Libri i dytë i Samuelit

 3 Perëndia është shkëmbi im,+ tek ai gjej strehë;

ai është mburoja ime+ dhe briri im i shpëtimit,* streha* ime e sigurt,+

vendi drejt të cilit vrapoj,+ shpëtimtari im;+ ai që më shpëton nga dhuna.

 4 I lutem Jehovait, se veç ai është i denjë të lëvdohet,

veç ai do të më shpëtojë nga armiqtë e mi.

 5 Dallgët e vdekjes shkulmuan rreth meje,+

një lumë njerëzish pa pikë vlere më tmerruan.+

 6 Litarët e Varrit* rreth vetes m’u mbështollën,+

grackat e vdekjes përpara më dolën.+

 7 Në vuajtjen time Jehovait i lutesha,+

Perëndisë tim i thërrisja.

Nga tempulli i tij, zërin ma dëgjoi,

e në vesh, thirrja ime për ndihmë atij i shkoi.+

 8 Toka nisi të dridhej e të tundej;+

themelet e qiejve u lëkundën,+

e nga zemërimi i tij, u shkundën vendit.+

 9 Nga flegrat e hundës tym i doli

e nga goja zjarr që përpin, i gufoi,+

prush i ndezur prej tij flakëroi.

10 Ndërsa zbriste, qiejt i përkuli,+

e nën këmbët e tij re të murrme kishte.+

11 Hipur në një kerubin,+ erdhi duke fluturuar,

hipur në krahët e një engjëlli*+ u shfaq.

12 E më pas si strehë rreth vetes errësirën vuri,+

në retë e dendura e të errëta të shtrëngatës u strehua.

13 Nga drita shkëlqimplotë e pranisë së tij,

thëngjij të zjarrtë u ndezën.

14 Pastaj nga qielli Jehovai nisi të gjëmonte,+

zëri i Më të Lartit kumbonte.+

15 I hallakati armiqtë e mi me shigjetat+ që vrik u hodhi,

po, me rrufetë krejt i hutoi.+

16 Nga qortimi i Jehovait,

nga shkulmi i frymës së flegrave të tij,+

deti doli në shesh,+

themelet e tokës u zbuluan.

17 Nga atje lart, ai dorën shtriu e më mori,

e nga të thellat ujëra më nxori.+

18 Nga armiqtë e mi të fuqishëm më shpëtoi,+

nga më të fortët që më urrenin, më çliroi.

19 Në ditë të keqe ata m’u vërsulën,+

por Jehovai m’u bë krah.

20 Në një vend të sigurt* më çoi;+

i kënaqur ishte me mua, ndaj më shpëtoi.+

21 Jehovai më shpërblen sipas drejtësisë sime,+

po, sipas pafajësisë* së duarve të mia më shpërblen,+

22 sepse në udhët e Jehovait kam qëndruar,

Perëndinë tim nuk e kam braktisur, jo, me ligësi nuk kam vepruar.

23 Të gjitha ligjet e tij+ përpara syve i kam,

nga statutet e tij nuk do të largohem.+

24 I pafaj+ do të mbetem në sytë e tij

e mëkatit larg do t’i rri.+

25 Jehovai më shpërbleftë sipas drejtësisë sime,+

sipas pafajësisë sime në sytë e tij!+

26 Me besnikun, ti vepron me besnikëri,+

njeriun e pafajshëm,* ti nuk e ngarkon me faj,+

27 me zemërpastrin, tregohesh i pastër,+

por me dredharakun, tregohesh mendjemprehtë.*+

28 Vërtet, ti e shpëton të përulurin,+

por sytë e tu janë kundër fodullit, ndaj e poshtëron.+

30 Falë ndihmës sate, banda kusarësh mund të sulmoj,

falë fuqisë së Perëndisë, mure mund të kaloj.+

31 E përsosur është udha e Perëndisë së vërtetë,+

e kulluar është fjala e Jehovait.+

33 Perëndia i vërtetë është fortesa ime e pathyeshme+

e nga udha ime çdo pengesë heq ai.+

34 Këmbëlehtë si dreri më bën të vrapoj,

ndaj në shpate të thepisura i palëkundur qëndroj.+

35 Duart për luftë m’i stërvit,

e me krahët e mi mund të tendos një hark bakri.

36 Me mburojën tënde të shpëtimit ti më mbron;

përulësia jote më bën të madh.+

37 Shtegun ku eci, ti e bën të gjerë,

ndaj këmbët nuk do të më shkasin asnjëherë.+

38 Do t’i ndjek e do t’i zhduk armiqtë e mi,

pa i shfarosur, nuk do të kthehem kurrsesi.

39 Do t’i shfaros e copë-copë do t’i bëj sa të mos ngrihen më,+

në këmbët e mia përtokë do të bien.

40 Për betejë, ti do të më japësh fuqi+

e armiqtë e mi do t’i shembësh nën këmbët e mia.+

41 Falë teje, kundërshtarët e mi do t’ia mbathin;+

unë do t’i shfaros* ata që më urrejnë.+

42 Për ndihmë ata thërrasin, por s’ka kush i shpëton;

madje i thërrasin edhe Jehovait, por ai nuk i dëgjon.+

43 Grimca-grimca do t’i bëj si pluhurin e tokës,

do t’i thërrmoj dhe do t’i shtyp si llucën e rrugëve.

do të më ruash që të jem kreu i kombeve;+

po, një popull që s’e kam njohur, do të më shërbejë.+

45 Të huajt do të struken kokulur para meje;+

me të dëgjuar për mua do të më nënshtrohen.

46 Të huajve s’do t’u mbetet fije guximi,*

e nga fortesat do të dalin me ethe drithërimi.

48 Perëndia i vërtetë hakun ma merr;+

nën këmbët e mia popujt i shtie.+

më ngre lart+ mbi këdo që më sulmon,

nga njerëzit e dhunshëm më shpëton.+

50 Ja pse, o Jehova, mes kombeve do të të falënderoj,+

e për emrin tënd lavde do të këndoj!*+

51 Me dorën tënde shpëtimtare,* mbretin e çliron,+

të mirosurit* tënd dashuri besnike i tregon,

po, Davidit dhe pasardhësit* të tij, përgjithmonë.»+