การแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวในคนอื่น ๆ
1 มีพยานหลักฐานมากมายชี้ถึงความใฝ่พระทัยของพระยะโฮวาในผู้อื่น. พระองค์ได้ทรงจัดให้มีสิ่งจำเป็นต่าง ๆ อย่างอุดมล้นเหลือแก่บรรดาสิ่งทรงสร้างของพระองค์. (เย. 1:29, 30; 2:16, 17; มัด. 5:45; เทียบกับลูกา 6:35.) สำคัญยิ่งกว่านั้น พระองค์ทรงแสดงความสนพระทัยเป็นส่วนตัวในพวกเราโดยจัดเตรียมการรอดพ้นจากความบาปและความตายไว้ให้แก่เราทั้งหลายด้วย.—โย. 3:16.
2 เมื่อพระเยซูทรงอยู่บนแผ่นดินโลก พระองค์ทรงทำตามแบบอย่างอันสมบูรณ์พร้อมของพระบิดาของพระองค์ในการแสดงความสนพระทัยต่อคนอื่น ๆ. (มัด. 11:28–30; 1 เป. 2:21) คราวที่มีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นโรคเรื้อนเต็มทั้งตัวพูดกับพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า ถ้าพระองค์พอพระทัยจะทรงโปรดแก่ข้าพเจ้า พระองค์ก็อาจจะให้ข้าพเจ้าหายโรคและสะอาดได้” พระเยซูทรงตอบว่า “เราพอใจแล้ว” และทรงรักษาชายผู้นั้น. (มัด. 8:2, 3) ในคราวที่เสด็จสู่เมืองนาอิน พระเยซูทรงพบขบวนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเป็นบุตรชายคนเดียวของหญิงม่าย และเนื่องด้วยความสงสาร พระองค์ทรงปลุกเขาให้เป็นขึ้นสู่ชีวิต. (ลูกา 7:11–15) โดยไม่ได้ถูกร้องขอ พระเยซูทรงแสดงความใส่พระทัยในคนอื่น ๆ. แม้แต่เด็กเล็ก ๆ ก็ได้รับการมองดูว่าควรค่าแก่การใส่ใจและใช้เวลากับพวกเขา และพระองค์ไม่เคยมีธุระยุ่งเกินไปที่จะให้การปลอบโยนและหนุนใจคนอื่น.—มัด. 20:31–34; มโก. 10:13–16.
ครอบครัวและเพื่อนฝูง
3 เราควรพยายามเป็นเยี่ยงพระยะโฮวาและพระเยซูคริสต์ในการมองหาทางที่จะแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวในคนอื่น. ดังนั้น ขอให้เรามาพิจารณาดูบางโอกาสที่จะทำเช่นนั้น.
4 สิ่งสำคัญที่สุดประการหนึ่งสำหรับพี่น้องชายก็คือการใส่ใจอย่างแท้จริงในสมาชิกครอบครัวของตนและไม่ละเลยสภาพฝ่ายวิญญาณของพวกเขา. สิ่งนี้รวมทั้งการศึกษากับครอบครัวเป็นประจำ. ในการศึกษาประจำครอบครัว คุณพิจารณาเรื่องนั้น ๆ ด้วยวิธีที่น่าสนใจและมีคุณค่าใช้การได้จริงไหม? คุณติดตามผลด้วยไหมโดยการทำงานประกาศด้วยกันกับสมาชิกครอบครัวของคุณแต่ละคนอย่างสม่ำเสมอ? เมื่อคุณทำเช่นนั้น นั่นเป็นเวลาที่มีความสุขไหม? คุณกำลังเสริมสร้างความปรารถนาในการช่วยเหลือคนอื่นไว้ในตัวลูก ๆ ของคุณไหม และดังนั้นจึงเป็นการแสดงความรักแบบคริสเตียนที่มีต่อเพื่อนบ้าน? หากคุณสมรสแล้วและไม่มีบุตร คุณยังคงมีการศึกษากับครอบครัวคุณหรือเปล่า?
5 เราปรารถนาจะให้ความช่วยเหลือทางฝ่ายวิญญาณแก่ทุกคนที่เราสามารถทำได้. แต่ในชีวิตที่มีธุระยุ่ง เราลืมแสดงความใส่ใจเป็นส่วนตัวในสมาชิกของประชาคมซึ่งมีความจำเป็นพิเศษไหม? (สุภา. 3:27; ฆลา. 6:10) ในประชาคมคริสเตียน มีทั้งเด็กกำพร้า, คนสูงอายุ, หญิงม่าย, คนอ่อนแอ, คนซึมเศร้า, คนทุพพลภาพ, และคนอื่น ๆ ซึ่งมีความจำเป็นพิเศษ. ในการเลียนแบบพระยะโฮวาและพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระองค์ เราไม่ควรละลืมการแสดงความใส่ใจเป็นส่วนตัวในพี่น้องชายหญิงของเราทุกคน.—1 โก. 10:24; ฟิลิป. 2:4; เฮ็บ. 13:16.
คนเยี่ยงแกะในเขตทำงาน
6 เราจะแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวอย่างไรในคนที่กำลังศึกษาพระคัมภีร์อยู่? คนเหล่านี้หลายคนได้เห็นความจำเป็นที่จะเลิกการคบหาสมาคมกับคนที่รู้จักคุ้นเคยที่เป็นชาวโลก. แม้เราจะมีธุระยุ่ง เราแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวในนักศึกษาเหล่านั้นและทำให้พวกเขาซึ่งได้ทำการเปลี่ยนแปลงแล้วนั้นรู้สึกได้รับการต้อนรับในฐานะเพื่อนใหม่ของเราไหม? เราเป็นแหล่งแห่งการหนุนกำลังใจแก่พวกเขาไหมแม้ว่าเราจะไม่ใช่ผู้ที่นำการศึกษากับเขาก็ตาม?—เทียบ มโก. 10:28–30.
7 คุณจะมีส่วนมากขึ้นได้ไหมในการแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวอย่างจริงใจในคนที่เต็มใจจะฟังข่าวดี? คุณจะพยายามช่วยเขาให้เห็นความต้องการฝ่ายวิญญาณของพวกเขาไหม? โดยส่วนตัวแล้ว คุณจะทำอะไรได้บ้างเพื่อมีส่วนมากขึ้นในการประกาศ? อย่ายับยั้งไว้เลย หากคุณอยู่ในฐานะที่จะมีส่วนได้เต็มที่กว่านี้.—ลูกา 9:60–62.
8 เราต้องเลียนแบบพระยะโฮวาและพระเยซูในการแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวในคนอื่น ๆ. เราจำเป็นต้องมีความเห็นอกเห็นใจและยื่นมือให้ความช่วยเหลือ ดังที่พระเยซูได้ทำในกรณีคนที่เป็นโรคเรื้อนทั้งตัว. ถูกแล้ว เราต้องตื่นตัวมองหาวิธีการต่าง ๆ ที่เราจะสามารถแสดงความสนใจต่อคนอื่น ๆ อยู่เสมอ.