-
koduttha vaakkai mīrinaargalbaibil sollittharum paadangal
-
-
paadam 24
koduttha vaakkai mīrinaargal
yegōvaa mōsēyidam, ‘malaimēl ēri vaa. naan ennudaiya sattangalai karpalagaigalil eludhi unnidam tharuvēn’ endru sonnaar. mōsē malaikku pōi 40 naatkal raatthiriyum pagalum angē thanginaar. appōdhu, yegōvaa patthu kattalaigalai irandu karpalagaigalil eludhi mōsēyidam kodutthaar.
konja naatkalukku piragu, mōsē thangalai vittuvittu pōivittaar endru isravēlargal ninaitthaargal. avargal aarōnidam, ‘engalai kūttikkondu pōga oruvar vēndum. engalukku oru kadavulai seidhukodungal!’ endru sonnaargal. adharku aarōn, ‘ungalidam irukkira thanga nagaigalai kodungal’ endru kēttaar. avar adhai urukki oru kandrukkutti silaiyai seidhaar. udanē makkal, ‘egipthilirundhu nammai kūttikkondu vandha kadavul idhudhaan’ endru sonnaargal. andha kandrukkuttiyai vanangi, pandigai kondaada aarambitthaargal. avargal seidhadhu thappaa? thappudhaan. ēnendraal, yegōvaavai mattumē vananguvōm endru avargal vaakku kodutthirundhaargal. aanaal, ippōdhu adhai mīrinaargal.
ellaavatraiyum yegōvaa paartthukkondirundhaar. avar mōsēyidam, ‘nī kīlē irangi pō. makkal en pēchai kētkaamal, poi kadavulai vanangugiraargal’ endru sonnaar. mōsē irandu karpalagaigalaiyum edutthukkondu malaiyilirundhu kīlē iranginaar.
mugaamukku pakkatthil mōsē vandhapōdhu, makkal paattu paadugira sattham kēttadhu. piragu, andha makkal nadanam aaduvadhaiyum kandrukkuttiyai vananguvadhaiyum paartthaar. mōsēkku bayangara kōbam vandhadhu. udanē, irandu karpalagaigalaiyum kīlē erindhaar. avai thundu thundaaga sidharina. andha silaiyaiyum udanadiyaaga alitthuppōttaar. piragu, aarōnidam ‘ippadiyoru mōsamaana kaariyatthai seiya eppadi otthukkondīrgal?’ endru kēttaar. adharku aarōn, ‘kōbappadaadhīrgal. indha makkalai patri ungalukkē theriyum. oru kadavul vēndum endru ennidam kēttaargal. adhanaal, avargal koduttha thangatthai neruppil pōttēn, indha kandrukkutti vandhadhu’ endru sonnaar. aarōn seidhadhu thappu. mōsē marubadiyum malaikku ēri pōi, andha makkalai mannikka solli yegōvaavidam kenjinaar.
thanakku kīlppadiya thayaaraaga irundha ellaaraiyum yegōvaa mannitthaar. isravēlargal thangaludaiya thalaivaraana mōsēyin pēchai kētpadhu evvalavu mukkiyam endru unakku purigiradhaa?
“nī kadavulidam edhaiyaavadhu nērndhukondaal, adhai niraivētra thaamadhikkaadhē. ēnendraal, nērndhukondadhai niraivētraadha muttaalgalai kadavulukku pidikkaadhu. nī ēdhaavadhu nērndhukondaal, adhai niraivētru.”—prasangi 5:4
-
-
kadavulai vananguvadharkaaga oru kūdaarambaibil sollittharum paadangal
-
-
paadam 25
kadavulai vananguvadharkaaga oru kūdaaram
mōsē sīnaai malaiyil irundhapōdhu, oru visēsha kūdaaratthai kattumpadi yegōvaa avaridam sonnaar. adhudhaan valipaattu kūdaaram. isravēlargal thannai vananguvadharkaaga adhai katta sonnaar. avargal engē pōnaalum, andha kūdaaratthai kaiyōdu edutthukkondu pōga mudiyum.
yegōvaa mōsēyidam, “kūdaaratthai kattuvadharku thangalaal mudindha udhaviyai seiyumpadi makkalidam sol” endraar. adhanaal, thangam, velli, sembu, vilaimadhippulla karkal, nagaigal aagiyavatrai isravēlargal kodutthaargal. kambali, naarilai, thōlgal aagiyavatraiyum innum niraiya porulgalaiyum kodutthaargal. ‘pōdhum! inimēl kondu varaadhīrgal’ endru mōsē sollum alavukku ēraalamaaga kodutthaargal.
thiramaiyulla niraiya aangalum pengalum andha kūdaaratthai katta udhavinaargal. vēlaiyai nandraaga seiya yegōvaa avargalukku nyaanatthai kodutthaar. adhanaal avargalil silar nūl nūtraargal, thuni neidhaargal, embraaidarikūda pōttaargal. silar karkalai padhitthaargal, thangatthil porulgalai seidhaargal, mara vēlaigalai seiya udhavinaargal.
yegōvaa sonnapadiyē andha kūdaaratthai kattinaargal. andha kūdaaratthai, parisuttha arai, magaa parisuttha arai ena irandaaga pirippadharkaaga alagaana thiraichīlaiyai seidhaargal. magaa parisuttha araiyil, vēla maratthaalum thangatthaalum seiyappatta oppandha petti irundhadhu. parisuttha araiyil, thanga kutthuvilakku, mējai, dhūba porulgalai erippadharku dhūbapīdam aagiyavai irundhana. oru sembu thottiyum periya balipīdamum pragaaratthil irundhana. yegōvaavukku kīlppadivadhaaga isravēlargal koduttha vaakkai oppandha petti avargalukku nyaabagappadutthiyadhu. oppandham endraal enna theriyumaa? adhu oru mukkiyamaana vaakkurudhi alladhu satthiyam.
andha kūdaaratthil gurumaargalaaga sēvai seivadharku aarōnaiyum avarudaiya magangalaiyum yegōvaa thērndhedutthaar. andha kūdaaratthai avargal paartthukkolla vēndum. adhōdu, yegōvaavukku angē baligalai kodukka vēndum. magaa parisuttha araikkul pōga thalaimai guruvaana aarōnukku mattumdhaan anumadhi irundhadhu. avar varushatthukku oru dhadavai mattumdhaan andha araikkul pōvaar. thannudaiya paavangalukkaagavum than kudumbatthaarudaiya paavangalukkaagavum isravēlargal ellaarudaiya paavangalukkaagavum bali koduppadharkaaga angē pōvaar.
egipthilirundhu kilambi oru varushatthukku piragu isravēlargal andha kūdaaratthai katti muditthaargal. ippōdhu, yegōvaavai vananga avargalukku oru idam irundhadhu.
andha kūdaaratthai paartthu yegōvaa romba sandhōshappattaar. adhanmēl oru mēgatthai nirka vaitthaar. kūdaaratthukku mēl andha mēgam nirkira varaikkum isravēlargal orē idatthil iruppaargal. andha mēgam mēlē elumbuvadhai paarkkumpōdhu andha idatthilirundhu kilamba vēndum endru purindhukolvaargal. udanē, andha kūdaaratthai piritthu edutthukkondu andha mēgam kaattugira valiyil pōvaargal.
“simmaasanatthilirundhu vandha urattha kural ondru, ‘idhō! kadavuludaiya kūdaaram manidhargalōdu irukkum, avargalōdu avar kudiyiruppaar; avargal avarudaiya makkalaaga iruppaargal. kadavulē avargalōdu iruppaar’ . . . endru solvadhai kēttēn.”—velippadutthudhal 21:3, 4
-