Jehovai—Modeli i praruar i dashurisë

1. E si mund ta dim’ se ç’ësht’ dashuria,

e vërtet’, e përjet’?

Model të pashoq na lë Perëndia,

shtegun na ndrin, udhën na prin.

Me shum’ dashuri dha Birin e çmuar,

një nisje e re për shpresën e shuar,

sa shembull i lart’, model i praruar!

Zbret At’ nga ti, pa fund dashuri!

2. Ta duam dhe ne me shpirt njëri-tjetrin,

ngrohtësisht, butësisht.

Ta duam këdo, të riun, të vjetrin,

plot me nderim, plot vlerësim.

‘Të duam o At’’, si mundet ta themi,

kur përzemërsi për v’llez’rit nuk kemi?

Prandaj, me të gjith’ të dashur të jemi,

me të vërtet’, me sinqeritet.

3. Gjithnjë e më fort na lidh dashuria,

na afron, na bashkon.

Një thirrje të ndier na bën Perëndia:

‘Eja provo, eja shijo!’

Shijo lumturin’ që sjell dashuria,

sa paqe në shpirt sjell përzemërsia,

shijo ngrohtësin’ nga gjith’ v’llazëria.

Zbret At’ nga ti, pa fund dashuri!