Identifikohen «pushtetet e sipërm»

4, 5. (a) Si e kuptonin Studentët e Biblës Romakëve 13:1? (b) Siç u kuptua më vonë, cili ishte pozicioni biblik në lidhje me «pushtetet e sipërm»?

⁴ Një vetëtimë e madhe drite u pa në vitin 1962 në lidhje me Romakëve 13:1, ku thuhet: «Çdo njeri le t’i nënshtrohet pushteteve të sipërm [‘autoriteteve më të larta’, New World Translation].» Studentët e parë të Biblës e kuptuan se «pushtetet e sipërm» që përmenden këtu janë autoritetet botërore. Ata kujtuan se domethënia e këtij shkrimi ishte që nëse një i krishterë thirrej në luftë, ai ishte i detyruar të vishte uniformën, të merrte armën në krahë e të shkonte në front, në transhe. Megjithatë, pasi një i krishterë nuk mund të vrasë një njeri, mendonin se ai duhej të qëllonte në ajër nëse ishte i detyruar.a

⁵ Kulla e Rojës e 15 nëntorit dhe 1 dhjetorit 1962, hodhi dritë të qartë mbi argumentin, duke shqyrtuar fjalët e Jezuit në Mateun 22:21: «Jepni . . . Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë.» Ishin me vend edhe fjalët e apostujve në Veprat 5:29: «Duhet t’i bindemi Perëndisë më shumë sesa njerëzve.» Të krishterët janë të nënshtruar ndaj Çesarit, «pushtetit të sipërm», vetëm derisa ky nuk kërkon që i krishteri të shkojë kundër ligjit të Perëndisë. U kuptua se nënshtrimi ndaj Çesarit është relativ, jo absolut. Të krishterët i japin Çesarit vetëm atë që nuk bie ndesh me kërkesat e Perëndisë. Sa gëzim që kishin një kuptueshmëri të qartë mbi këtë çështje!