7, 8. Ç’ndikim duhet të ketë pasur tek apostujt urdhri i engjëllit dhe cilën pyetje duhet t’i bëjmë vetes?

⁷ Ulur në burg duke pritur gjyqin, apostujt mbase pyetnin veten nëse së shpejti do të vdisnin si martirë në duart e armiqve. (Mat. 24:9) Por gjatë natës ndodhi diçka krejt e papritur: «Engjëlli i Jehovait hapi dyert e burgut.»b (Vep. 5:19) Pastaj u dha një udhëzim specifik, që ‘të shkonin në tempull e të vazhdonin t’i thoshin popullit të gjitha fjalët e jetës’. (Vep. 5:20) Patjetër që ky urdhër i siguroi apostujt se deri në atë moment kishin vepruar drejt. Fjalët e engjëllit mund t’i kenë forcuar edhe të qëndronin të patundur, çfarëdo që të ndodhte. Me besim të fortë e me guxim, apostujt «hynë në tempull sapo zbardhi dita dhe filluan të mësonin».—Vep. 5:21.