Jehovai favorizoftë për mirë në llogarinë tuaj!

«Këtë . . . kujto për llogarinë time, o Perëndia im . . . Më kujto, o Perëndia im, për të mirë.»​—NEHEMIA 13:22, 31, BR.

1. Çfarë i ndihmoi të dedikuarit e Perëndisë që të jepnin një llogari të shkëlqyer para Jehovait?

SHËRBËTORËT e Jehovait kanë gjithë ndihmën e nevojshme, për të dhënë një llogari të shkëlqyer para tij. Përse? Sepse kanë një marrëdhënie të ngushtë me Perëndinë, si pjesë e organizatës së tij tokësore. Ai u ka zbuluar qëllimet e tij dhe u ka dhënë ndihmë dhe mendjehollësi frymore, nëpërmjet frymës së tij të shenjtë. (Psalmi 51:11; 119:105; 1. Korintasve 2:10-13) Në dritën e këtyre rrethanave të veçanta, Jehovai me dashuri kërkon që shërbëtorët e tij tokësorë t’i japin llogari për veten e tyre, qoftë për atë se si janë, ashtu edhe për ato që kryejnë me forcën e tij dhe me ndihmën e frymës së tij të shenjtë.

2. (a) Në cilat mënyra Nehemia dha për veten një llogari të mirë para Perëndisë? (b) Me cilën lutje e përfundoi Nehemia librin biblik që mban emrin e tij?

² Një burrë, që dha për veten një llogari të mirë para Perëndisë, ishte Nehemia, kupëmbajtësi i mbretit persian, Artakserks (Dorëgjati). (Nehemia 2:1) Nehemia u bë guvernatori i judenjve dhe rindërtoi muret e Jerusalemit, kundrejt armiqësive dhe rreziqeve. Me zell për adhurimin e vërtetë, ai përforcoi Ligjin e Perëndisë dhe tregoi kujdes për të shtypurit. (Nehemia 5:14-19) Nehemia i nxiti levitët të pastronin veten rregullisht, të ruanin portat dhe të shenjtëronin ditën e së shtunës. Prandaj, ai mundi të lutej: «Këtë, gjithashtu, kujto për llogarinë time, o Perëndia im dhe të ardhtë keq për mua, sipas bollëkut të dashamirësisë sate të dashur.» Ishte e përshtatshme, pra, që Nehemia të përfundonte librin e tij të frymëzuar nga Perëndia, me lutjen: «Më kujto, o Perëndia im, për të mirë.»​—Nehemia 13:22, 31, BR.

3. (a) Si do ta përshkruaje një person që bën mirë? (b) Duke menduar thellë mbi rrugën e Nehemisë, cilat pyetje duhet t’i bëjmë vetes?

³ Një person që bën mirë, është i virtytshëm dhe kryen vepra të drejta në dobi të të tjerëve. Nehemia ishte një njeri i tillë. Ai kishte një frikë plot nderim ndaj Perëndisë dhe zell të madh për adhurimin e vërtetë. Për më tepër, ai ishte mirënjohës për privilegjet që kishte në shërbimin e Perëndisë dhe dha një llogari të shkëlqyer për veten para Jehovait. Duke menduar thellë mbi rrugën e tij, me të drejtë mund të pyesim veten: «Si i shikoj unë privilegjet dhe përgjegjësitë që më ka dhënë Perëndia? Çfarë llogarie po i jap për veten Perëndisë Jehova dhe Jezu Krishtit?»

Njohuria na bën përgjegjës

4. Çfarë u ka ngarkuar Jezui ithtarëve të tij dhe çfarë bënë ata që ishin «me të drejtë të prirë për jetën e përhershme»?

⁴ Jezui u dha ithtarëve të tij këtë ngarkim: «Shkoni . . . dhe bëni dishepuj nga të gjithë popujt, duke i pagëzuar dhe duke i mësuar të zbatojnë të gjitha gjërat që unë ju kam urdhëruar.» (Mateu 28:19, 20) Dishepujt duheshin bërë, duke i mësuar. Ata që ishin mësuar në këtë mënyrë dhe që ishin «me të drejtë të prirë për jetën e përhershme», duhej të pagëzoheshin, siç bëri edhe Jezui. (Veprat 13:48; Marku 1:9-11) Dëshira e tyre për të zbatuar të gjitha gjërat që ai kishte urdhëruar, do të vinte nga zemra. Ata do të arrinin deri në pikën e pagëzimit, duke marrë dhe zbatuar njohurinë e Fjalës së Perëndisë.​—Gjoni 17:3.

5, 6. Si duhet ta kuptojmë Jakovin 4:17? Ilustro zbatimin e tij.

⁵ Sa më e thellë të jetë njohuria jonë mbi Shkrimet, aq më i mirë do të jetë themeli për besimin tonë. Në të njëjtën kohë, llogaridhënia jonë para Perëndisë rritet. Jakovi 4:17 thotë: «Ai, pra, që di të bëjë të mirën edhe nuk e bën, bën mëkat.» Me sa duket, ky pohim është përfundimi i asaj që dishepulli Jakov sapo kishte thënë për mburrjen, në vend të varësisë së plotë nga Perëndia. Nëse një person e di se nuk mund të bëjë asgjë të qëndrueshme pa ndihmën e Jehovait, por nuk vepron në përputhje me këtë, atëherë ky është një mëkat. Por fjalët e Jakovit mund të gjejnë zbatim edhe për mëkatet e lënies pas dore. Në ilustrimin e Jezuit me delet dhe cjeptë, për shembull, cjeptë nuk janë dënuar për vepra të këqija, por sepse nuk kanë ndihmuar vëllezërit e Krishtit.​—Mateu 25:41-46.

⁶ Një burrë, me të cilin Dëshmitarët e Jehovait drejtonin një studim biblik, nuk po përparonte shumë frymësisht, me sa dukej ngaqë ai nuk linte dot duhanin, edhe pse e dinte që duhej ta linte. Një plak i kërkoi të lexonte Jakovin 4:17. Pasi komentuan mbi domethënien e këtij shkrimi, plaku tha: «Edhe pse nuk je i pagëzuar, edhe ti duhet të japësh llogari dhe duhet të kesh përgjegjësi të plotë për vendimin tënd.» Lumturisht, burri reagoi, la duhanin dhe shpejt u kualifikua për pagëzim, në simbol të dedikimit të tij ndaj Perëndisë Jehova.

Llogaridhënie për shërbimin tonë

7. Cila është një mënyrë për të shfaqur mirënjohjen tonë për «vetë njohurinë e Perëndisë»?

⁷ Dëshira jonë e sinqertë duhet të jetë që t’i pëlqejmë Krijuesit tonë. Një mënyrë për të shfaqur mirënjohjen tonë për «vetë njohurinë e Perëndisë», është duke kryer urdhrin për të bërë dishepuj të Birit të tij, Jezu Krishtit. Kjo është, gjithashtu, një mënyrë për të shfaqur dashurinë tonë për Perëndinë dhe për të afërmit tanë. (Proverbat 2:1-5, BR; Mateu 22:35-40) Po, njohuria që kemi për Perëndinë na bën që t’i japim llogari atij, prandaj duhet t’i konsiderojmë njerëzit e tjerë si deshepuj të mundshëm.

8. Përse mund të themi se Pavli e dinte që do të jepte llogari para Perëndisë për shërbimin e tij?

⁸ Apostulli Pavël e dinte se pranimi me gjithë zemër dhe bindja ndaj lajmit të mirë sjell shpëtimin, ashtu sikurse mospranimi i tij mund të sjellë shkatërrimin. (2. Selanikasve 1:6-8) Për këtë arsye, ai e ndiente se i jepte llogari Jehovait për shërbimin që bënte. Në fakt, Pavli dhe shokët e tij e vlerësuan kaq shumë shërbimin e tyre, saqë bënë kujdes të mos krijonin as në dukje idenë se e kryenin atë shërbim për fitime financiare. Për më tepër, zemra e nxiti Pavlin të thoshte: «Në qoftë se unë predikoj ungjillin, s’ka asgjë që unë të mburrem, sepse kjo është një nevojë që më është ngarkuar; edhe mjerë unë, po nuk predikova ungjillin!»​—1. Korintasve 9:11-16.

9. Cilin borxh të rëndësishëm kanë për të larë gjithë të krishterët?

⁹ Si shërbëtorë të dedikuar të Jehovait, ‘është një nevojë që na është ngarkuar të shpallim lajmin e mirë’. Na është ngarkuar të predikojmë mesazhin e Mbretërisë. E kemi pranuar këtë përgjegjësi, kur i jemi dedikuar Perëndisë. (Krahaso Lukën 9:23, 24.) Për më tepër, kemi një borxh për të larë. Pavli tha: «Unë u jam borxhli grekëve dhe barbarëve, të diturve dhe të paditurve. Kështu, aq sa varet nga unë, jam gati t’ju predikoj ungjillin edhe juve që jeni në Romë.» (Romakëve 1:14, 15) Pavli ishe borxhli, sepse e dinte që e kishte për detyrë të predikonte, në mënyrë që njerëzit të dëgjonin lajmin e mirë e të shpëtonin. (1. Timoteut 1:12-16; 2:3, 4) Prandaj, ai u mundua të përmbushte ngarkimin që kishte e të shlyente borxhin ndaj njerëzve të tjerë. Si të krishterë, edhe ne kemi një borxh të tillë për të larë. Predikimi i Mbretërisë është, gjithashtu, një mënyrë kryesore për të treguar dashurinë për Perëndinë, për Birin e tij dhe për të afërmit tanë.​—Luka 10:25-28.

10. Çfarë kanë bërë disa për të zgjeruar shërbimin e tyre?

¹⁰ Një rast për të dhënë në mënyrë të pranueshme llogari para Perëndisë, është përdorimi i aftësive tona për të zgjeruar shërbimin tonë. Le ta ilustrojmë: Vitet e fundit, në Britani ka pasur një vërshim të njerëzve nga shumë grupe kombëtare. Për t’u çuar këtyre njerëzve lajmin e mirë, mbi 800 pionierë (lajmëtarë të Mbretërisë në shërbim të plotë kohor) dhe qindra Dëshmitarë të tjerë po mësojnë gjuhë të ndryshme. Kjo i ka sjellë një nxitje të re shërbimit të shkëlqyer. Ja, çfarë thotë një pioniere që i mëson gjuhën kineze një klase: «Kurrë nuk e kam menduar se do t’u mësoja gjuhën time Dëshmitarëve të tjerë, me qëllim që ata të ndanin të vërtetën me të tjerët në këtë mënyrë. Më sjell kaq shumë kënaqësi!» A mund ta zgjerosh shërbimin tënd në mënyrë të tillë?

11. Çfarë rezultati pati një e krishterë që dëshmoi joformalisht?

¹¹ Ngjashëm, secili nga ne do të bënte ç’të mundte për të shpëtuar një njeri nga mbytja. Shërbëtorët e Jehovait janë po kaq të zellshëm për të përdorur aftësitë e tyre që të dëshmojnë në çdo rast. Jo shumë kohë më parë, një Dëshmitare u ul në autobus pranë një gruaje dhe i foli për Shkrimet. E prekur nga sa kishte dëgjuar, gruaja bëri shumë pyetje. Kur Dëshmitarja po përgatitej të dilte nga autobusi, gruaja e luti që të shkonte në shtëpinë e saj, sepse ajo kishte ende shumë pyetje. Dëshmitarja pranoi. Rezultati? U fillua një studim biblik dhe gjashtë muaj më vonë gruaja u bë një lajmëtare e papagëzuar e Mbretërisë. Shumë shpejt, ajo vetë drejtonte gjashtë studime biblike në shtëpi. Sa shpërblim emocionues për përdorimin e aftësive në shërbim të Mbretërisë!

12. Si mund të përdoren për mirë aftësitë tona si shërbëtorë, në shërbimin në fushë?

¹² Aftësitë tona si shërbëtorë mund të përdoren më me frytshmëri në fushë, duke përdorur botime të tilla, si libri me 192 faqe Njohuria që të çon në jetën e përhershme. Deri në prill të vitit 1996, Komiteti i Shkrimeve i Trupit Udhëheqës të Dëshmitarëve të Jehovait kishte miratuar botimin e librit Njohuria në 140 gjuhë dhe deri në atë datë, ishin shtypur tashmë 30.500.000 kopje të tij, në 111 gjuhë. Ky libër është shkruar me objektivin për të ndihmuar studentët e Biblës që mësojnë për Fjalën dhe qëllimet e Perëndisë, aq sa t’i dedikohen Jehovait e të pagëzohen. Meqë lajmëtarët e Mbretërisë nuk do të rrinë për shumë vite duke drejtuar një studim biblik në shtëpi me një student, ata mund të drejtojnë studime me më shumë njerëz apo të rrisin pjesëmarrjen në veprën nga shtëpia në shtëpi dhe në format e tjera të shërbimit. (Veprat 5:42; 20:20, 21) Të vetëdijshëm se i japin llogari Perëndisë, ata e drejtojnë vëmendjen nga paralajmërimet hyjnore. (Ezekieli 33:7-9) Por interesi i tyre kryesor është të nderojnë Jehovain dhe të ndihmojnë sa më shumë veta që të munden, për të mësuar lajmin e mirë gjatë kësaj kohe të shkurtër që mbetet ende për këtë sistem të lig gjërash.

Të japim një llogari të shkëlqyer si familje

13. Përse familjet e devotshme duhet të kenë një studim të rregullt biblik?

¹³ Çdo individ dhe familje që përqafon krishterimin e vërtetë i jep llogari Perëndisë, prandaj duhet «të synojë drejt pjekurisë» e të bëhet «i patundur në besim». (Hebrenjve 6:1-3, BR; 1. Pjetrit 5:8, 9) Për shembull, ata që e kanë studiuar librin Njohuria dhe janë pagëzuar, duhet ta plotësojnë njohurinë e tyre mbi Shkrimet, duke ndjekur rregullisht mbledhjet, si edhe duke lexuar Biblën dhe botimet e tjera të krishtere. Familjet e devotshme duhet, gjithashtu, të kenë një studim familjar të rregullt, pasi kjo është një mënyrë e rëndësishme për ‘të ndenjur zgjuar, për të qëndruar të palëkundshëm në besim, për t’u sjellë si burrat, për të qenë të fortë’. (1. Korintasve 16:13) Nëse je kreu i shtëpisë, je veçanërisht përgjegjës para Perëndisë për t’u siguruar që familja jote është e ushqyer mirë frymësisht. Ashtu sikurse ushqimi fizik kontribuon në shëndetin fizik, edhe ushqimi i bollshëm dhe i rregullt frymor është i nevojshëm, nëse ti dhe familja jote doni të qëndroni «të shëndoshë në besim».​—Titit 1:13.

14. Çfarë rezultati pati dëshmia e dhënë nga një vajzë izraelite e mësuar mirë?

¹⁴ Nëse në shtëpinë tënde ke fëmijë, Perëndia do të favorizojë për mirë në llogarinë tënde, po t’u kesh dhënë mësim të shëndoshë frymor. Ata do të përfitojnë nga një mësim i tillë, siç përfitoi një vajzë e vogël izraelite e zënë robinjë nga sirët, në ditët e profetit të Perëndisë, Eliseut. Ajo u bë shërbëtorja e gruas së Naamit, një komandant i ushtrisë siriane, i cili ishte me lebër. Edhe pse ishte e vogël, vajza i tha zonjës së saj: «Po të mundte të shkonte zoti im te profeti që është në Samari, me siguri ky do ta shëronte nga lebra.» Për shkak të dëshmisë së saj, Naamani shkoi në Izrael, ra më në fund dakort me udhëzimin e Eliseut për t’u larë shtatë herë në ujrat e lumit Jordan dhe u pastrua nga lebra. Për më tepër, Naamani u bë një adhurues i Jehovait. Sa duhet ta ketë emocionuar kjo atë vajzë të vogël!​—2. Mbretërve 5:1-3, 13-19.

15. Përse është e rëndësishme që prindërit t’u japin fëmijëve një stërvitje të shkëlqyer frymore? Ilustro.

¹⁵ Nuk është e lehtë të rritësh fëmijë me frikë Perëndie në këtë botë të varfër moralisht, e cila dergjet nën pushtetin e Satanait. (1. Gjonit 5:19) Megjithatë, qysh nga foshnjëria e tij, gjyshja Loide dhe mamaja Eunika, i mësuan me sukses Timoteut Shkrimet. (2. Timoteut 1:5; 3:14, 15) Studimi i Biblës me fëmijët e tu, marrja e tyre rregullisht në mbledhjet e krishtere dhe më në fund edhe për të të shoqëruar në shërbim, janë të gjitha pjesë të modelit të stërvitjes, për të cilin duhet t’i japësh llogari Perëndisë. Një Dëshmitare në Uells, tashmë në mes të të 80-ave, kujton se në fillimet e viteve ’20 i ati e merrte me vete, ndërsa bënte 10 km mbi një mal (një udhëtim vajtje-ardhje prej 20 km), për t’u shpërndarë fletushka biblike fshatarëve në luginën përtej. «Gjatë atyre udhëtimeve, babai më rrënjosi të vërtetën në zemër»,—thotë ajo me mirënjohje.

Pleqtë japin llogari: Si?

16, 17. (a) Çfarë privilegjesh gëzonin disa burra të moshuar e të pjekur frymësisht në Izraelin e lashtë? (b) Në krahasim me gjendjen në Izraelin e lashtë, përse kërkohet më shumë nga pleqtë e krishterë sot?

¹⁶ Solomoni i mençur tha: «Flokët e bardhë janë një kurorë bukurie, kur gjendet në rrugën e drejtësisë.» (Proverbat 16:31, BR) Por, s’është vetëm mosha fizike që e pajis një burrë për përgjegjësi në kongregacionin e popullit të Perëndisë. Burra të moshuar e të pjekur frymësisht shërbenin në Izraelin e lashtë si gjykatës dhe zyrtarë për administrimin e drejtësisë dhe për mbajtjen e paqes, të rregullit dhe të shëndetit frymor. (Ligji i përtërirë 16:18-20) Edhe pse e njëjta gjë është e vërtetë për kongregacionin e krishterë, nga pleqtë kërkohet më shumë, ndërsa fundi i këtij sistemi gjërash po afrohet. Përse?

¹⁷ Izraelitët ishin një ‘popull i zgjedhur’, të cilin Perëndia e çliroi nga Egjipti i lashtë. Meqë ndërmjetësit të tyre, Moisiut, i qe dhënë Ligji, ata kishin lindur në një komb të dedikuar dhe i njihnin mirë parimet e Jehovait. (Ligji i përtërirë 7:6, 11) Megjithatë, sot askush s’ka lindur në një komb të tillë të dedikuar dhe relativisht pak rriten në familje të devotshme, që e njohin mirë të vërtetën e Shkrimeve. Sidomos ata, të cilët kanë pak kohë që «ecin në të vërtetën», mund të kenë nevojë për të mësuar se si të jetojnë sipas parimeve biblike. (3. Gjonit 4) Çfarë përgjegjësie mbetet, pra, mbi shpatullat e pleqve të besueshëm, ndërsa ‘ruajnë modelin e fjalëve të shëndosha’ dhe ndihmojnë popullin e Jehovait!​—2. Timoteut 1:13, 14.

18. Çfarë lloj ndihme duhet të përgatiten të japin pleqtë e kongregacionit dhe përse?

¹⁸ Një fëmijë i vogël, tek mëson për të ecur, mund të pengohet e të bjerë. Ai ndihet i pasigurt dhe ka nevojë për ndihmën dhe sigurinë prindërore. Një individ i dedikuar ndaj Jehovait, në mënyrë të ngjashme mund të pengohet e të bjerë frymësisht. Edhe apostulli Pavël e pa të nevojshme që të luftonte për të bërë atë që ishte e drejtë në sy të Perëndisë. (Romakëve 7:21-25) Barinjtë e kopesë së Perëndisë duhet t’i japin me dashuri ndihmë të krishterëve që kanë gabuar, por që janë penduar me të vërtetë. Kur pleqtë shkuan për vizitë tek një grua e dedikuar, e cila kishte bërë një gabim serioz, ajo tha në prani të burrit të saj të dedikuar: «Unë e di se do të më përjashtoni!» Por ajo shpërtheu në lot, kur pleqtë i thanë se dëshironin të dinin se çfarë ndihme ishte e nevojshme për ta përtërirë familjen frymësisht. Të vetëdijshëm se duhet të jepnin llogari, pleqtë ishin të lumtur të ndihmonin një bashkëbesimtare të penduar.​—Hebrenjve 13:17.

Të vazhdojmë të japim një llogari të shkëlqyer

19. Si mund të vazhdojmë të japim një llogari të shkëlqyer për veten para Perëndisë?

¹⁹ Pleqtë e kongregacioneve dhe të gjithë shërbëtorët e tjerë të Perëndisë duhet të vazhdojnë të japin një llogari të shkëlqyer për veten para Jehovait. Kjo është e mundur, nëse i mbahemi Fjalës së Perëndisë dhe bëjmë vullnetin e tij. (Proverbat 3:5, 6; Romakëve 12:1, 2, 9) Veçanërisht kemi dëshirë të bëjmë mirë për ata që janë të lidhur me ne në besim. (Galatasve 6:10) Sidoqoftë, të korrat janë ende të mëdha dhe punëtorët mbeten pak. (Mateu 9:37, 38) Prandaj, le të vazhdojmë të bëjmë mirë për të tjerët, duke lajmëruar me zell mesazhin e Mbretërisë. Jehovai do të favorizojë për mirë në llogarinë tonë, nëse plotësojmë dedikimin tonë, nëse bëjmë vullnetin e tij dhe shpallim me plotë besim lajmin e mirë.

20. Çfarë mësojmë nga shqyrtimi i rrugës së Nehemisë?

²⁰ Prandaj, le të vazhdojmë të kemi shumë për të bërë në veprën e Zotërisë. (1. Korintasve 15:58) Bëjmë mirë të mbajmë parasysh Neheminë, i cili rindërtoi muret e Jerusalemit, përforcoi Ligjin e Perëndisë dhe nxiti me zell adhurimin e pastër. Ai u lut që Jehovai ta kujtonte për të mirën që kishte bërë. Dhënë prova se je po aq i devotshëm ndaj Jehovait dhe favorizoftë ai për mirë në llogarinë tënde.

Cilat janë përgjigjet e tua?

◻ Çfarë shembulli la Nehemia?

◻ Përse njohuria na bën të japim llogari para Perëndisë?

◻ Si mund të japim një llogari të pranueshme para Jehovait, në shërbimin tonë?

◻ Ç’mund të bëjnë familjet për të dhënë një llogari të shkëlqyer para Perëndisë?

◻ Në ç’mënyrë pleqtë e krishterë japin llogari?

[Figurat në faqen 18]

Sikurse Pavli, edhe ne mund të japim një llogari të shkëlqyer para Perëndisë, si lajmëtarë të Mbretërisë

[Figura në faqen 19]

A janë fëmijët e tu të fortë në besim, si vajza e vogël izraelite në shtëpinë e Naamanit?