Лука

19 Иса Эриха барансоң, онуң ичи билен гечип барярды. 2 Ол ерде Заккай атлы бири барды; ол салгытчыларың башлыгыды ве бай адамды. 3 Ол Исаны гөрмек ислейәрди, йөне мәреке себәпли гөрүп билмейәрди, чүнки онуң бойы гысгады. 4 Заккай оны гөрҗек болуп, өңе ылгап гитди-де, бир ябаны инҗир агаҗына дырмашып чыкды. Себәби Иса шол ерден гечмелиди. 5 Иса ол ере баранда, Заккайы гөрүп: «Заккай, чалтрак ашак дүш, себәби мен шу гүн сениң өйүңе бармакчы» дийди. 6 Ол шол бада ашак дүшди-де, оны хөвес билен мыхман алды. 7 Муны гөренлериң бары нәгилелик билен: «Ол гүнәкәр адамың өйүне мыхманчылыга гитди» дийишдилер. 8 Заккай болса еринден турды-да: «Халыпам, ине, мен эмләгимиң ярысыны гарыплара пайларын, кимиң задыны элинден зор билен* алан болсам, оңа дөрт эссе эдип гайтарып берерин» дийди. 9 Шонда Иса: «Шу гүн Худай бу адамы ве онуң өй-ичерисини халас этди, себәби ол хем Ыбрайымың оглудыр. 10 Ынсан оглы йитен адамлары гөзләп тапмага ве олары халас этмәге гелди» дийди.

11 Шәгиртлер Исаның айданларыны диңләп дуркалар, ол ене-де бир мысалы гүррүң берди. Себәби ол Иерусалиме голайлапды, шәгиртлер болса Худайың Патышалыгы эдил шу вагт аян болмалыдыр өйдйәрдилер. 12 Иса шейле дийди: «Абрайлы машгаладан бир адам патышалык ыгтыярыны алмак үчин узак юрда гидйәр. 13 Ол 10 саны гулуны янына чагырып, олара он күмүш пулуны* берйәр-де: „Мен гайдып гелйәнчәм, берен пулумы доланышыга гойбериң“ диййәр. 14 Эмма шәхериң яшайҗылары ол адамы халамаярдылар, шонуң үчин ызындан векиллери иберип: „Биз ол адамың патыша болмагыны ислемейәрис“ дийдилер.

15 Ол ахырсоңы патышалык ыгтыярыны алып, ызына доланып гелди-де, гулларының нәче пул* газанандыкларыны аныкламак үчин, олары янына чагырды. 16 Шонда гулларың бири гелип: „Агам, сениң берен күмүш пулуң 10 эссе гирдеҗи гетирди“ дийди. 17 Ол: „Берекелла, ягшы гул! Аз затда вепалылыгыңы субут эдениң үчин, мен сени он шәхериң үстүнден хөкүм сүрмәге белләрин“ дийди. 18 Башга бир гул гелип: „Агам, сениң берен күмүш пулуң 5 эссе гирдеҗи гетирди“ дийди. 19 Ол бу гулуна: „Сен хем бәш шәхериң үстүнден хөкүм сүрерсиң“ дийди. 20 Эмма башга бир гул гелди-де: „Агам, ине, сениң күмүш пулуң, мен оны эляглыгыма дүвүп, гизләп сакладым. 21 Мен сенден горкдум, себәби рехимсиз адамдыгыңы билйәрдим; сен гоймадык ериңден алярсың, экмедик ериңден орярсың“ дийди. 22 Патыша оңа: „Эй залым гул, өз айдан сөзлериң билен саңа хөкүм чыкарарын. Сен мениң рехимсиз адамдыгымы, гоймадык задымы алып, экмедик еримден оряндыгымы билйәрдиң, шейле дәлми? 23 Онда нәме үчин пулумы доланышыга бермедиң?* Шонда мен гелип, ондан хайыр гөрердим“ дийди.

24 Шейлеликде, ол янында дуранлара: „Онуң элиндәки күмүш пулуны алың-да, 10 күмүш пулы бар адама бериң“ дийди. 25 Эмма олар: „Агам, онуң 10 күмүш пулы бар ахырын!“ дийдилер. 26 Патыша: „Сизе диййәрин, кимде бар болса, оңа хас көп берлер, эмма кимде ёк болса, онуң барҗа зады хем элинден алнар. 27 Мениң патыша болмагымы ислемедик душманларымы-да яныма гетирип, олары гөзүмиң алнында җезаландырың“ дийди».

28 Иса бу сөзлери айдансоң, Иерусалиме тарап ёлуны довам этди. 29 Ол Зейтун дагының янында ерлешйән Бефагия билен Бетания голай геленде, ики шәгирдини ёллап, 30 шейле дийди: «Шу оба барың, оңа гирениңизде, хениз хич кимиң мүнмедик даңылгы дуран тайхарыны гөрерсиңиз. Оны чөзүң-де, шу ере гетириң. 31 Бири сизден: „Оны нәме үчин чөзйәрсиңиз?“ дийип сораса, сиз: „Ол Халыпамыза герек“ дийиң». 32 Олар хем гидип, Исаның айдышы ялы, тайхары тапдылар. 33 Шәгиртлер тайхары чөзүп дуркалар, онуң эеси: «Сиз оны нәме үчин чөзйәрсиңиз?» дийди. 34 Олар: «Ол Халыпамыза герек» дийдилер. 35 Шейдип, шәгиртлер тайхары Исаның янына гетирдилер-де, үстүне донларыны атдылар. Иса хем онуң үстүнде отурды.

36 Адамлар донларыны чыкарып, Исаның гелйән ёлуна язярдылар. 37 Иса Зейтун дагындан ашак дүшүлйән ёла етенде, онуң эден гудратлы ишлерини гөрен энчеме шәгиртлер шатланып, батлы сес билен Худайы шөхратландырып башладылар. 38 Олар: «Ехованың* адындан гелйән Патыша шөхрат болсун! Гой, ынсанлар билен Худайың арасында парахатлык болсун, гөкдәки Худая шөхрат болсун!» диййәрдилер. 39 Мәрекәниң арасында дуран кәбир фарисейлер: «Мугаллым, шәгиртлериңе сем бол дийсене» дийдилер. 40 Эмма Иса: «Сизе диййәрин, эгер олар сем болса, дашлар гыгырар» дийип җогап берди.

41 Иса Иерусалиме голай геленде, оны гөрүп аглады 42 ве шейле дийди: «Эгер сен шу гүн нәмәниң саңа парахатлык берйәндигине дүшүнседиң... Йөне сен бу затлары гөрүп билмейәрсиң. 43 Себәби шейле бир гүнлер гелер: душманларың дашыңа пүрслер айлап, сени габарлар. Сени гуршап алып, хер тарапдан гысарлар. 44 Олар сени ер билен егсан эдерлер, чагаларыңы-да хеләкләрлер. Олар сенде даш үстүнде даш гоймазлар, себәби сен барлаг вагтының гелендигине дүшүнмедиң».

45 Соңра Иса ыбадатхана гирди-де, ол ерден сатыҗылары ковуп башлады. 46 Олара: «Язгыларда: „Мениң өйүм дога эдилйән ер болар“ дийип язылгыдыр, сиз болса оны гаракчыларың меканына өвүрдиңиз» дийди.

47 Ол хер гүн ыбадатханада өвретмегини довам эдйәрди. Улы руханылар, канунчылар ве халкың абрайлы адамлары болса оны өлдүрҗек болярдылар. 48 Йөне хич хили мүмкинчилик тапмаярдылар, себәби адамларың бары Исаны диңлемек үчин онуң дашына үйшйәрди.