‘Naan Andha Jīvangalei Paartthukkondirundhēn’

Pūrvakaala Asīriyaavilum Baabilōniyaavilum irundha maaligeigaleiyum kōyilgaleiyum kaavalkaakka, avatrin nuleivaasalil kaaleigal matrum singangalin maaberum sileigal vaikkappattirundhana. Adheiyellaam Esēkkiyēl paartthiruppaar. Avatrukku manidha thaleiyum siragugalum irundhana. Ellaareiyum pōla avarum avatrei paartthu viyandhupōyiruppaar. Avatril sila, kittatthatta 20 adi uyaratthukku irundhana. Avei paarppadharku adhiga sakthiyullaveiyaaga therindhaalum avei uyiratra karchileigalaagatthaan irundhana.

Aanaal, Esēkkiyēl paarttha naangu jīvangal uyirullaveiyaaga irundhana. Andha sileigalukkum indha jīvangalukkum evvalavu vitthiyaasam! Avar paarttha kaatchi avarudeiya manadhil aalamaaga padhindhuvittadhaal, avarudeiya thīrkkadharisanatthin aarambatthil ‘jīvangal’ endra vaarttheiyei 10 thadaveikkum adhigamaaga payanpadutthinaar. (Esē. 1:5-22) Kadavuludeiya simmaasanatthukku kīlē andha naangu jīvangalum orē samayatthil ondrusērndhu pōvadhei andha dharisanatthil Esēkkiyēl paartthaar. Ellaa padeippugalum Yegōvaavin kattuppaattil iruppadhei idhilirundhu avar thelivaaga therindhukondiruppaar. Indrum andha dharisanam Yegōvaavin magatthuvattheiyum vallameiyeiyum avarudeiya pērarasaatchiyin sirappeiyum namakku thellatthelivaaga edutthukkaattugiradhu.—1 Naa. 29:11.