9. Çfarë shembujsh paralajmërues siguron Bibla për individë që kërkonin interesat e tyre?

⁹ Dashuria «nuk kërkon interesat e veta». (1. Korintasve 13:5, BR) Një person i dashur nuk i manipulon të tjerët për të arritur aty ku do ai. Bibla përmban shembuj paralajmërues për këtë çështje. Si ilustrim lexojmë për Dalilën, Jezabelën dhe Ataliahun, gra që i manipuluan të tjerët për motivet e tyre egoiste. (Gjykatësit [Gjyqtarët] 16:16; 1. Mbretërve 21:25; 2. Kronikave 22:10-12) Një prej tyre ishte edhe biri i mbretit David, Absalomi. Ai u afrohej atyre që vinin në Jerusalem për ndonjë gjyq dhe me dinakëri u linte të kuptonin se trupi gjykues i mbretit nuk kishte interes të sinqertë për problemet e tyre. Pastaj, pohonte hapur se ajo që trupit gjykues i duhej në të vërtetë ishte një njeri i përzemërt si ai! (2. Samuelit 15:2-4) Sigurisht, Absalomi nuk ishte i interesuar për personat e marrë nëpër këmbë, por vetëm për veten. Duke vepruar si një mbret i vetëshpallur, ai ushtroi ndikim mbi zemrat e shumë njerëzve. Por në fund Absalomi pësoi një disfatë të rëndë. Kur vdiq, ai nuk u konsiderua as i denjë për një varrim siç duhej.—2. Samuelit 18:6-17.

10. Si mund ta demonstrojmë se po mbajmë një sy në interesat e të tjerëve?

¹⁰ Ky është një paralajmërim për të krishterët sot. Mashkull ose femër, të gjithë ne mund të kemi nga natyra aftësi për të bindur të tjerët. Mund të jetë e lehtë për ne që të arrijmë aty ku duam, si të thuash, duke e mbizotëruar një bisedë ose duke i lodhur me argumentime ata që kanë pikëpamje të ndryshme. Por, po të jemi me të vërtetë të dashur, do të mbajmë një sy mbi interesat e të tjerëve. (Filipianëve 2:2-4) Nuk do të përfitojmë nga të tjerët ose të përkrahim mendime të diskutueshme, për shkak të përvojës sonë ose të pozitës në organizatën e Perëndisë, sikur pikëpamjet tona të ishin të vetmet që kanë peshë. Përkundrazi, do të kujtojmë proverbin biblik: «Krenaria është para rrëzimit dhe një frymë fodullëku para pengimit.»—Proverbat 16:18, BR.

11. (a) Në cilat mënyra mund ta tregojmë dashurinë që është si dashamirëse, ashtu edhe e hijshme? (b) Si mund të tregojmë se nuk gëzohemi për padrejtësinë?

¹¹ Pavli shkroi, gjithashtu, se dashuria është «dashamirëse» dhe se «nuk sillet në mënyrë të pahijshme». (1. Korintasve 13:4, 5, BR) Po, dashuria nuk do të na lejojë të veprojmë në një mënyrë harbute, vulgare ose pa respekt. Në vend të kësaj, do t’i marrim në konsideratë ndjenjat e të tjerëve. Për shembull, një person i dashur do të përmbahet për të mos bërë gjëra që do të shqetësonin ndërgjegjen e të tjerëve. (Krahaso 1. Korintasve 8:13.) Dashuria «nuk gëzohet për padrejtësinë, por gëzohet me të vërtetën». (1. Korintasve 13:6, BR) Nëse e duam ligjin e Jehovait, nuk do të mbyllim sytë përpara imoralitetit ose të zbavitemi me gjërat që Perëndia i urren. (Psalmi 119:97) Dashuria do të na ndihmojë të gjejmë gëzim në gjërat që ndërtojnë në vend se në ato që shembin.—Romakëve 15:2; 1. Korintasve 10:23, 24; 14:26.

12, 13. (a) Si duhet të reagojmë kur dikush na ofendon? (b) Cito shembuj biblikë për të treguar se edhe zemërimi i justifikuar mund të na bëjë të veprojmë pa mençuri.

¹² Pavli shkruan se dashuria «nuk acarohet» («nuk i mbetet qejfi», Phillips). (1. Korintasve 13:5, BR) Kuptohet, është mëse normale që ne njerëzit e papërsosur të nervozohemi ose të ndiejmë një masë zemërimi kur dikush na ofendon. Por do të ishte e gabuar të ushqenim inat për një kohë të gjatë ose të vazhdonim të qëndronim të acaruar. (Psalmi 4:4; Efesianëve 4:26) Nëse lihet i pakontrolluar, edhe zemërimi i justifikuar mund të na bëjë të veprojmë pa mençuri dhe Jehovai mund të na konsiderojë përgjegjës për këtë.—Zanafilla 34:1-31; 49:5-7; Numrat 12:3; 20:10-12; Psalmi 106:32, 33.

¹³ Disa kanë lejuar që papërsosmëritë e të tjerëve të ndikojnë mbi vendimin e tyre për të ndjekur mbledhjet e krishtere ose për të marrë pjesë në shërbimin në fushë. Më përpara, shumë prej këtyre kanë luftuar me zell për besimin, ndoshta duke duruar kundërshtimin nga familja, talljen nga kolegët, e gjëra të ngjashme me to. Ata i duruan këto pengesa, sepse i konsideronin si sprova të integritetit dhe me të drejtë. Por, çfarë ndodh kur një bashkë i krishterë thotë ose bën ndonjë gjë që nuk tregon dashuri? A nuk është edhe kjo një sprovë e integritetit? Sigurisht që është, sepse nëse mbetemi në gjendje të acaruar, mund «t’i lëmë vend Djallit».—Efesianëve 4:27, BR.

14, 15. (a) Çfarë do të thotë «të mbash në llogari të keqen»? (b) Si mund ta imitojmë Jehovain, duke qenë falës?

¹⁴ Duke pasur arsye të vlefshme, Pavli shton se dashuria «nuk e mban në llogari të keqen». (1. Korintasve 13:5, BR) Këtu ai përdor një term llogarie, me sa duket për të sugjeruar aktin e mbajtjes shënim të ofendimit në një libër llogarish, me qëllim që të mos harrohet. A tregon dashuri mbajtja e një regjistrimi të vazhdueshëm në mendje për fjalët ose veprimet lënduese, sikur të na duhej t’u referoheshim atyre në ndonjë kohë të ardhme? Sa të kënaqur mund të jemi që Jehovai nuk na heton në një mënyrë të tillë të pamëshirshme! (Psalmi 130:3) Në fakt, kur pendohemi, ai i zhduk nga kujtesa gabimet tona.—Veprat 3:19.

¹⁵ Ne mund të imitojmë Jehovain në këtë aspekt. Nuk duhet të jemi tepër të ndjeshëm kur dikush duket se na trajton pa respekt. Nëse ofendohemi shpejt, mund ta lëndojmë vetveten më thellë sesa mund të na lëndonte ndonjëherë personi që na ka ofenduar. (Eklisiastiu [Predikuesi] 7:9, 22) Në vend të kësaj, duhet të kujtojmë se dashuria «beson çdo gjë». (1. Korintasve 13:7, BR) Sigurisht, asnjëri prej nesh nuk dëshiron ta bëjnë dede, por as nuk duhet të jemi dyshues pa vend për motivet e vëllezërve tanë. Kurdo që të jetë e mundur, le t’i japim njëri-tjetrit mirëbesimin tonë.—Kolosianëve 3:13.