Матта

9 Иса гайыга мүнүп, деңзиң бейлеки тарапына гечди ве өз шәхерине* барды. 2 Ине, онуң янына дүшекде ятан ысмаз адамы гетирдилер. Иса оларың иманыны гөрүп, ысмаз адама: «Алада этме, оглум! Сениң гүнәлериң багышланды» дийди. 3 Шонда кәбир канунчылар өз араларында: «Бу адам Худая дил етирйәр» дийишдилер. 4 Иса оларың пикирини билип, шейле дийди: «Сиз нәме үчин йүрегиңизде эрбет затлар барада ойланярсыңыз? 5 Сизиң пикириңизче, „Сениң гүнәлериң багышланды“ диймек аңсатмы я-да „Тур-да, йөре“ диймек? 6 Эмма сиз Ынсан оглуның ер йүзүнде гүнәлери багышламага ыгтыярының бардыгына дүшүнмегиңиз үчин...» дийди-де, ысмаза: «Тур, дүшегиңи ал-да, өйүңе гайт» дийди. 7 Ол хем еринден туруп, өйүне гайтды. 8 Мәреке муны гөрүп, җуда горкды ве адама шейле ыгтыяр берен Худайы шөхратландырды.

9 Иса ол ерден гиденден соңра, салгытханада отуран Матта атлы адамы гөрди. Иса оңа: «Мениң шәгирдим бол» дийди. Ол хем туруп, онуң ызына дүшди. 10 Соңра ол Маттаның өйүнде нахар ийип отырка*, энчеме салгытчылар ве гүнәкәрлер гелип, Иса хем-де онуң шәгиртлери билен нахарланып башладылар*. 11 Эмма фарисейлер муны гөрүп, онуң шәгиртлерине: «Нәме үчин сизиң мугаллымыңыз салгытчылар ве гүнәкәрлер билен нахар иййәр?» дийдилер. 12 Иса муны эшидип, шейле дийди: «Лукман саг адамлара дәл-де, сыркавлара герекдир. 13 Шонуң үчин гидиң-де: „Мен гурбанлык дәл, рехимдарлык ислейәрин“ диен сөзлериң манысына дүшүниң. Себәби мен догры адамлары дәл-де, гүнәкәрлери чагырмага гелдим».

14 Соңра Яхяның шәгиртлери гелип, оңа: «Бизем, фарисейлерем агыз беклейәрис, эмма сениң шәгиртлериң нәме үчин агыз беклемейәрлер?» дийдилер. 15 Иса олара шейле җогап берди: «Өйленйән йигит янларындака, хей-де, онуң достлары яс тутармы? Эмма өйленйән йигидиң олардан алынҗак гүнлери гелер, шонда олар агыз бекләрлер. 16 Хич ким көне дона тәзе матадан* яма салмаяр. Себәби тәзе мата гирип, доны йыртар ве онуң йыртыгы хас-да улалар. 17 Шейле-де хич ким тәзе шерабы көне мешиклере* гуймаяр. Эгер гуйса, онда мешиклер йыртылып, шерап дөкүлер, мешиклер хем заяланар. Эмма адамлар тәзе шерабы тәзе мешиклере гуйярлар, шонда оларың икиси-де заяланмаяр».

18 Иса бу сөзлери айдып дурка, синагога ёлбашчысы янына гелип, оңа тагзым этди-де: «Мениң гызым эййәм өлендир. Йөне өйүме гидип, онуң үстүне элиңи гояй, шонда гызым дирелер» дийди.

19 Иса туруп, шәгиртлери билен онуң ызына дүшди. 20 Ине, 12 йылдан бәри ган акма кеселинден эҗир чекйән бир аял аркасындан гелип, донуның этегине элини дегирди. 21 Себәби ол өз ичинден: «Эгер онуң донуна элими дегирсем-де, сагаларын» диййәрди. 22 Иса ызына өврүлди-де, оны гөрүп: «Гызым, горкма! Иманың сени сагалтды» дийди. Ол аял шол бада сагалды.

23 Ол синагога ёлбашчысының өйүне геленде, түйдүкчилери ве зарын-зарын аглашып отуран мәрекәни гөрди. 24 Иса олара: «Бу ерден чыкың, гызҗагаз өлмеди, ол уклап ятыр» дийди. Шонда адамлар оны яңсылап, үстүнден гүлүп башладылар. 25 Мәреке дашарык чыкан бадына, Иса өе гирип, гызҗагазың элинден тутды, ол хем еринден галды. 26 Бу хабар обадыр шәхерлере яйрады.

27 Иса ол ерден гиденде, онуң ызына ики көр адам дүшүп: «Эй Давут Оглы, бизе рехим эт» дийип гыгырярдылар. 28 Иса бир өе гиренде, олар онуң янына гелдилер. Иса олардан: «Сиз мениң муны эдип билҗекдигиме ынанярсыңызмы?» дийип сорады. Олар: «Хава, Агам» дийип җогап бердилер. 29 Соңра Иса оларың гөзлерине элини дегрип: «Гой, сизиң иманыңыза гөрә болсун» дийди. 30 Шонда оларың гөзлери гөрүп башлады. Иса олара: «Бу затлары хич киме айдаймаң» дийип, берк табшырык берди. 31 Эмма олар өйден чыкан бадына, болан затлары обадыр шәхерлере яйратдылар.

32 Иса шәгиртлери билен ол ерден гиденде, җынлы лал адамы янына гетирдилер. 33 Иса җыны кованда, лал адам гепләп башлады. Муны гөрен мәреке хайран галып: «Бейле зады Ысрайылда хич хачан гөрмәндик» дийишдилер. 34 Эмма фарисейлер: «Ол җынлары җынларың хөкүмдары аркалы ковуп чыкаряр» дийдилер.

35 Иса әхли шәхерлере ве обалара айланып, оларың синагогаларында адамлара өвредйәрди, Патышалык барадакы хош хабары вагыз эдйәрди. Шейле-де ол хер дүрли кеселли ве сыркав адамлары сагалдярды. 36 Ол улы мәрекәни гөрүп, олара йүреги авады, себәби олар чопансыз гоюнлар ялы алачсыз ве пытраңңыды. 37 Шонда ол шәгиртлерине: «Хава, хасыл бол, йөне ишчи аз. 38 Шонуң үчин хасылы йыгнамага ишчилери иберер ялы, хасыл Эесине ялбарың» дийди.