, BR], ndodhet midis teje, nuk do të kesh më frikë nga asgjë. Atë ditë do të thonë në Jerusalem: ‘Mos ki frikë, o Sion, duart e tua mos u dobësofshin! Zoti, Perëndia yt, në mes teje është i fuqishmi që shpëton.’»​—Sofonia 3:14-17.

¹² Me bindjen dhe me prova të bollshme se Jehovai po e mbështet, mbetja e mirosur ka shkuar përpara pa frikë në përmbushje të urdhrit të saj hyjnor. Ata e kanë predikuar lajmin e mirë të Mbretërisë dhe kanë bërë të njohura gjykimet e Jehovait kundër të ashtuquajturit krishterim, pjesës tjetër të Babilonisë së Madhe dhe kundër gjithë sistemit të lig të gjërave të Satanait. Pavarësisht nga vështirësitë, gjatë dhjetëvjeçarëve qysh prej vitit 1919, ata i janë bindur urdhrit hyjnor: «Mos ki frikë, o Sion, duart e tua mos u dobësofshin!» Nuk kanë ndenjur duarkryq, por kanë shpërndarë miliarda fletushka, revista, libra dhe broshura, të cilat lajmërojnë Mbretërinë e Jehovait. Ata kanë qenë një shembull që u ka frymëzuar besim deleve të tjera, të cilat qysh prej 1935-ës, janë grumbulluar përkrah tyre.

«Duart e tua mos u dobësofshin»

13, 14. (a) Përse disa hebrenj u tërhoqën nga shërbimi i Jehovait dhe si u bë e dukshme kjo? (b) Ç’gjë nuk do të ishte aspak e mençur ta bënim dhe në cilën vepër nuk duhet t’i lëmë duart të na dobësohen?

¹³ Edhe pse ‘jemi në pritje’ të ditës së madhe të Jehovait, si mund të marrin një ndihmë praktike nga profecia e Sofonisë? Së pari, duhet të kemi kujdes të mos bëhemi si hebrenjtë në ditët e Sofonisë, të cilët u tërhoqën duke mos ndjekur më Jehovain, pasi kishin dyshime për afërsinë e ditës së Jehovait. Ata hebrenj mund të mos i kenë shprehur patjetër hapur dyshimet e tyre, por mënyra e tyre e të vepruarit zbuloi se ata nuk besonin me të vërtetë që dita e madhe e Jehovait ishte afër. Ata u përqendruan mbi grumbullimin e pasurive, në vend se të prisnin Jehovain.​—Sofonia 1:12, 13; 3:8.

¹⁴ Sot, nuk është koha të lejojmë që dyshimet të hedhin rrënjë në zemrat tona. Nuk do të ishte aspak e mençur që në mendjet e në zemrat tona të linim pas dore ditën e Jehovait. (2. Pjetrit 3:1-4, 10) Nuk duhet të tërhiqemi nga Jehovai e të lëmë që duart tona ‘të dobësohen’ në shërbimin e tij. Kjo do të thotë, të mos punojmë «me dorë përtace» në predikimin e «lajmit të mirë».​—Proverbat 10:4; Marku 13:10, BR.

16. Cila gjendje mendore ekziston mes shumë anëtarëve të kishave të të ashtuquajturit krishterim, por ç’inkurajim na jep Jehovai?

¹⁶ Indiferenca është qëndrimi që mbizotëron sot në shumë pjesë të tokës, sidomos në kombet më të pasura. Edhe anëtarë të kishave të të ashtuquajturit krishterim nuk besojnë se Perëndia Jehova do të ndërhyjë në punët e njerëzve, në ditët tona. Ata u shmangen përpjekjeve tona për t’u çuar lajmin e mirë të Mbretërisë, qoftë me ndonjë buzëqeshje hipokrite apo edhe me ndonjë përgjigje troç: «S’më intereson!» Në këto kushte, qëndrueshmëria në veprën e predikimit mund të jetë një sfidë e vërtetë. Ajo vë në provë durimin tonë. Por, nëpërmjet profecisë së Sofonisë, Jehovai i jep fuqi popullit të tij besnik, duke thënë: «Duart e tua mos u dobësofshin! Zoti, Perëndia yt, në mes teje është i fuqishmi që shpëton. Ai do të mbushet me gëzim për ty, në dashurinë e tij do qëndrojë në heshtje, do të gëzohet për ty me britma gëzimi.»​—Sofonia 3:16, 17.

17. Cilin shembull të shkëlqyer duhet të ndjekin më të rinjtë mes deleve të tjera dhe në ç’mënyrë?

¹⁷ Është një fakt në historinë moderne të popullit të Jehovait, se mbetja, si edhe më të vjetrit mes deleve të tjera, kanë kryer një vepër të jashtëzakonshme grumbullimi në këto ditë të fundit. Të gjithë këta të krishterë besnikë kanë treguar durim gjatë dekadave. Ata s’kanë lejuar që indiferenca e shumicës së njerëzve në të ashtuquajturin krishterim t’i shkurajojë. Kështu, pra, edhe më të rinjtë mes deleve të tjera, le të mos i lëshojë zemra përpara indiferencës ndaj gjërave frymore që është kaq mbizotëruese sot në shumë vende! ‘Duart e tyre mos u dobësofshin’ apo të mos bien në përtaci! Le të shfrytëzojnë çdo rast për të prezantuar revistat Kulla e Rojës dhe Zgjohuni!, si edhe botime të tjera të shkëlqyeshme, që janë bërë veçanërisht për të ndihmuar njerëzit ngjashëm deleve të mësojnë të vërtetën mbi ditën e Jehovait dhe bekimet që do të vijnë!