Ылхам
6 Соңра мен Гузының еди мөхүриң бирини ачаныны гөрдүм. Шонда дөрт керубың бири гөк гүррүлдисине меңзеш сес билен: «Гел!» дийди. 2 Ине, гөрсем, бир ак ат чыкды, онуң үстүнде отураның элинде яйы ве окы барды. Оңа бир тәч берилди ве ол еңмек үчин чыкып, душманларының үстүнден долы еңиш газанды.
3 Гузы икинҗи мөхүри ачанда, икинҗи керубың: «Гел!» диенини эшитдим. 4 Шонда мен гызыл реңкли башга бир аты гөрдүм. Адамлар бир-бирини гырып өлдүрер ялы, атың үстүнде отурана ер йүзүнден парахатлыгы айырмак ыгтыяры ве улы гылыч берилди.
5 Гузы үчүнҗи мөхүри ачанда, үчүнҗи керубың: «Гел!» диенини эшитдим. Шонда гара реңкли бир ат гөрдүм. Онуң үстүнде отураның элинде терези барды. 6 Дөрт керубың арасындан: «Бир килограм* бугдай бир динара*, үч килограм арпа хем бир динара деңдир; йөне зейтун ягы билен шераба зыян етирме» диен сес эшитдим.
7 Гузы дөрдүнҗи мөхүри ачанда, дөрдүнҗи керубың: «Гел!» диенини эшитдим. 8 Ине, гөрсем, солук реңкли бир ат чыкды. Онуң үстүнде отураның ады Өлүмди. Габыр* хем онуң ызындады. Олара ер йүзүниң дөртден бир бөлегинде яшаян адамлары узын гылыч, ачлык, өлүм ховплы кесел ве вагшы хайванлар билен өлдүрмек ыгтыяры берилди.
9 Гузы бәшинҗи мөхүри ачанда, гурбанлык сыпасының дүйбүнде Худайың сөзүни берҗай эдип, вагыз ишине гатнашанларың дөкүлен ганыны гөрдүм. 10 Олар батлы сес билен: «Эй мукаддес хем догручыл Хөкмүрован Худайымыз, сен хачан ер йүзүниң яшайҗыларыны хөкүм эдип, бизиң ганымыз үчин ар алып берҗек?» диййәрдилер. 11 Оларың херсине узын ак дон берилди ве өзлери ялы өлдүрилен имандашларының хем-де доганларының саны долянча, бираз гарашмалыдыгы айдылды.
12 Гузы алтынҗы мөхүри ачанда, гүйчли ертитреме боландыгыны гөрдүм; шонда Гүн йүң* ялы гап-гара, Ай хем ган ялы тутуш гызыл болды. 13 Гөгүң йылдызлары хем гүйчли ел туранда, инҗир агаҗының мивелериниң гачышы ялы, ере гачды. 14 Гөк болса кагыз ялы дүйрленип, зым-зыят болды. Дагларың ве адаларың хеммеси еринден айрылды. 15 Шонда ер йүзүниң патышалары, ёкары везипели адамлары, гошун серкерделери, байлары, ыгтыярлы адамлары, әхли гул ве азат адамлары дагың говакларында хем-де гаяларының арасында гизлендилер. 16 Олар даглара ве дашлара: «Үстүмизе йыкылың-да, бизи тагтда отуран Худайың йүзүнден ве Гузының газабындан гизләң. 17 Себәби оларың бейик газап гүни гелендир, Худайың өңүнде ким дуруп билер?» диййәрдилер.