ilainyargal kētkum kēlvigal
ketta aasaigalai adakkuvadhu eppadi?
“nalladhu seiya virumbugira enakkul kettadhu irukkiradhu” endru appōsthalan pavul sonnaar. (rōmar 7:21) nīngalum eppōdhaavadhu appadi yōsitthirukkirīrgalaa? appadiyendraal, ketta aasaigalai adakkuvadharku indha katturai ungalukku udhavi seiyum.
nīngal therindhukolla vēndiyavai
aluttham vandhaal aasaiyum vandhuvidum. “ketta sagavaasam nalla olukkanerigalai kedutthuvidum” endru baibil solgiradhu. (1 korindhiyar 15:33, adikkurippu) matravargalaalō mīdiyaavinaalō aluttham varumpōdhu kettadhu seiya vēndumendra aasai ungal manadhil vandhuvidalaam. adhōdu, “ūr ulagatthōdu otthuppōvadharkaaga” nīngalum thappu seiya aarambitthuvidalaam.—yaatthiraagamam 23:2.
“matravargalukku nammai pidikka vēndum, avargal nammai ētrukkolla vēndum endrudhaan naam ellaarumē aasaippaduvōm. andha aasai adhigamaagumpōdhu, avargalai sandhōshappaduttha vēndum enbadharkaaga avargal seigira vishayangalaiyellaam naamum seiya aarambitthuviduvōm.”—jerami.
yōsitthu paarkka: matravargal nammai patri enna ninaikkiraargal endru alavukku adhigamaaga kavalaippattōm endraal ketta aasaigalai adakkuvadhu kashtamaagividalaam. ēn?—nīdhimoligal 29:25.
manadhil vaikka: ungal nanbargalidamirundhu aluttham varugiradhu enbadharkaaga ungaludaiya olukka nerigalai vittukkodutthuvidaadhīrgal.
nīngal seiya vēndiyavai
ungal nambikkaigalai patri nandraaga therindhukollungal. oru vishayatthai ēn nīngal nambugirīrgal endru ungalukkē sariyaaga theriyavillai endraal, matravargal aattivaikkum bommai maadhiridhaan iruppīrgal. adharku badhilaaga, “ellaavatraiyum sōdhitthu paartthu nalladhu edhu endru nichayappadutthikkollungal” ena baibil solgira maadhiri seivadhu evvalavō nalladhu! (1 thesalōnikkēyar 5:21) ungal nambikkaigalai patri nīngal endhalavukku purindhu vaitthirukkirīrgalō andhalavukku adhanpadi seivadhu ungalukku īsiyaaga irukkum; adharku edhiraana vishayangalai seiya vēndumendra aasaiyai ungalaal adakkavum mudiyum.
yōsitthu paarkka: olukka vishayatthil kadavul solgira maadhiri seivadhu ungal nalladhukkutthaan endru nīngal ēn nambugirīrgal?
“eppōdhellaam naan ennudaiya aasaigalai adakkikkondu ennudaiya nambikkaiyil urudhiyaaga irukkirēnō appōdhellaam matravargal ennai innum adhigamaaga madhippadhai naan gavanitthirukkirēn.”—kimbarli.
baibil udhaaranam: dhaaniyēl. anēgamaaga avar tīnēj vayadhil irukkumpōdhē, kadavuludaiya sattangalukku kīlppadiya vēndum endru “than idhayatthil thīrmaanamaaga irundhaar.”—dhaaniyēl 1:8.
oru vishayatthai ēn nīngal nambugirīrgal endru ungalukkē sariyaaga theriyavillai endraal, matravargal aattivaikkum bommai maadhiridhaan iruppīrgal
ungal balavīnangalai patri therindhu vaitthirungal. “ilamai paruvatthil varugira aasaigalai” patri baibil solgiradhu. (2 thīmōtthēyu 2:22) andha aasaigal kurippaaga ilam vayadhil romba thīviramaaga irukkum. avai verumanē paaliyal aasaigal mattumalla. matravargalōdu otthuppōga vēndum... sondha kaalil nirka vēndum... pōdhumaana vayadhu varuvadharku munbē sondhamaaga thīrmaanangal edukka vēndum... endra aasaigalumdhaan.
yōsitthu paarkka: “ovvoruvanum thannudaiya aasaiyaal kavarndhilukkappattu, sikka vaikkappattu, sōdhikkappadugiraan” endru baibil solgiradhu. (yaakkōbu 1:14) endha aasaiyai adakkuvadhu ungalukku romba kashtamaaga irukkiradhu?
“endha aasaigalai adakkuvadhu ungalukku kashtamaaga irukkiradhu endru nīngalē nērmaiyaaga yōsitthu paarungal. andha aasaigalai eppadi adakkalaam endru aaraaichi seidhu paarungal. nīngal ennenna seiyalaam endru eludhi vaiyungal. appōdhudhaan, aduttha dhadavai andha maadhiri aasai varumpōdhu adhai eppadi adakkalaam endru nīngal ērkenavē therindhu vaitthiruppīrgal.”—silviyaa.
baibil udhaaranam: dhaavīdhu. sila samayangalil dhaavīdhu matravargaludaiya pēchai kēttu thappu seidhuvittaar. thannudaiya sondha aasaikkum adipanindhuvittaar. aanaal adhilirundhu paadam katrukkondu, thannudaiya thavarugalai thirutthikkolla muyarchi seidhaar. “sutthamaana idhayatthai enakkul uruvaakkungal. alaipaayaadha pudhiya manadhai enakkul vaiyungal” endru avar yegōvaavidam jebam seidhaar.—sangīdham 51:10.
unarchigalai kattuppadutthungal. ‘thīmai ungalai vella vidaadhīrgal ’endru baibil solgiradhu. (rōmar 12:21) appadiyendraal, ketta aasai ungalai vella vidaamal paartthukkolvadhu ungal kaiyildhaan irukkiradhu. sariyaanadhai seiya vēndumendra mudivu eduppadhum ungal kaiyildhaan irukkiradhu.
yōsitthu paarkka: ketta aasaigalai thūndum oru sūlnilaiyil nīngal eppadi ungal unarchigalai kattuppadutthi sariyaanadhai seiyalaam?
“ketta aasaikku adipanindhuvittaal enakku eppadi irukkum endru naan yōsitthu paarppēn. naan sandhōshamaaga iruppēnē? oruvēlai konja nēratthukku vēndumaanaal naan sandhōshamaaga irukkalaam. aanaal andha sandhōsham nilaikkumaa? illai, sollappōnaal naan nimmadhi illaamaldhaan thavippēn. idhu enakku thēvaiyaa? kandippaaga illai!”—sōfiyaa.
baibil udhaaranam: pavul. kettadhu seiya vēndumendra aasai thanakku irundhadhai pavul otthukkondaar. aanaal thannudaiya unarchigalai avar kattuppadutthinaar. “ennudaiya udalai adakkiyodukki adimaipōl nadatthi varugirēn” endru avar eludhinaar.—1 korindhiyar 9:27.
manadhil vaikka: ketta aasai varumpōdhu enna seiya vēndum enbadhu ungal kaiyildhaan irukkiradhu.
oru vishayatthai nyaabagam vaitthukkollungal: ippōdhu namakku varum aasai eppōdhumē irukkum endru solla mudiyaadhu. “naan skūl padikkumpōdhu thappu seiya vēndum endra aasaiyai thūndiya vishayangal niraiya irundhana. aanaal, ippōdhu enakku adhellaam oru prachinaiyaagavē illai” endru 20 vayadhu melisaa solgiraal. “idhaiyellaam yōsitthu paarkkumpōdhu indru irukkira aasaigalum endraikkumē irukkaadhu enbadhai ennaal nandraaga purindhukolla mudigiradhu. orunaal ennudaiya vaalkkaiyai thirumbi paarkkumpōdhu ketta aasaigalai naan adakkiyadhaaldhaan sandhōshamaaga irukkirēn enbadhai kandippaaga purindhukolvēn endru therigiradhu” endrum aval solgiraal.