Матта
14 Шол дөвүрде Җелиле велаятының хәкими* Хиродес* Иса барада эшидип, 2 хызматкәрлерине: «Бу сува чүмдүрйән Яхя болмалы. Ол өлүмден дирелипдир, шейле гудратлар ол аркалы боляндыр» дийди. 3 Хиродес Яхяны туссаг эдипди ве зынҗыра баглап, түрмә басыпды. Себәби Хиродес доганы Филипусың аялы Хиродияны өзүне аял эдип алды. 4 Яхя оңа: «Сен бу аялы алып, кануны бозярсың» дийип, энчеме гезек айдыпды. 5 Хиродес оны өлдүрмек ислесе-де, халкдан горкярды, себәби адамлар Яхяны пыгамбер хасаплаярдылар. 6 Эмма Хиродес доглан гүнүни белләнде, Хиродияның гызы мыхманларың өңүнде танс эдип, Хиродесиң гөвнүнден турды. 7 Шонда ол гызың ислән задыны берҗекдигини айтды. 8 Гыз болса эҗесиниң гепине гидип: «Маңа сува чүмдүрйән Яхяның башыны бир табакда гетирип бер» дийди. 9 Патыша муңа гынанса-да, сачак башында отуранларың янында берен сөзүнде дурҗак болуп, муны этмеги табшырды. 10 Шейдип, ол туссаглыкда отуран Яхяның янына адам уградып, онуң башыны кесдирди. 11 Яхяның келлесини бир табага салып, гыза гетирип бердилер. Ол хем оны эҗесине элтип берди. 12 Соңра Яхяның шәгиртлери гелип, онуң җеседини алып җайладылар; олар муны барып Иса гүррүң бердилер. 13 Иса муны эшиденде, гайыга мүнүп, бир чола ере гитди. Адамлар муны билип, шәхерлерден чыкдылар-да, Исаның ызындан гитдилер.
14 Ол кенара чыканда, улы мәрекәни гөрди ве олара хайпы гелип, сыркавларыны сагалтды. 15 Агшам дүшенде, шәгиртлери гелип: «Бу ер чола, вагт хем гич болды; мәрекәни гойбер, гой, олар обалара гидип, иере зат сатын алсынлар» дийдилер. 16 Эмма Иса: «Олара гитмегиң гереги ёк; иере зады сиз бериң» дийди. 17 Шәгиртлери болса: «Бизиң бәш чөрек билен ики балыкдан башга задымыз ёк» дийдилер. 18 Ол хем: «Чөреклери ве балыклары маңа гетириң» дийди. 19 Иса мәрекә отуң үстүнде отурмагы буюрды. Ол бәш чөрек билен ики балыгы алды-да, гөге бакып дога этди*. Соңра чөреклери бөлүшдирип, шәгиртлерине берди, шәгиртлери хем олары мәрекә пайладылар. 20 Олар ийип, дояндан соңра, галан чөреклери йыгнадылар. Шонда 12 себет долды. 21 Ийип-иченлериң саны аяллардан ве чагалардан башга 5 мүң адам төверегиди. 22 Соңра Иса шәгиртлерине деррев гайыга мүнүп, бейлеки кенара гечмеги табшырды. Өзи болса мәрекәни угратмага галды.
23 Иса мәрекәни уградансоң, екеликде дога этмек үчин дага чыкды. Ол агшама ченли шол ерде еке өзи галды. 24 Онянча гайык кенардан йүзлерче метр узаклашды. Елиң гайыга гаршы өвүсйәндиги себәпли, йүзмек кынды. 25 Гиҗәниң дөрдүнҗи ярымында* Иса деңзиң йүзүнден йөрәп, шәгиртлериниң янына гитди. 26 Олар деңзиң йүзүнден бириниң йөрәп гелйәнини гөрүп, горкудан яңа: «Бу не аламат!» дийип гыгырышдылар. 27 Шонда Иса олара йүзленип: «Батыр болуң! Бу мен; горкмаң» дийди. 28 Петрус оңа: «Халыпам, бу сен болсаң, онда маңа-да сувдан йөрәп яныңа бармагы буюр» дийди. 29 Иса оңа: «Гел!» дийди. Шонда Петрус гайыкдан чыкды-да, сувуң йүзүнден йөрәп, Иса тарап гитди. 30 Эмма Петрус гүйчли толкунлара середип горкды. Ол гарк болуп башланда: «Халыпам, мени халас эт!» дийип гыгырды. 31 Иса деррев элини узадып, оны тутды-да: «Эй иманы аз адам, сен нәме үчин шүбхелендиң?» дийди. 32 Олар гайыга мүненде, ел ятды. 33 Шонда шәгиртлери оңа тагзым эдип: «Сен, догрудан-да, Худайың Оглы» дийдилер. 34 Соңра олар деңзиң бейлеки тарапына гечип, Генесареде бардылар.
35 Шол ериң адамлары Исаны танап, даш-төверекдәки обадыр шәхерлере ол хакда хабар бердилер. Олар хем әхли сыркавлары янына гетирдилер. 36 Олар Иса ялбарып, иң болманда, донуның этегине эллерини дегирмәге ругсат сораярдылар. Элини дегренлериң хеммеси долы сагалярды.