15 adhanpin, nī isravēlargalidam ippadi sol: ‘yaaraavadhu kadavulai sabitthu pēsinaal, andha paavatthukku avan dhandikkappada vēndum. 16 yegōvaavin peyarai palitthu pēsugiravan kandippaaga kollappada vēndum.+ janangal ellaarum avanmēl kandippaaga kalleriya vēndum. kadavuludaiya peyarai palippavan isravēlanaaga irundhaalum sari, isravēlargalōdu kudiyirukkira matra dhēsatthai sērndhavanaaga irundhaalum sari, avan kollappada vēndum.

11 nīngal mattum ungal kaiyai nītti avanidam irukkira ellaavatraiyum thottu paarungal.* kandippaaga ungal mugatthukku nēraagavē avan ungalai thitti thīrppaan” endru sonnaan. 12 appōdhu yegōvaa saatthaanai paartthu, “yōbuvidam irukkira ellaavatraiyum un kaiyil vittuvidugirēn. aanaal, avanmēl mattum kai vaikkaadhē!” endraar. udanē, saatthaan yegōvaavin munnilaiyilirundhu purappattu pōnaan.+

10 appōdhu, paralōgatthil ōr urattha kural,

“idhō! nam kadavulidamirundhu mītpu vandhuvittadhu!+ avarudaiya vallamaikku vetri kidaitthuvittadhu! avarudaiya arasaangam sthaabikkappattuvittadhu!+ avarudaiya kristhuvin arasaatchi aarambitthuvittadhu! nam kadavulukku munnaal iravum pagalum nammudaiya sagōdharargalmīdhu kutramsaattugiravan+ kīlē thallappattuvittaan!