karutthu vērupaadugal ērpadumpōdhu...

viruppangalilum palakkavalakkangalilum subaavatthilum vērupaadugal varumpōdhu, avatrai samaalippadhu thambadhigalukku kashtamaaga irukkalaam. aanaal, idhaivida savaalaana sila prachinaigalum varalaam. udhaaranatthukku,

• sondhakkaarargalōdu evvalavu nēram selavu seivadhu

• panatthai eppadi nyaanamaaga payanpadutthuvadhu

• kulandhaigalai petreduppadhaa vēndaamaa

idhupōndra vishayangalil ungalukkum ungal kanavanukkum / manaivikkum karutthu vērupaadu ērpattaal enna seivadhu?

• nīngal therindhukolla vēndiyavai

• nīngal seiya vēndiyavai

nīngal therindhukolla vēndiyavai

otthuppōvadhu enbadhu, ellaa samayatthilum orē maadhiri yōsippadhai kurippadhillai. niraiya vishayangalil otthuppōgira kanavan manaivikkukkūda sila mukkiyamaana vishayangalil karutthu vērupaadu varalaam.

“enga kudumbatthula, naanga ellaarum adikkadi onnaa sērndhu nēram selavu seivōm. sani, nyaayirugalla thaatthaa-paatti, atthai-maamaa, annan-thambi, akkaa-thangachinu onnaa sērndhu jaaliyaa iruppōm. aanaa, ennōda kanavarōda kudumbatthula appadi illa. adhanaala, kudumbatthula irukkiravangalōda sērndhu evvalavu nēram selavu seiyanum... dhūramaa irukkira sondhakkaarangakitta evvalavu nēram pēsanum... indha maadhiriyaana vishayangalla enga rendu pērukkum otthē pōgala.”—thamaaraa.

“naanum ennōda manaiviyum vitthiyaasamaana sūlnilaiyila vaalndhadhaala, panattha eppadi selavu seiyanunguradhula enga rendu pērukkum karutthu vērupaadu vandhuchu. kalyaanamaana pudhusula panattha patthi engalukkulla vaakkuvaadham vandhuchu. niraiya dhadava pēsinadhukku appuramdhaan engalaala indha prachinaiya sari seiya mudinjidhu.”—tailar.

verumanē inangippōvadhu sila prachinaigalai thīrtthuvidaadhu. udhaaranatthukku, ungal maamanaarukkō maamiyaarukkō udalnilai mōsamaagivittaal enna seivadhu? avargalai gavanitthukkolla vēndiya sūlnilai vandhaal enna seivadhu? kulandhai vēndum endra aasai ungalukku illaiyendraalum, ungal thunaikku andha aasai irundhaal enna seivīrgal?a

“kulandha petthukkuradha patthi naanum en manaiviyum manikkanakkaa pēsunōm. ava adha patthi romba yōsichukittē irundhaa. ava appadi yōsikka yōsikka, enga rendu pērōda karutthugalum muttikichu. ennaala indha vishayatthula otthē pōga mudiyala.”—aleks.

karutthu vērupaadugalaal ungal kalyaana vaalkkai asthamanam aagividum endru ninaitthu vidaadhīrgal. ‘mukkiyamaana oru vishayatthil ungalukkum ungal kanavarukkum / manaivikkum karutthu vērupaadu vandhaal, nīngal ninaitthadhai saadhippadharku ungalaal mudindha ellaavatraiyum seiyungal. oruvēlai, pirindhu pōga vēndiya sūlnilai vandhaalum adhai seivadharku thayangaadhīrgal’ endru sila nibunargal solgiraargal. aanaal avargal solvadhupōl seidhaal, ungaludaiya viruppatthukku mattumē adhiga mukkiyatthuvam tharuvadhupōl irukkum. adhumattumalla, kadavulukku mun nīngal koduttha vaakkukku mariyaadhai kaattaadhadhupōl aagividum.

nīngal seiya vēndiyavai

kalyaana urudhimoliyai eppōdhum uyarvaaga madhiyungal. andha urudhimoliyai nīngal kaappaatra vēndumendru ninaitthaal, prachinaigalai nīngal irandu pērum sērndhu samaalippīrgal. oruvarai oruvar edhirigalaaga paarkka maattīrgal.

baibil niyamam: “kadavul inaitthu vaitthadhai endha manidhanum pirikkaamal irukkattum.”—matthēyu 19:6.

nandraaga yōsitthu mudivu edungal. udhaaranatthukku, kulandhai vēndum endra aasai ungal kanavarukku / manaivikku irukkiradhu. aanaal, ungalukku andha aasai illai. appadiyendraal, nalla mudivukku varuvadharku kīlē irukkum vishayangalai yōsitthuppaarungal.

• ungal thirumana bandhatthin balam.

  pillai valarppil varum prachinaigalai ungal irandu pēraalum samaalikka mudiyumaa?

• petrōraaga ungalukku varappōgira poruppugal.

  verum saappaadu, thunimani, iruppadharku ōr idam aagiyavatrai kodutthaal mattum pōdhaadhu. innum niraiya poruppugalai seiya vēndiyirukkum.

• ungal porulaadhaara nilai.

  vēlai... kudumbam... matra poruppugal... idhaiyellaam seivadharku pōdhumaana nēratthai ungalaal odhukka mudiyumaa?

baibil niyamam: “ungalil yaaraavadhu oru kōburam katta virumbinaal, mudhalil utkaarndhu selavai kanakku paarkkaamal iruppaanaa?”—lūkkaa 14:28, adikkurippu.

oru vishayatthai ellaa kōnatthilirundhum paarungal. appadi seidhaal, ungalukkul otthuppōgaadha sila vishayangalaiyaavadhu ungalaal sari seiya mudiyum. udhaaranatthukku, kulandhai vēndumaa vēndaamaa endru mudivu seivadhai patri nīngal pēsikkondiruppadhaaga vaitthukkolvōm. ippōdhu, kulandhai vēndaam endru solgira thunai kīlē irukkum kēlvigalai kēttukkolvadhu nalladhu:

• ‘ippōdhaikku kulandhai vēndaamnu ninaikkirēnaa illanaa eppavumē vēndaamnu ninaikkirēnaa?’

• ‘naan oru nallaa appaavaa / ammaavaa irukka mudiyaadhunu ninaichu bayappadurēnaa?’

• ‘kulandhainu onnu vandhuttaa, ennōda kanavar / manaivi enmēla paasam kaatta maattaanganu ninaichu bayappadurēnaa?’

kulandhai vēndum endru aasaippadugira thunai kīlē irukkum kēlvigalai yōsitthuppaarkkalaam:

• ‘petrōraa namakku varappōra poruppugala seiradhukku thayaaraa irukkurōmaa?’

• ‘pillaigala valarkkuradhukku pōdhumaana porulaadhaara vasadhi nammakitta irukkaa?’

baibil niyamam: ‘paralōgatthilirundhu varugira nyaanamō . . . nyaayamaanadhu.’—yaakkōbu 3:17.

ungal thunaiyin karutthugalil pudhaindhirukkum nanmaigalai paarungal. orē kaatchiyai irandu pēr paarppadhaaga vaitthukkolvōm. irandu pērum orē kaatchiyai paartthaalum adhai patriya vitthiyaasamaana karutthugal avargalukku irukkalaam. adhēpōl, oru prachinaiyai kanavan oru vidhamaaga paarkkalaam; manaivi innoru vidhamaaga paarkkalaam. ungalukkul karutthu vērupaadu vandhaal, endha vishayatthil ungalaal otthuppōga mudiyum endru paarungal. piragu, adhai patri mudhalil pēsa aarambiyungal. kīlē irukkum kēlvigalai yōsitthuppaarungal.

• nīngal irandu pērum enna seiya vēndum endru aasaippadugirīrgal?

• ungal ovvoruvarudaiya karutthugalilum ēdhaavadhu nanmai irukkiradhaa?

• ungal kalyaana vaalkkai murindhupōgaamal irukka, ungal irandu pēraalum vittukkodutthuppōga mudiyumaa? illaiyendraal, oruvaraavadhu vittukkodutthuppōga mudiyumaa?

baibil niyamam: “ovvoruvanum thanakku prayōjanamaanadhai thēdaamal, matravargalukku prayōjanamaanadhaiyē thēda vēndum.”—1 korindhiyar 10:24.