² Ai e donte Martën se ishte mikpritëse dhe e papërtuar, por, mbi të gjitha, për lidhjen e saj të ngushtë me Jehovain. Ajo i besonte vërtet mësimet e Jezuit dhe kishte besim të jashtëzakonshëm se ai ishte Mesia i premtuar. (Gjoni 11:21-27) Por ndërkaq, si të gjithë ne, Marta nuk ishte e përsosur. Një herë, kur Jezui qe mysafir në shtëpinë e saj, Marta pati guximin t’i thoshte si ta ndreqte një situatë që sipas saj ishte e padrejtë. Ajo tha: «Zotëri, s’do t’ia dish që motra ime më ka lënë të merrem vetëm unë me punët? Thuaji të më ndihmojë edhe ajo.» (Lexo Lukën 10:38-42.) Ç’mësim mund të nxjerrim nga ky tregim?

⁴ Por, Marta i përvishet përgatitjes së një vakti special dhe merret me punë të tjera, që Jezui të ndihet sa më rehat. Ama gjithë kjo i sjell ankth të panevojshëm, dhe acarohet me Marinë. Jezui e vë re se Marta po merret me tepër punë, prandaj me dashamirësi i thotë: «Martë, Martë, ti je në ankth dhe merakosesh për shumë gjëra.» Pastaj i sugjeron se një pjatë e vetme do të mjaftonte. Më tej, Jezui e kthen vëmendjen nga Maria dhe thekson se ajo nuk po tregohet aspak moskokëçarëse, duke thënë: «Maria zgjodhi pjesën e mirë dhe nuk do t’i hiqet.» Ka të ngjarë që Maria ta ketë harruar shpejt çfarë hëngri në atë rast të veçantë, por nuk do ta harronte kurrë këtë lavdërim, si edhe ushqimin e shkëlqyer frymor që mori ngaqë i kushtoi vëmendje të plotë Jezuit. Më shumë se 60 vjet më vonë, apostulli Gjon shkroi: ‘Jezui e donte Martën dhe motrën e saj.’ (Gjoni 11:5) Pa dyshim që këto fjalë të frymëzuara tregojnë se Marta ia vuri veshin qortimit të dashur të Jezuit dhe se bëri çmos t’i shërbente besnikërisht Jehovait gjithë jetën.