kōbam aabatthaanadhu

aadhaamum ēvaalum ēdhēn thōttatthai vittu veliyē vandha piragu, avargalukku niraiya pillaigal pirandhaargal. avargaludaiya mudhal magan peyar kaayīn. avan vivasaayam seidhaan. irandaavadhu magan peyar aabēl. avan aadugalai mēitthaan.

orunaal, kaayīnum aabēlum yegōvaavukku kaanikkai kodutthaargal. kaanikkai endraal enna theriyumaa? adhu kadavulukku kodukkira oru parisu. aabēl koduttha kaanikkaiyai paartthu yegōvaa sandhōshappattaar. aanaal, kaayīn koduttha kaanikkai avarukku sandhōshatthai tharavillai. adhanaal, kaayīnukku bayangara kōbam vandhadhu. ‘ippadi kōbamaaga irundhaal, ēdhaavadhu thappu seidhuviduvaai’ endru kaayīnai yegōvaa echaritthaar. aanaalum, yegōvaavin pēchai kaayīn kētkavillai.

avan aabēlidam, ‘vaa, kaattu pakkam pōivittu varalaam’ endru sonnaan. avargal irandu pērum thaniyaaga irundha samayatthil kaayīn than thambiyai aditthu kondrupōttaan. yegōvaa kaayīnukku enna dhandanai kodutthaar? kaayīnai avanudaiya kudumbatthai vittu romba dhūratthukku thuratthivittaar. thirumbi varavē kūdaadhu endru sollivittaar.

idhilirundhu naam enna therindhukolgirōm? namakku pidikkaadha maadhiri ēdhaavadhu nadakkumpōdhu, namakku kōbam kōbamaaga varalaam. namakku bayangara kōbam varumpōdhu alladhu ‘ippadi kōbappada kūdaadhu’ endru matravargal sollumpōdhu udanadiyaaga kōbatthai adakka vēndum. appōdhudhaan, kōbatthil thavaru seidhuvidaamal iruppōm.

yegōvaamēl aabēl romba anbu vaitthirundhaan. avarukku pidittha maadhiri nadandhukondaan. adhanaal, aabēlai yegōvaa marakkavē maattaar. indha būmiyai pūnjōlaiyaaga maatrumpōdhu, aabēlai marubadiyum uyirōdu eluppuvaar.