yegōvaavukku koduttha vaakku

isravēlargal egipthilirundhu kilambi kittatthatta irandu maadhangal aagivittana. avargal sīnaai malaiyin adivaaratthukku vandhu kūdaaram pōttu thanginaargal. yegōvaa mōsēyai kūppittadhaal avar andha malaikku ēri pōnaar. appōdhu yegōvaa avaridam, ‘naan isravēlargalai kaappaatrinēn, avargal en pēchai kēttu en sattangalinpadi nadandhaal, avargal enakku visēsha makkalaaga iruppaargal’ endru sonnaar. mōsē kīlē pōi yegōvaa sonnadhai isravēlargalidam sonnaar. adharku avargal enna sonnaargal? ‘yegōvaa solvadhai ellaam seivōm’ endraargal.

mōsē marubadiyum malaikku ēri pōnaar. yegōvaa avaridam, ‘innum mūndru naatkalil naan unnidam pēsuvēn. adhanaal, sīnaai malaimēl ēri vara kūdaadhu endru makkalidam solli vai’ endraar. mōsē kīlē irangi pōi, yegōvaa solvadhai kētka thayaaraaga irukkumpadi makkalidam sonnaar.

mūndraavadhu naalil, andha malaimēl minnal aditthadhu, karumaiyaana mēgam sūlndhadhu. bayangaramaana idi satthamum ūdhukombin satthamum kēttadhu. piragu, yegōvaa neruppōdu andha malaiyil iranginaar. isravēlargal adhai paartthu bayandhu nadunginaargal. andha malaiyē kidugiduvendru aadiyadhu, sutrilum orē pugaiyaaga irundhadhu. ūdhukombin sattham adhigamaagikkondē pōnadhu. appōdhu kadavul, ‘naan yegōvaa. ennai thavira vēru kadavulgalai nīngal vananga kūdaadhu’ endru sonnaar.

mōsē andha malaikku ēri pōnaar. makkal thannai eppadi vananga vēndum, avargal eppadi nadandhukolla vēndum enbadhu patriya sattangalai yegōvaa avaridam kodutthaar. mōsē avatrai eludhikkondaar. piragu, isravēlargalidam avatrai vaasitthu kaattinaar. appōdhu avargal, ‘yegōvaa sonnadhai ellaam naangal seivōm’ endru vaakku kodutthaargal. aanaal sonnapadi seivaargalaa?