சோகத்தில் தவிப்பவரின் ஜெபம்

1. கெஞ்-சு-கி-றேன் யெ-கோ-வா-வே

என் ஜெ-பம் கே-ளுங்-கள்.

என் நெஞ்-சில் ஆ-யி-ரம் கா-யங்-கள்,

கொஞ்-சம் பா-ருங்-கள்.

என் ஆ-சை-கள் நி-ரா-சை-யா-கி

என்-னை வாட்-டு-தே.

உம் ம-டி-யில் ஆ-று-தல் பெ-ற

ம-னம் ஏங்-கு-தே.

2. என் சோ-கத்-தை சொல்-லி அ-ழ

வார்த்-தை-கள் இல்-லை-யே,

உம் வார்த்-தை-கள் அ-தை சொல்-ல,

நிம்-ம-தி-கொண்-டே-னே.

உம் வார்த்-தை-யால் நம்-பிக்-கை தந்-து,

நி-னைப்-பூட்-டு-மே.

உ-ம-தன்-பு என் உள்-ளத்-தை-வி-டப்

பெ-ரி-தென்-றே!