Grupi i rraskapitur gjen strehim në një ishull të quajtur, Maltë. Banorët janë «njerëz që flasin një gjuhë të ndryshme», në fakt, janë «barbarët» (greqisht, barʹba·ros).c Por maltezët nuk janë njerëz brutalë. Përkundrazi, Luka, një shok udhëtimi i Pavlit, tregon se ata «shfaqën ndaj nesh një dashamirësi të jashtëzakonshme, pasi ndezën një zjarr për ne dhe na trajtuan të gjithëve njerëzisht, për shkak të shiut që binte dhe për shkak të të ftohtit». Vetë Pavli merr pjesë bashkë me vendasit në mbledhjen e druve dhe vënien e tyre mbi zjarr.—Veprat 28:1-3, BR, shënimi.