ELEAZARI

[Perëndia ka ndihmuar].

1. Djali i kryepriftit Aaron që përmendet i treti; nëna e tij ishte Elisheba. Eleazari bënte pjesë në familjen e Kehathit, birit të Levit. (Da 6:16, 18, 20, 23; Nu 3:2) Në kohën kur u themelua nga Moisiu, priftëria e Izraelit përbëhej nga Aaroni dhe bijtë e tij, Nadabi, Abihu, Eleazari dhe Ithamari.​—Le 8.

Vitin e dytë pas Daljes nga Egjipti, kur u ngrit tabernakulli, Eleazari përmendet si kreu i levitëve. (Nu 1:1; 3:32) Në atë kohë, ai duhet të ketë qenë të paktën 30 vjeç, pasi kryente detyra priftërore.​—Nu 4:3.

Eleazari ishte një nga ata që ishin mbi 20 vjeç kur ikën nga Egjipti dhe që hynë në Tokën e Premtuar. Duke qenë nga fisi i Levit, atë nuk e përfshinte dënimi i Perëndisë kundër 12 fiseve të tjera, sipas të cilit në Tokën e Premtuar nuk do të hynte asnjë nga ata që asokohe ishin 20 vjeç e lart, me përjashtim të Josiut dhe të Kalebit. Levi nuk kishte përfaqësues mes 12 zbuluesve, 10 prej të cilëve nuk thanë fjalë të mira për vendin që panë, dhe me sa duket levitët nuk ishin mes rebelëve të pabesë që murmuritën kundër Jehovait.​—Nu 13:4-16; 14:26-30.

Pak pas kushtimit të tabernakullit dhe shenjtërimit të Aaronit e të bijve të tij për të bërë pjesë në priftëri (Le 8), Nadabi dhe Abihu paraqitën zjarr të palejueshëm para Jehovait dhe vdiqën nga një zjarr që doli nga Jehovai. (Le 10:1, 2; Nu 3:2-4) Aaroni bashkë me dy bijtë e tij besnikë, Eleazarin dhe Ithamarin, vazhduan të kryenin detyrat priftërore. Kur u ndanë detyrat në shenjtërore, Eleazari ishte përgjegjës për tabernakullin dhe pajisjet e tij, blatimin e vazhdueshëm në drithë, vajin dhe temjanin. (Nu 4:16) Me urdhër të Jehovait, ai mori mbajtëset e zjarrit prej bakri që kishin përdorur Korahu dhe ndjekësit e tij (asnjëri prej tyre prift) për të paraqitur temjan para Jehovait me synimin për të uzurpuar funksionet priftërore. Ato u shkrinë dhe u bënë petëza të holla metali me të cilat veshën altarin. (Nu 16:37-40) Eleazari ishte ai që kreu shërbesën kur u dogj si blatim për mëkatin mëshqerra e kuqe, hiri i së cilës shërbente për të pastruar nga disa papastërti.​—Nu 19:2, 3, 9; He 9:13.

Pasi izraelitët luftuan kundër midianitëve për t’i ndëshkuar për rastin e Peorit, Eleazari ndihmoi në ndarjen e plaçkës që u ishte marrë midianitëve dhe shpalli dekretin e Perëndisë lidhur me gjërat e marra.​—Nu 31:6, 21-41.

Finehasi, djali që i lindi Eleazarit nga njëra prej bijave të Putielit, u shpërblye nga Jehovai me një besëlidhje paqeje për ndërhyrjen e tij të zellshme për adhurimin e pastër në kohën kur Izraeli mëkatoi në lidhje me Baalin e Peorit. Kjo mund të konsiderohet si një shtesë e besëlidhjes për priftërinë që Jehovai kishte bërë me fisin e Levit.​—Nu 25:1-13; Da 6:25.

Bëhet kryeprift.

Vitin e 40-të të udhëtimit në shkretëtirë, pasi Aaroni vdiq në moshën 123-vjeçare, Eleazari, asokohe rreth 70 vjeç, u bë kryeprift. (Nu 33:37-39) Kështu, Eleazari ishte kryeprifti i parë që i shërbeu Izraelit në Tokën e Premtuar kur hynë rreth tetë muaj më vonë. (Nu 20:25-28; Lp 10:6; Js 4:19) Josiu duhej të qëndronte para Eleazarit për t’u emëruar pasues i Moisiut dhe Eleazari duhej të vazhdonte ta mbështeste Josiun në caktimin e tij e t’i përcillte vendimet e Jehovait për çështje të rëndësishme që vendoseshin nëpërmjet gjykimit të Urimit dhe Thumimit. (Nu 27:18-23) Veç kësaj, Eleazari bashkëpunoi me Josiun për të ndarë Tokën e Premtuar pas pushtimit të Kanaanit.​—Js 14:1; 21:1-3.

Kreu i një shtëpie të madhe priftërore.

Në Shkrime nuk thuhet me saktësi se kur vdiq Eleazari, por duket se ai ka vdekur pak a shumë rreth kohës kur vdiq Josiu. Në vend të tij, shërbeu i biri, Finehasi. (Js 24:29, 30, 33; Gjy 20:27, 28) Eleazari tregoi zell për adhurimin e pastër të Jehovait dhe, sa qe gjallë, e drejtoi denjësisht priftërinë. Sipas traditës judaike, në kohën kur tabernakulli ishte në Shiloh, kishte 16 grupe priftërinjsh, 8 nga familja e Eleazarit dhe 8 nga ajo e vëllait të tij, Ithamarit. Megjithatë, në kohën e Davidit shtëpia e Eleazarit kishte më shumë burra që shërbenin si krerë sesa shtëpia e Ithamarit. Prandaj, Davidi formoi 16 ndarje priftërore nga shtëpia e Eleazarit dhe 8 nga shtëpia e Ithamarit, gjithsej 24 ndarje që më vonë shërbenin me turne në tempull.​—1Kr 24:1-4.

2. Djali i Abinadabit, që u shenjtërua për të ruajtur Arkën e shenjtë, të cilën pasi e kthyen filistinët, e çuan në shtëpinë e të atit, në qytetin e Kiriat-Jearimit.​—1Sa 7:1, 2.

3. Djali i Dodit, ahohitit; një nga tre burrat e Davidit që shquheshin si shumë të fortë. Gjatë një fushate ushtarake me Davidin në Pas-Damim, Eleazari spikati si luftëtar i zoti kur zuri vend në një arë plot me elb dhe goditi filistinët me një dorë të vetme; «kështu Jehovai solli një shpëtim të madh».​—1Kr 11:12-14; 2Sa 23:9, 10.

4. Djali i meraritit Mahli nga fisi i Levit. Eleazarit nuk i lindën djem, por vetëm vajza. Për këtë arsye, ato i morën për gra bijtë e Kishit, kushërinjtë e tyre.​—1Kr 23:21, 22.

5. Djali i një burri që quhej Finehas. Ndihmoi priftin Meremot kur, ditën e katërt të mbërritjes së Ezdrës në Jerusalem, u peshua argjendi, ari dhe pajisjet për tempullin.​—Ezd 8:29, 32, 33.

6. Pasardhës i Paroshit; ai ishte një nga ata që kishin marrë gra të huaja, por që i larguan sipas këshillës së Ezdrës.​—Ezd 10:25, 44.

7. Prift levit që mori pjesë në procesionin e organizuar nga Nehemia me rastin e përurimit të murit të rindërtuar të Jerusalemit.​—Ne 12:42.

8. Paraardhës i Jozefit, babait birësues të Jezuit.​—Mt 1:15.