14 kūttatthaarai+ nōkki avargal pōnapōdhu, oruvan avar munnaal vandhu mandipōttu, 15 “aiyaa, en maganukku irakkam kaattungal; avan kaakkaaivalippinaal avadhippadugiraan; avanudaiya nilaimai mōsamaaga irukkiradhu; adikkadi thannīrilum neruppilum vilundhuvidugiraan;+ 16 naan avanai ungal sīshargalidam kūttikkondu vandhēn, aanaal avargalaal gunamaakka mudiyavillai” endru sonnaan. 17 appōdhu yēsu, “visuvaasamillaadha sīrketta thalaimuraiyē,+ naan innum etthanai kaalamdhaan ungalōdu irukka vēndumō? etthanai kaalamdhaan ungalai sagitthukkolla vēndumō?” endru sollivittu, “avanai ennidam konduvaarungal” endraar.

38 appōdhu kūttatthilirundha oruvar, “pōdhagarē, ungalai kenji kētkirēn, en maganukku udhavi seiyungal,* avan enakku orē magan.+ 39 avanai oru pēi piditthukkolgiradhu, thidīr thidīrendru kattha vaikkiradhu; avanukku valippu undaakki vaayil nurai thalla vaikkiradhu; avanai kaayappadutthiya piragum elidhil avanaivittu pōvadhillai. 40 andha pēyai viratta solli ungal sīshargalidam kenjinēn, avargalaal mudiyavillai” endru sonnaar. 41 appōdhu yēsu, “visuvaasamillaadha sīrketta thalaimuraiyē!+ naan innum etthanai kaalamdhaan ungalōdirundhu ungalai sagitthukkolla vēndumō?” endru sollivittu, “un maganai ingē konduvaa”+ endraar. 42 avan vandhukondirundhapōdhē, andha pēi avanai kīlē thalli avanukku bayangaramaaga valippu undaakkiyadhu. aanaalum, yēsu andha pēyai adhatti, andha paiyanai gunamaakki, avanudaiya appaavidam oppadaitthaar.