Proverbat

18 Kush veçohet, rend pas dëshirave të veta egoiste;

ai e përbuz* gjithë mençurinë praktike.

 2 Të marrit nuk i pëlqen që të mësojë,*

por preferon të flasë vetëm si ia pret mendja.+

 3 Kur vjen i ligu, vjen edhe përçmimi,

dhe me çnderimin, vjen edhe turpi.+

 4 Fjalët e gojës së njeriut janë ujëra të thella,+

dhe burimi i mençurisë është përrua që gurgullon.

 5 Nuk është mirë t’i mbash anën të ligut,+

as t’ia privosh drejtësinë të drejtit.+

 6 Fjalët e të marrit sjellin sherre,+

dhe goja e tij e kërkon vetë dajakun.+

 7 Goja e vet e rrënon të marrin+

dhe buzët i bëhen lak për jetën.

 8 Fjalët e shpifësit* janë si kafshata të shijshme*+

që gëlltiten e shkojnë drejt e në bark.+

 9 Kush është përtac në punë,

është vëlla me atë që sjell rrënim.+

10 Emri i Jehovait është kullë e fortë;+

atje turret i drejti dhe gjen mbrojtje.*+

11 Pasuritë janë qytet i fortifikuar për pasanikët;

në imagjinatën e tyre janë si një mur mbrojtës.+

12 Përpara rrëzimit vjen zemra fodulle,+

dhe përulësia i prin lavdisë.+

13 Kush përgjigjet për një çështje para se ta dëgjojë,

është i marrë dhe turpëron veten.+

14 Me zemër të fortë mund të përballohet sëmundja;+

por kush mund t’i bëjë ballë zemrës së dërrmuar?*+

15 Zemra e njeriut që kupton, fiton njohuri,+

dhe veshi i të mençurve përpiqet të gjejë njohuri.

16 Dhurata ia çel rrugën njeriut;+

falë saj i ka dyert të hapura përpara të mëdhenjve.

17 Kush e parashtron i pari çështjen, duket se ka të drejtë,+

derisa ndërhyn pala tjetër dhe e pyet fill e për pe.*+

18 Hedhja e shortit mbyll mosmarrëveshjet+

dhe vendos mes* kundërshtarëve të fortë.

19 Është më e vështirë të zbutet një vëlla i fyer

se të shtihet në dorë një qytet i fortifikuar,+

e disa mosmarrëveshje janë si shulat e një fortese.+

20 Njeriu e mbush barkun me frytin e gojës së vet;*+

ai ngopet me atë që nxjerrin buzët e tij.

21 Vdekja dhe jeta janë në dorë të gjuhës;+

kush ka qejf ta përdorë, do të hajë frytet e saj.+

22 Kush gjen një grua të mirë, gjen një margaritar+

dhe fiton pëlqimin* e Jehovait.+

23 I varfri flet me zë përgjërues,

kurse i pasuri përgjigjet me vrazhdësi.

24 Ka shokë që janë gati ta bëjnë copë njëri-tjetrin,+

por ka një mik që të bëhet vëlla e shkuar vëllait.*+