ADHIGARIKKUM VILAIVAASI SAMAALIKKA VALI!
Thirupthiyōdu Iruppadhu
thirupthiyōdu iruppavargal vaalkkaiyil sandhōshamaaga iruppaargal. sūlnilai maara maara, varavukkul selavu seiya thangal vaalkkaiyai konjam maatrikkolvaargal.
IDHU ĒN MUKKIYAM
thirupthiyōdu iruppavargal sīkkiram virakthiyum adaivadhillai, matravargalai paartthu avvalavaaga poraamaippaduvadhum illai endru manōthatthuva nibunar jesikkaa kōlar solgiraar. adhanaal, thirupthiyōdu iruppavargal podhuvaaga sandhōshamaaga iruppadhil aachariyam ondrumillai. avargalukku tenshanum kammi! vaalkkaiyai sandhōshamaaga anubavikkum silaridam peridhaaga porul vasadhigal ondrumillai. unmaiyil, panam porulaal vaanga mudiyaadha sila mukkiyamaana vishayangalukku mudhalidam kodukkiravargaldhaan vaalkkaiyai sandhōshamaaga anubavikkiraargal. udhaaranamaaga, kudumbatthōdum nanbargalōdum nēram selavalippadhaal kidaikkum sandhōshatthai yōsitthu paarungal.
NĪNGAL ENNA SEIYALAAM
Oppittu paarkkaadhīrgal. aadambaramaaga vaalgiravargalōdu nammai oppittu paartthaal, nammudaiya thirupthi dhivaalaagi vidum. poraamaiyum vandhuvidum. silar aadambaramaaga vaalvadhaaga namakku theriyalaam. aanaal, andha aadambaratthukku pinnaal avargal unmaiyil kadan endra padukuliyil sikkiyirukkalaam. adhu veliyil theriyaadhu. adhanaal avargalōdu nammai oppiduvadhu sariyaaga irukkaadhu. “matravargalidam irukkira ellaamē ennidam illaidhaan. sandhōshamaaga irukka enakku niraiya porul thēvaiyillai. pōdhum endra manam irundhaalē ennaal romba sandhōshamaaga irukka mudigiradhu” engiraar senigalil vaalum nikkōl.
Ippadi seidhupaarungal: matravargaludaiya aadambara vaalkkaiyai kavarchiyaaga kaattugira vilambarangalaiyum, sōshiyal mīdiyaa pōsttugalaiyum thavirtthidungal.
Nandriyōdu irungal. podhuvaaga nandriyullavargal romba thirupthiyōdu iruppaargal. ‘adhu vēndum idhu vēndum’ endru perumbaalum aasaippada maattaargal. enna irukkiradhō adharku nandriyōdu iruppaargal. heitiyil irukkira raabarttan ippadi solgiraar: “enakkum en kudumbatthukkum matravargal seidha udhavigalai, avargal kaattiya anbai, nēram edutthu adikkadi yōsitthu paarppēn. piragu, adharkellaam naan evvalavu nandriyōdu irukkirēn enbadhai avargalidam solvēn. ‘unakkaaga yaaraavadhu ēdhaavadhu seidhaal, udanē “thēnk yū” solla vēndum’ endru en ettu vayadhu paiyanukkum solli kodutthirukkirēn.”
Ippadi seidhupaarungal: ovvoru naalum nīngal edharkellaam nandriyōdu irukkirīrgal endru oru nōtbukkil eludhungal. aarōkkiyam, anbaana kudumbam, aaruyir nanbargal, alagaana sūriya asthamanam—idharkellaamkūda nandri sollalaamē!
iruppadhai vaitthu vaalvadhu ellaa samayatthilum sulabam kidaiyaadhu. aanaal, muyarchi seidhaal nalla palangal kidaikkum. thirupthiyōdu vaala nīngal mudivu seidhaal, sandhōsham vīdu thēdi varum. kaasu panatthaal andha sandhōshatthai vaanga mudiyaadhu.