பாடல் 20
அருமை மகனையே தந்தீர்கள்!
1. யெ-கோ-வா, எம் தே-வா,
திக்-கற்-று நின்-றோ-மே.
ம-க-னைக் கொ-டுத்-தீர்
மீட்-பு-வி-லை-யாய்!
எம் வாழ்க்-கை எல்-லா-மே,
உம் கை-யில் தந்-தோ-மே!
உம் அன்-பை எந்-நா-ளும்
எல்-லோ-ருக்-கும் சொல்-வோம்!
(பல்லவி)
ஒ-ரே ம-க-னை-யே,
தந்-தீர் எங்-க-ளுக்-கே!
நன்-றி பொங்-க என்-று-மே,
சந்-தோ-ஷ கீ-தம் பா-டு-வோம்.
2. உம் அன்-பு, நற்-பண்-பு,
எம்-மை ஈர்க்-கின்-ற-தே!
உம் மா-பேர், உம் நட்-பை
போற்-று-கின்-றோ-மே!
ம-க-னின் உ-யி-ரே
ஈ-டில்-லா ப-ரி-சே!
எம் ஜீ-வன் மீட்-க-வே
தன் ஜீ-வன் தந்-தா-ரே!
(பல்லவி)
ஒ-ரே ம-க-னை-யே,
தந்-தீர் எங்-க-ளுக்-கே!
நன்-றி பொங்-க என்-று-மே,
சந்-தோ-ஷ கீ-தம் பா-டு-வோம்.
(முடிவான வரிகள்)
யெ-கோ-வா தே-வ-னே, சொல்-கின்-றோம் நன்-றி-யே!
அ-ரு-மை ம-க-னைத் தந்-தீர் கோ-டி நன்-றி-யே!
(பாருங்கள்: யோவா. 3:16; 15:13.)