Bekime «në kohë të favorshme dhe në kohë të vështirë».​—2 Tim. 4:2.

NGA fundi i viteve 90 e më tej, Dëshmitarët në Gjeorgji patën një rritje të paparë në numrin e lajmëtarëve dhe të të interesuarve. Në 1998-n, Përkujtimin e vdekjes së Krishtit e ndoqën 32.409 veta.

Megjithatë shumë lajmëtarë, përfshirë pleqtë, ishin relativisht të rinj në të vërtetën dhe u mungonte përvoja. Ata kishin nevojë të stërviteshin në lidhje me procedurat organizative dhe veprën e predikimit. Por si do të sigurohej një stërvitje e tillë?

Organizata e Jehovait jep më shumë mbështetje

Arno dhe Sonja Tyngleri, dy të diplomuar në Filialin e Shkollës së Galaadit në Gjermani, u caktuan në Gjeorgji në mars 1998. Po atë vit, Trupi Udhëheqës miratoi hapjen e një zyre vendi në Gjeorgji, nën mbikëqyrjen e degës së Rusisë.

Shumë shpejt një Komitet Vendi nisi të mbikëqyrte veprën e predikimit. Pasi aktivitetet tona u regjistruan ligjërisht, literatura biblike importohej direkt nga dega e Gjermanisë (tani dega e Evropës Qendrore). Gjithashtu, njohja ligjore na hapi rrugën për të blerë prona që të ndërtonim Salla Mbretërie dhe godina dege.

Një kohë stërvitjeje frymore

Shumë lajmëtarë nuk kishin pasur mundësi të predikonin lirisht shtëpi më shtëpi për vite të tëra gjatë ndalimit nën regjimin sovjetik. Arno Tyngleri kujton: «Shumë lajmëtarë jepnin goxha dëshmi rrugore, por jo të gjithë ishin mësuar të predikonin shtëpi më shtëpi dhe të ndiqnin interesin.»

Davit Devidzeja, i cili nisi të shërbente në zyrën e sapohapur të vendit në maj 1999, tregon: «Kishte shumë punë për të bërë si në fushë edhe në Bethel. Për disa gjëra kishim lexuar, por nuk ia kishim idenë si bëheshin. Prandaj vëzhguam vëllezërit me përvojë që dërgoi Trupi Udhëheqës dhe mësuam prej tyre.»

Për vëllezërit në Gjeorgji filloi një periudhë stërvitjeje intensive. Por, siç ndodh shpesh me ata që shkojnë për të shërbyer ku ka më shumë nevojë, kur jep stërvitje nuk nxjerr dobi vetëm njëra palë. (Prov. 27:17) Në fakt, ata që shkuan për të ndihmuar mësuan shumë nga motrat dhe vëllezërit vendës.

Dëshmitarët vendës shfaqin cilësi tërheqëse

Arnoja dhe Sonja kujtojnë me mall sa ngrohtë i pritën ditët e para kur mbërritën në Gjeorgji. Motrat dhe vëllezërit vendës bënë gjithë sa mundën që t’i ndihmonin të përshtateshin me caktimin e ri.

Sonja sjell ndër mend bujarinë e tyre. Ajo tregon: «Çifti që jetonte aty pranë na jepte herë pas here ushqime të shijshme. Një motër na shoqëroi në shërbim, na prezantoi me kongregacionin e ri dhe na tregoi goxha rreth kulturës gjeorgjiane. Ndërsa një motër tjetër na mësoi me durim gjuhën.»

Uaren dhe Lesli Shufelti, që u caktuan nga Kanadaja në Gjeorgji në 1999-n, thanë: «Përzemërsia e motrave e vëllezërve gjeorgjianë na preku thellë dhe na motivoi t’i imitonim. Të gjithë, përfshirë të rinjtë, ishin të çiltër dhe e shprehnin dashurinë që kishin për njëri-tjetrin.»

Ata që u caktuan në Gjeorgji, panë përtej sfidave dhe u përqendruan te cilësitë e shkëlqyera të vendësve. Nga ana tjetër, përulësia dhe dashuria e misionarëve i bënë shumë shpejt për vete vëllezërit gjeorgjianë.

Njerëz me frikë Perëndie pranojnë të vërtetën

Gjatë viteve 90, shumë njerëz të sinqertë pranuan të vërtetën. Vetëm në vitin 1998 u pagëzuan plot 1.724 persona. Çfarë i shtyu kaq shumë gjeorgjianë të tregonin interes për të vërtetën?

Tamazi Biblaia, që shërbeu shumë vite si mbikëqyrës qarkor, shpjegon: «Dashuria për Perëndinë ishte një nga vlerat e rrënjosura thellë te njerëzit. Prandaj kur u tregonim mesazhin e Biblës e pranonin kollaj.»

Davit Samkaradzeja, që shërben si instruktor në Shkollën për Ungjillëzuesit e Mbretërisë, vëren: «Kur një person nis të studiojë Biblën, nga meraku shpesh të afërmit dhe fqinjët ndërhyjnë. Ndërsa përpiqen t’ia ndryshojnë mendjen që të mos vazhdojë studimin e Biblës, në shumë raste përfundojnë duke e studiuar atë vetë.»

Teksa mesazhi për Mbretërinë përhapej, ai ua ndryshonte jetën shumë njerëzve. Në prill 1999, u arrit një maksimum i ri me 36.669 të pranishëm në Përkujtim.

«Ka shumë kundërshtarë»

Duke folur për veprën e tij të predikimit në Efesin e lashtë, apostulli Pavël shkroi: «Sepse më është hapur një derë e gjerë që çon në aktivitet, por ka shumë kundërshtarë.» (1 Kor. 16:9) Fjalët e tij përshkruajnë më së miri atë që përballuan Dëshmitarët në Gjeorgji vetëm pak muaj pas Përkujtimit historik të 1999-s.

Në gusht të atij viti, anëtarë të një grupi ekstremist ortodoks të udhëhequr nga Vasili Mkalavishvili, një prift i shfuqizuar nga detyra priftërore, mblodhën një turmë në Tbilis dhe dogjën publikisht literaturën tonë. Kjo provokoi një valë persekutimi që zgjati katër vjet.

Më 17 tetor 1999, disa ekstremistë fetarë mblodhën një turmë me rreth 200 veta dhe prishën një mbledhje që po mbahej nga kongregacioni Gldani në Tbilis. Ata i sulmuan të pranishmit me shkopinj druri e kryqe hekuri dhe disa Dëshmitarë përfunduan në spital.

Mjerisht, sulmuesit nuk u arrestuan dhe abuzimet ndaj Dëshmitarëve vazhduan. Disa qeveritarë, përfshirë presidenti Shevernadze, i dënuan ashpër këto sulme të dhunshme, por nuk u ndërmor asnjë veprim konkret. Zakonisht policia arrinte në vendngjarje kohë pasi kishte ndodhur sulmi.

Pothuajse në të njëjtën kohë, një deputet i parlamentit gjeorgjian, Guram Sharadzeja, nisi një fushatë të paprecedent shpifjesh kundër Dëshmitarëve. Ai i akuzoi Dëshmitarët se ishin të rrezikshëm. Dukej se ‘kohët e favorshme’ për të predikuar lajmin e mirë i përkitnin së shkuarës.

Organizata e Jehovait reagon ndaj kundërshtimit

Organizata e Jehovait iu përgjigj menjëherë nevojave të Dëshmitarëve në Gjeorgji. Ajo u dha drejtim të dashur vëllezërve se si të reagonin në raste sulmesh. Gjithashtu u rikujtoi arsyet pse ndonjëherë të krishterët e vërtetë duhet të durojnë përndjekje.​—2 Tim. 3:12.

Veç kësaj, organizata e Jehovait mori masa ligjore për të mbrojtur vëllezërit para gjykatave. Një vëlla që ka shërbyer në repartin ligjor të degës së Gjeorgjisë, kujton: «Gjatë atyre katër viteve paraqitëm më shumë se 800 ankesa kundër akteve të grupit të Vasili Mkalavishvilit. Kërkuam ndihmën e zyrtarëve dhe organizatave të të drejtave të njeriut. Selia botërore e Dëshmitarëve të Jehovait nisi një fushatë të gjerë informuese, por asgjë nuk i ndali sulmet.»a