Jobi
22 Elifazi,+ temaniti, iu përgjigj:
2 «Ç’i hyn në punë njeriu Perëndisë?
Ç’i hyn në punë njeriu me gjykim të thellë?+
3 A i intereson të Plotfuqishmit* nëse ti je i drejtë?!
4 Mos vallë të ndëshkon e hap gjyq kundër teje
ngaqë tregon nderim të thellë për të?
5 Apo ngaqë e ke mbushur kupën me ligësinë tënde
dhe ngaqë fajet e tua s’kanë fund?!+
7 Të lodhurit nuk i jep asnjë gllënjkë ujë,
dhe të uriturit, asnjë copë bukë.+
8 Vendin e ka në dorë njeriu i fuqishëm,+
dhe në të banojnë të privilegjuarit.
9 Kurse vejushat i përzë duarbosh
dhe jetimëve* ua pret krahët.
10 Ja pse të rrethojnë gracka* ngado+
e tmerre të papritura të shtijnë frikën;
11 ja pse është kaq errësirë sa nuk sheh dot
e të mbulojnë ujëra vërshuese.
12 A nuk është Perëndia lart në qiej?
Shih sa lart janë të gjitha yjet!
13 Por ti thua: ‘E ku di gjë Perëndia?
A gjykon dot ai përmes territ të zi?
14 Retë ia pengojnë pamjen,
ndaj nuk sheh teksa ecën nëpër kupën* qiellore.’
15 A do të ndjekësh udhën e lashtë
ku kanë shkelur të ligjtë,
16 këta njerëz që i ka rrëmbyer vdekja* para kohe,
17 Ata i thoshin Perëndisë së vërtetë: ‘Na lër rehat!’,
dhe ‘Ç’mund të na bëjë i Plotfuqishmi?’,
18 ndonëse ishte ai që ua mbushte shtëpitë me të mira.
(Një mendim të tillë të lig as e çoj ndër mend.)
19 Mirëpo të drejtët do të gëzojnë kur të shohin rrënimin e tyre,
i pafajshmi do të tallet me ta:
20 ‘Kundërshtarët tanë janë shuar,
dhe ç’ka mbetur prej tyre, do ta përpijë zjarri.’
21 Njihe Perëndinë që të gëzosh paqe,
atëherë do të të vijnë veç të mira.
22 Pranoje ligjin që del nga goja e tij,
dhe rrënjosi në zemër fjalët e tij.+
23 Nëse kthehesh tek i Plotfuqishmi, do ta marrësh veten;+
nëse e heq padrejtësinë nga tenda jote,
24 nëse e hedh floririn* përtokë
dhe arin e Ofirit+ në grykat* shkëmbore,
25 atëherë i Plotfuqishmi do të bëhet floriri yt
dhe argjendi më i zgjedhur për ty.
26 I Plotfuqishmi do të jetë kënaqësia jote
dhe ti do t’i ngresh sytë* drejt Perëndisë.
27 Do t’i përgjërohesh e ai do të të dëgjojë,
e atëherë do t’i plotësosh zotimet e tua.
28 Çfarëdo që të vendosësh të bësh, do të ketë sukses;
në udhët e tua do të shkëlqejë drita.
29 Se po të flasësh gjithë arrogancë, do të poshtërohesh;
por të përulurin,* ai do ta shpëtojë.
30 Ai do ta shpëtojë të pafajshmin,
e me siguri edhe ty, nëse duart i ke të pastra.»