การรับเอาความรับผิดชอบของเราในการทำดีต่อคนอื่น ๆ
1 อัครสาวกเปาโลเตือนคริสเตียนในศตวรรษแรกว่า “อย่าลืมการทำดีและการแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ กับคนอื่น ๆ” (เฮ็บ. 13:16, ล.ม.) ความพยายามของพวกเขาในการช่วยเหลือพี่น้องของเขา ถึงแม้ภายใต้สภาพการณ์ไม่ดีนั้นจะเพิ่มความรักของเขาต่อพระเจ้าและต่อกันและกันให้มากขึ้น. (โย. 13:35) พวกเราก็เช่นกันได้รับการสนับสนุนให้ทำการดีและแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ กับคนอื่น.
2 เพื่อเราจะทำเช่นนั้นได้ พระยะโฮวาทรงจัดเตรียมให้เราได้รับการเลี้ยงดูฝ่ายวิญญาณและการเตรียมไว้พร้อมเป็นอย่างดี. เรามีความรู้อันอุดมจริง ๆ ในวารสารหอสังเกตการณ์ และตื่นเถิด ทุกฉบับ! เราพบความยินดีเพียงไรในการอ่านทุกฉบับทันทีเท่าที่ทำได้หลังจากที่ได้รับ! โดยการคิดไตร่ตรองเกี่ยวกับความรู้จากพระคัมภีร์ เราก็อาจจดจำจุดต่าง ๆ ไว้ใช้ในการประกาศและในการสนทนากับคนอื่น ๆ. ในทำนองเดียวกัน เราอาจซื้อเวลามาเพื่อใช้ในการเตรียมตัวสำหรับการประชุมทุกรายการและโดยเฉพาะสำหรับการพิจารณาวารสารหอสังเกตการณ์ ประจำสัปดาห์. การศึกษาส่วนตัวในพระคำของพระเจ้าช่วยเราให้พัฒนา “พระทัยของพระคริสต์” และทำให้เราสามารถจะให้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้คนที่เราพบได้.—1 โก. 2:14–16; เพลง. 19:14.
3 หน้าที่รับผิดชอบต่าง ๆ ที่ควรค่าแก่การรับเอา: ทุกคนที่มารักพระยะโฮวาอุทิศชีวิตของตนแด่พระองค์. โดยการรับเอาความรับผิดชอบต่าง ๆ ที่มีมาพร้อมกับการอุทิศตัว เราจึงแสดงให้เห็นว่าเราเป็นอยู่เพื่อพระยะโฮวาและได้แยกตัวต่างหากจากโลกของซาตานและแนวทางต่าง ๆ ที่เป็นปฏิปักษ์ของมัน. โดยการติดตามแบบอย่างที่พระคริสต์ทรงวางไว้ เราจึงวางตัวอย่างอันดียิ่งสำหรับคนอื่น ๆ. (1 เป. 2:21) ระเบียบวาระการประชุมหมวดดังที่ได้มีการวางเค้าโครงไว้สำหรับปีรับใช้ 1992 ด้วยอรรถบท “การแบกภาระแห่งความรับผิดชอบของเราเอง.” นั้น หนุนใจเราที่จะทำให้การอุทิศตัวของเราบรรลุผล.
4 การเข้าร่วม ณ การประชุมต่าง ๆ ของประชาคมเปิดโอกาสให้เราแบ่งปันแง่คิดต่าง ๆ ที่เสริมสร้างขึ้นแก่กันและกัน. การศึกษาส่วนตัวและการเตรียมตัวของเราสำหรับการประชุมทำให้เรามีความรู้ที่ดีมากมายซึ่งเราอาจแบ่งปันแก่กัน. การแสดงความสนใจเป็นส่วนตัวต่อคนอื่น ๆ ส่งเสริมน้ำใจแบบครอบครัวที่อบอุ่นมีไมตรีจิต. โดยการสนับสนุนการประชุม เราก็แสดงว่าเราเห็นด้วยอย่างแท้จริงกับถ้อยคำของเปาโลที่บันทึกไว้ในเฮ็บราย 10:24, 25 และยอมรับเอาหน้าที่รับผิดชอบในการหนุนใจคนอื่น ๆ.
5 จงเอื้อมแขนออกไปเพื่อหน้าที่รับผิดชอบเพิ่มขึ้น: ในระหว่างปีรับใช้ 1992 เราจะเอื้อมแขนออกไปเพื่อหน้าที่รับผิดชอบมากขึ้นอีกได้ไหม เช่นการรับใช้เป็นไพโอเนียร์สมทบหรือไพโอเนียร์ประจำ? แทนที่จะให้ความสำคัญมากเกินไปกับข้อเรียกร้องเรื่องเวลา เราน่าจะมุ่งความเอาใจใส่ในเรื่องโอกาสที่เพิ่มมากขึ้นในการเข้าส่วนในงานรวบรวมนั้น. (โย. 4:35, 36) การทำงานร่วมกับผู้ประกาศและไพโอเนียร์ที่มีคุณวุฒิคนอื่น ๆ เป็นประจำจะช่วยเราปรับปรุงความชำนาญในงานรับใช้. จำนวนไพโอเนียร์สมทบที่เพิ่มขึ้นยังเป็นแรงกระตุ้นอย่างมากทีเดียวต่อประชาคม. หากเป็นได้ คุณน่าจะสมัครเป็นไพโอเนียร์ประจำหรือไม่ก็จัดเตรียมการเพื่อเป็นไพโอเนียร์สมทบเป็นประจำหรือบ่อย ๆ เท่าที่จะทำได้ในปีรับใช้นี้.
6 ความรับผิดชอบต่าง ๆ มีพร้อมอยู่แล้วที่จะมอบให้แก่สมาชิกฝ่ายชายที่อุทิศตัวและรับบัพติสมาแล้วของประชาคม. (1 ติโม. 3:1–10, 12, 13) ทุกคนอาจแสดงความเต็มใจรับใช้ออกมาได้โดยการออกความคิดเห็นที่มีการคิดไตร่ตรองอย่างดีแล้ว ณ การประชุม, การมีส่วนในโรงเรียนการรับใช้ตามระบอบการของพระเจ้า, และการรับมอบหมายที่จะแสดงการสาธิตหรือที่จะเอาใจใส่ในส่วนอื่น ๆ ของการประชุมวิธีปฏิบัติงาน. แม้แต่เด็ก ๆ ก็สามารถเป็นแบบอย่างในวิธีต่าง ๆ เหล่านี้ได้และในความประพฤติของพวกเขาที่หอประชุม. พวกเขาอาจเป็นประโยชน์ได้มากในการทำงานกับกลุ่มการศึกษาของเขาเมื่อได้รับมอบหมายให้ทำความสะอาดหอประชุมหรือดูแลในความจำเป็นด้านอื่น ๆ.
7 พระเยซูทรงแสดงความเต็มใจจะรับเอาหน้าที่รับผิดชอบในการกระทำการดีต่อคนอื่น ๆ ด้วยถ้อยคำที่ว่า “เราต้องการ.” (ลูกา 5:12, 13, ล.ม.) โดยการติดตามตัวอย่างของพระองค์ เราก็สามารถสนับสนุนและช่วยเหลือพี่น้องของเรา, ผู้สนใจ, และผู้คนที่สุจริตใจซึ่งเราพบในการประกาศ ให้เข้ามาสมทบเป็นประจำกับองค์การของพระยะโฮวา. การรับเอาหน้าที่รับผิดชอบที่จะ “กระทำดีต่อคนทั้งปวง” นั้นต้องมีการพยายามอย่างแน่วแน่และอาจต้องมีการเสียสละเป็นส่วนตัวด้วยในส่วนของเรา. (ฆลา. 6:10, ล.ม.) แต่เมื่อเรามองเห็นผลดีที่ได้บรรลุ เราก็สามารถเห็นด้วยกับเปาโลซึ่งกล่าวว่า “ด้วยว่าพระเจ้าทรงชอบพระทัยด้วยเครื่องบูชาเช่นนั้น.”—เฮ็บ. 13:16, ล.ม.