«Që të të vejë mbarë»

Pavli tregoi një dobi tjetër të bindjes, kur shkroi: «‘Ndero atin dhe nënën tënde’; i cili është urdhërimi i parë me një premtim: ‘Që të të vejë mbarë dhe të qëndrosh gjatë mbi tokë.’» (Efesianëve 6:2, 3; Eksodi 20:12) Në cilat mënyra bindja ndaj prindërve mund të sjellë si rrjedhojë mirëqenie?

Pikësëpari, a nuk është e vërtetë se prindërit kanë përparësinë e moshës dhe të përvojës? Ndonëse mund të duket se nuk dinë shumë për kompjuterët ose për ndonjë lëndë tjetër që mësohet në shkollë, ata dinë shumë për jetën dhe përballimin e problemeve të jetës. Të rinjve, nga ana tjetër, u mungon mënyra e drejtpeshuar e të menduarit që vjen me pjekurinë. Kështu, kanë prirjen të nxitohen për të marrë vendime, shpesh, duke u dorëzuar ndaj presioneve të dëmshme nga bashkëmoshatarët, duke i sjellë në radhë të parë shumë dëm vetes. Në mënyrë realiste, Bibla thotë: «Marrëzia lidhet me zemrën e fëmijës.» Cili është ilaçi? «Shufra e korrigjimit do ta largojë prej saj.»—Fjalët e urta 22:15.

Dobitë e bindjes shkojnë shumë më larg se marrëdhëniet prind-fëmijë. Që shoqëria njerëzore të funksionojë mirë dhe të jetë frytdhënëse, duhet të ketë bashkëpunim, i cili nga ana e vet kërkon një masë bindjeje. Për shembull, në një martesë, ajo që sjell paqe, harmoni dhe lumturi është gatishmëria për të bërë lëshime dhe jo të qenët kërkues e të pandjeshëm ndaj të drejtave dhe ndjenjave të të tjerëve. Në vendin e punës, nënshtrimi i punonjësve është i domosdoshëm që çdo sipërmarrje ose çdo përpjekje t’ia dalë mbanë. Për sa u përket ligjeve dhe rregullave të qeverisë, bindja jo vetëm që e përjashton mundësinë e ndëshkimit, por, në të njëjtën kohë, sjell të paktën një masë sigurie dhe mbrojtjeje.—Romakëve 13:1-7; Efesianëve 5:21-25; 6:5-8.

Të rinjtë që nuk i binden autoritetit, shpesh, bëhen njerëz që nuk përshtaten në shoqëri. Në kontrast, mësimi i bindjes, i marrë në fëmijëri, mund të zgjatë në mënyrë shpërblyese gjatë gjithë jetës së personit. Sa e dobishme është ta mësojmë këtë gjë që nga fëmijëria!

Sillni ndër mend se, siç e tha apostulli Pavël, urdhri për t’iu bindur prindërve vjen me një premtim të dyfishtë, domethënë «që të të vejë mbarë dhe të qëndrosh gjatë mbi tokë». Një përforcim të këtij premtimi e gjejmë te Fjalët e urta 3:1, 2, ku thuhet: «Biri im, mos harro mësimet e mia dhe zemra jote le të ruajë urdhërimet e mia, sepse do të të shtohen ditë të gjata, vite jete dhe paqeje.» Shpërblimi më i madh për ata që binden është një marrëdhënie personale me Jehovain tani dhe jeta e përhershme në një botë të re paqësore.—Zbulesa 21:3, 4.