Матта

12 Бир гезек Иса Сабат гүни* бугдайлыгың ичинден гечип барярды. Онуң шәгиртлери аҗыгандыклары үчин бугдай башларыны ёлуп, олары иййәрдилер. 2 Муны гөрен фарисейлер оңа: «Серет, сениң шәгиртлериң Сабат гүни иш эдип, Кануны бозярлар» дийдилер. 3 Иса олара шейле дийди: «Сиз Давудың ве онуң ёлдашларының аҗыган вагты нәме эдендиги барада окамадыңызмы? 4 Ол мукаддес чадыра* гирип, ёлдашлары билен Худая хөдүрленйән чөреги ийди. Эмма Кануна гөрә оны диңе руханылар ийип билйәрди. 5 Я-да Сабат гүни руханылар ыбадатханада ишлеселер-де, оларың языксыз хасапланяндыклары барада окамадыңызмы? 6 Эмма мен сизе диййәрин, бу ерде ыбадатханадан хем улы бири бардыр. 7 Эгер сиз „Мен гурбанлык дәл-де, рехимдарлык ислейәрин“ диен сөзлериң манысына дүшүнйән болсадыңыз, онда бигүнә адамлары язгармаздыңыз. 8 Себәби Ынсан оглы Сабат гүнүниң Хоҗайыныдыр».

9 Иса ол ерден гидип, соңра синагога барды. 10 Ол ерде эли ысмаз* бир адам барды. Фарисейлер Исаны айыплаҗак болуп, ондан: «Канун боюнча Сабат гүни сыркав адамы сагалтса болярмы?» дийип сорадылар. 11 Иса шейле җогап берди: «Сизиң екеҗе гойнуңыз болуп-да, ол хем Сабат гүни чукура гачса, оны чыкармаздыңызмы? 12 Эйсем, адам гоюндан хас гымматлы дәлми нәме?! Диймек, Сабат гүни ягшы ишлери этсең-де, Кануны бозмаярсың». 13 Соңра Иса яңкы адама: «Элиңи узат» дийди. Ол хем узадан бадына, эли бейлекиси ялы сагалды. 14 Фарисейлер ол ерден чыкып, Исаны өлдүрмек үчин дил дүвүшдилер. 15 Иса муны билип, ол ерден гайтды. Көп адамлар онуң ызына дүшди, Иса хем оларың арасындакы сыркавлары сагалтды. 16 Йөне Иса олара өзи хакда хич киме гүррүң бермезлиги берк табшырды. 17 Шейдип, Ишая пыгамбериң айдан шу сөзлери берҗай болды:

18 «Ине мениң сайлан, сөйгүли ве гөвнүме* лайык гуллукчым! Мен оңа рухумы берерин, ол хем халклара адалатың нәмедигини айдың гөркезер. 19 Ол не давалашар, не-де гыгырар. Улы ёлларда хич ким онуң сесини эшитмез. 20 Ол адалаты беркарар эдйәнчә, эгрилен гамшы дөвмез, сөнүп барян пелтәни өчүрмез. 21 Хава, халклар онуң адына умыт багларлар».

22 Соңра онуң янына җынлы көр ве лал адамы гетирдилер. Иса оны сагалданда, ол гепләп ве гөрүп башлады. 23 Бүтин мәреке муңа хайран галып: «Бу Давудың Оглы болаймасын?» дийишдилер. 24 Фарисейлер муны эшидип: «Бу адам җынлары җынларың хөкүмдары Беелзебул* аркалы ковуп чыкаряр» дийдилер. 25 Иса оларың пикирини билип, шейле дийди: «Эгер бир патышалыгың адамлары агзала болсалар, ол патышалык йыкылар. Я-да бир шәхериң адамлары, я бир машгаланың агзалары бир-бирине гаршы чыксалар, ол даргар. 26 Эгер Шейтан хем Шейтаны ковуп чыкарян болса, ол өз-өзүне гаршы чыкяндыр; онуң патышалыгы нәдип дурар? 27 Эгер мен җынлары Беелзебулың гүйҗи билен ковуп чыкарян болсам, онда сизиң шәгиртлериңиз олары кимиң гүйҗи билен чыкарярлар? Ине, шонуң үчин-де сизиң шәгиртлериңиз ялңышяндыгыңызы субут эдерлер. 28 Эгер мен җынлары Худайың рухы билен ковуп чыкарян болсам, онда Худайың Патышалыгы сизе гелип етдигидир, йөне сиз муңа дүшүнмедиңиз. 29 Эгер кимдир бири гүйчли адамың өйүне гирип, эмләгини огурлаҗак болса, онда илки онуң эл-аягыны даңмазмы? Диңе шондан соң онуң өйүни талап билер. 30 Мениң тарапымда болмадык адам маңа гаршыдыр. Маңа адамлары йыгнамага көмек этмедик олары менден ковяндыр.

31 Шонуң үчин сизе диййәрин, адамың ислендик гүнәси ве гаргышы багышланар, эмма ол мукаддес руха дил етирсе багышланмаз. 32 Ынсан оглуна гаршы сөз айдан адамың гүнәси багышланар, эмма мукаддес руха гаршы сөз айданың гүнәси не хәзир*, не-де гелеҗекде багышланар.

33 Эгер сениң экен агаҗың говы болса, мивеси-де говы болар. Эмма экен агаҗың чүйрүк болса, онда мивеси хем чүйрүк болар. Хава, агаҗы мивесинден танап боляр. 34 Эй алахөвренлер несли, сиз эрбет болуп, ягшы затлары айдып билерсиңизми? Адамың йүрегинде нәме бар болса, шоны-да айдяндыр. 35 Ягшы адам говы затлар хакында гүррүң эдйәндир, себәби йүреги* ягшылыкдан долудыр. Эрбет адам эрбет затлары геплейәндир, себәби йүреги эрбетликден долудыр. 36 Мен сизе диййәрин, адамлар айдан хер бир эрбет сөзи үчин Хөкүм гүни* җогап берер. 37 Худай айдан сөзлериңиз үчин сизи я догры, я-да гүнәкәр хасаплар».

38 Соңра кәбир канунчылар ве фарисейлер оңа: «Мугаллым, биз сениң аламат гөркезмегиңи ислейәрис» дийдилер. 39 Иса олара шейле җогап берди: «Залым ве бивепа* несил хемише аламат агтаряр. Эмма ол Юнус пыгамбер билен болан аламатдан башга аламат гөрмез. 40 Юнусың үч гиҗе-гүндиз улы балыгың ичинде болшы ялы, Ынсан оглы-да ериң җүммүшинде* үч гиҗе-гүндиз болар. 41 Хөкүм гүни Ниневияның яшайҗылары шу несил билен дирелип, олары язгарар, себәби Юнус пыгамбер вагыз эденде, олар тоба эдипдилер. Ине, бу ерде болса Юнусдан-да бейик бири бар. 42 Хөкүм гүни Гүндогарың аял патышасы шу несил билен дирелип, олары язгарар, себәби ол Сүлейманың пайхасыны диңлемек үчин ериң аңры уҗундан гелипди. Эмма бу ерде Сүлеймандан хас бейик бири бардыр.

43 Залым рух адамың ичинден чыканда, чөллери айланып, дынч алмага ер гөзлейәр, йөне тапып билмейәр. 44 Соңра ол: „Гел, мен чыкып гайдан өйүме доланайын“ диййәр. Ол геленде, өйүң бошдугыны, арассаланып, безелендигини гөрйәр. 45 Ол гидип, өзүнден хем хас залым еди рухы алып гелйәр-де, шол өйде яшап башлаяр. Шонда адамың ягдайы өңкүсинден-де эрбетлешйәр. Бу залым неслиң ягдайы-да шейле болар».

46 Иса бу сөзлери мәрекә гүррүң берип дурка, онуң эҗеси ве доганлары гелди. Олар онуң билен геплешмек үчин дашарда гарашып дурдулар. 47 Шонда отуранларың бири: «Эҗең ве доганларың сениң билен геплешҗек болуп, дашарда гарашып дурлар» дийди. 48 Иса оңа җогап берип: «Мен кими эҗем хем-де доганларым хасаплаярын?» дийди. 49 Соңра шәгиртлерини гөркезип, шейле дийди: «Ынха мениң эҗем хем доганларым! 50 Гөкдәки Атамың ислегини берҗай эдйән адам мениң доганым, уям хем эҗемдир».