13. Çfarë paraqet zjarri në ilustrimin e Pavlit dhe për çfarë duhet të jenë të vetëdijshëm të gjithë të krishterët?

¹³ Ka një zjarr me të cilin ballafaqohemi të gjithë në jetë: sprovat e besimit tonë. (Gjoni 15:20; Jakovit 1:2, 3) Të krishterët në Korint duhej ta dinin, pikërisht siç duhet ta dimë ne sot që secili nga ata që mësojmë ne do të sprovohet. Nëse i mësojmë dobët të tjerët, pasojat mund të jenë të trishtueshme. Pavli paralajmëroi: «Nëse vepra që dikush ka ndërtuar mbi të qëndron, ai do të marrë një shpërblim; nëse vepra e dikujt digjet plotësisht, ai do të pësojë humbje, por ai vetë do të shpëtohet, e megjithatë, nëse do të ndodhë kjo, do të jetë si përmes zjarrit.»c—1. Korintasve 3:14, 15, BR.

14. (a) Si mund të «pësojnë humbje» bërësit e krishterë të dishepujve, e megjithatë, si mund të fitojnë ata shpëtimin si përmes zjarrit? (b) Si mund ta zvogëlojmë sa më shumë rrezikun e pësimit të humbjes?

¹⁴ Fjalë që të vënë vërtet në mendime! Mund të jetë tepër e dhimbshme të punosh shumë për ta ndihmuar dikë që të bëhet dishepull, vetëm e vetëm për ta parë tek pengohet ndaj tundimit ose persekutimit dhe më në fund e lë udhën e së vërtetës. Pavli e pranon këtë gjë kur thotë se ne pësojmë humbje në të tilla raste. Përvoja mund të jetë aq e dhimbshme, saqë shpëtimi ynë përshkruhet si të jetë «si përmes zjarrit», ngjashëm një njeriu që humb gjithçka në një zjarr dhe mezi shpëton për vete. Po ne, si mund ta zvogëlojmë sa më shumë rrezikun e humbjes? Duke ndërtuar me materiale të durueshme! Nëse i mësojmë studentët tanë duke arritur në zemrën e tyre, duke i nxitur që të vlerësojnë cilësitë e çmuara të krishtere të tilla, si: mençuria, aftësia shquese, druajtja ndaj Jehovait dhe besimi i sinqertë, atëherë po ndërtojmë me materiale të durueshme që i rezistojnë zjarrit. (Psalmi 19:9, 10; Proverbat 3:13-15; 1. Pjetrit 1:6, 7) Ata që fitojnë këto cilësi do të vazhdojnë ta bëjnë vullnetin e Perëndisë. Shpresa e tyre është një shpresë e sigurt se do të mbeten gjallë përgjithmonë. (1. Gjonit 2:17) Por, si mund ta vëmë në përdorim praktikisht ilustrimin e Pavlit? Shqyrto disa shembuj.

Kush është përgjegjës?

18. Kur një dishepull hedh poshtë mësimin e shëndetshëm, pse mund të mos jetë medoemos faji i atyre që janë përpjekur ta mësojnë dhe ta stërvitin atë?

¹⁸ Ky diskutim ngre një pyetje të rëndësishme. Nëse dikush, të cilin ne përpiqemi ta ndihmojmë, largohet nga e vërteta, a do të thotë kjo se ne kemi dështuar si mësues dhe që me sa duket kemi ndërtuar me materiale të dobëta? Jo medoemos. Fjalët e Pavlit me siguri na sjellin ndër mend faktin se është një përgjegjësi e madhe të kesh pjesë në ndërtimin e dishepujve. Do të duam të bëjmë gjithçka që është në dorën tonë për të ndërtuar mirë. Por Fjala e Perëndisë nuk po na thotë që ta mbajmë vetë të gjithë përgjegjësinë dhe të ngarkohemi me faj kur ata, të cilët përpiqemi t’i ndihmojmë, largohen nga e vërteta. Ka edhe faktorë të tjerë që dalin në dritë përveç rolit tonë si ndërtues. Për shembull, vëre se çfarë thotë Pavli, duke pasur parasysh madje edhe mësuesin që ka bërë një punë të dobët në veprën e tij të ndërtimit: «Ai do të pësojë humbje, por ai vetë do të shpëtohet.» (1. Korintasve 3:15, BR) Nëse ky mësues mund të fitojë shpëtimin në fund, kurse personaliteti i krishterë të cilin ai u përpoq të ndërtonte në studentin e tij paraqitet si të «digjet plotësisht» në një sprovë të zjarrtë, çfarë përfundimi duhet të nxjerrim? Sigurisht, nxjerrim përfundimin se Jehovai konsideron përgjegjës kryesisht studentin për vendimet që merr, për sa i përket faktit nëse do të ndjekë një drejtim besimplotë apo jo.