Ылхам
18 Шондан соң мен башга бир перишдәниң улы ыгтыяр билен гөкден ашак иненини гөрдүм. Онуң шөхраты ер йүзүни ягтылтды. 2 Ол батлы сес билен гыгырып, шейле диййәрди: «Ол вейран болды! Бейик Вавилон вейран болды! Ол җынларың яшаян ерине өврүлди, хер хили залым рухларың*, хер дүрли харам ве йигренҗи гушларың месген тутян ери болды! 3 Себәби әхли миллетлер онуң азгын* шерабының, ягны ахлаксызлыгының* дузагына дүшүп хеләк болдулар. Ер йүзүниң патышалары хем онуң билен ахлаксызлык этдилер. Ер йүзүниң сөвдагәрлери болса онуң хаясызлык билен топлан байлыгы аркалы баядылар».
4 Соңра мен гөкден башга бир сесиң шейле диенини эшитдим: «Эй халкым, онуң гүнәлерине шәрик болуп, онуң башына инҗек белалара учрамаз ялы, ол ерден чыкың. 5 Себәби онуң гүнәлери көпелип, гөге етди; Худай онуң адалатсызлык билен эден ишлерини* яда салды. 6 Онуң башгалара эден эрбетлигини өзүне ики эссе эдип гайтарың; онуң тайярлан ичгисини ики эссе эдип өзүне ичириң. 7 Ол өзүни шөхратландырып, хаясызлык билен топлан байлыгының хасабына нәче яшан болса, шонча-да оны гынап, хасрат чекдириң. Ол өз-өзүне: „Мен ша аялы кимин хөкүм сүрйәрин, дул дәлдирин, хич хачан хасрат чекмерин“ диййәр. 8 Ине, шонуң үчин хем бир гүнүң ичинде онуң башына белалар, ягны өлүм, хасрат ве ачлык инер. Ол отда янып, күл болар, себәби оны хөкүм эден Худай Ехова* гүйчлүдир.
9 Онуң билен ахлаксызлык* эден ве хаясызлык билен топлан байлыгының хасабына яшан ер йүзүниң патышалары онуң янян одуның түссесини гөренлеринде, аглашарлар, хасрат чекип, гурсакларына урарлар. 10 Олар онуң чекйән җебринден яңа горкуп, узакда дурарлар-да: „Вах, вах, бейик Вавилон, сен нәхили гүйчли шәхердиң! Бир сагадың ичинде вейран болдуң“ диерлер.
11 Ер йүзүниң сөвдагәрлери хем оны гөрүп, аглашарлар ве хасрат чекерлер, себәби инди хич ким оларың харытларыны сатын алмаз. 12 Оларың биргиден алтыны, күмши, гымматбаха дашлары, дүрдәнелери, ёкары хилли зыгыр, гойы гызыл, гырмызы реңкли ве йүпек маталары; якымлы ыслы хем-де гымматбаха агачдан, пилиң сүңкүнден, мисден, демирден хем-де мермерден ясалан дүрли затлары барды; 13 шейле-де корисасы*, имбири*, бухуры, ладаны*, шерабы, зейтун ягы, якымлы ыслы ягы, ёкары хилли уны, бугдайы, сыгры, гойны, атлары, арабалары, гуллары ве адамлары барды. 14 Хава, ислейән говы затларың сени терк этди. Тагамлы нахарларың, гымматбаха затларың элиңден алынды. Олар саңа гайдып берилмез.
15 Бу затлары сатып, шол аял аркалы баян сөвдагәрлер онуң чекйән җебринден яңа горкуп, узакда дурарлар-да, аглашып хасрат чекерлер. 16 Олар: „Вах, вах, бейик шәхер! Сен ёкары хилли зыгыр, гойы гызыл ве гырмызы реңкли мата гейнип, алтындан, гымматбаха дашлардан хем-де дүрдәнелерден ясалан шай-сеплере безенипдиң. 17 Сениң әгирт улы байлыгың бир сагадың ичинде вейран болды“ диерлер.
Хер бир гәми ёлбашчысы, деңиз ёлагчылары, деңизчилер ве деңзиң хасабына яшаянларың әхлиси узакда дурарлар-да, 18 онуң янян одуның түссесини гөрүп: „Хей-де, сениң ялы башга бейик шәхер бармыды нәме?“ дийип гыгырышарлар. 19 Олар башларына гум соврарлар, гыгырышып аглашарлар, хасрат чекип: „Вах, вах, бейик шәхер! Деңизде гәмиси боланларың бары сениң байлыгың аркалы баядылар. Сен бир сагатда вейран болдуң“ диерлер.
20 Эй гөклер, мукаддеслер, ресуллар ве пыгамберлер, аялың башына дүшен затлара бегениң! Себәби Худай сизиң хатыраңыза оны җезаландырды».
21 Шонда бир гүйчли перишде улы дегирмен дашыны алды-да, оны деңзе зыңып, шейле дийди: «Бейик Вавилон шәхери хем шейле чалтлык билен зыңлар, ол гайдып хич хачан болмаз. 22 Эй Вавилон, инди сенде хич хачан айдымчыларың, арфа, түйдүк, сурнай чалянларың ве башга-да сазандаларың сеси эшидилмез. Дүрли затлары ясаян уссаларың ве дегирменде бугдай үвейәнлериң сеси-де эшидилмез. 23 Инди сенде хич хили чыра ягтылык бермез, не өйленйән йигидиң, не-де гелниң сеси эшидилер; себәби сениң сөвдагәрлериң ер йүзүндәки ёкары везипели адамларды. Сениң җадыгөйлигиңден* яңа бүтин миллетлер алдава дүшдүлер. 24 Хава, пыгамберлериң, мукаддеслериң ве ер йүзүнде өлдүриленлериң ганы шу шәхерден тапылды».