Лука

10 Шондан соң Иса* ене-де 70 шәгирди сайлап, олары ики-икиден өзүниң гитҗек шәхерлерине ве обаларына иберди. 2 Иса олара: «Хава, хасыл бол, эмма ишчи аз. Шонуң үчин хасылы йыгнамага ишчилери иберер ялы, хасыл Эесине ялбарың. 3 Ине, мен сизи гоюнлар кимин мөҗеклериң арасына уградярын. 4 Яныңыза пул я-да иймит үчин торба ве ики аякгап алмаң. Ёлда баряркаңыз, хич киме салам* бермәң. 5 Хайсы өе барсаңыз-да, башда: „Бу өе парахатлык болсун“ дийиң. 6 Эгер ол ерде парахатлыгы сөййән адам* бар болса, сизиң парахатлыгыңыз ол ерде галар. Эгер болмаса, ол сизе гайдып гелер. 7 Парахатлыгы сөййән адам болан өйде галың ве нәме берселер, шоны хем ийип-ичиң, чүнки ишчи өз хакына мынасыпдыр. Бир өйден башга өе гөчүп-гонуп йөрмәң.

8 Шейле-де баран шәхериңизде сизи кабул этселер, өңүңизде нәме гойсалар ийиң. 9 Ол ердәки сыркавлары сагалдың, олара: „Худайың Патышалыгы голайлады“ дийиң. 10 Эгер баран шәхериңизде сизи кабул этмеселер, онда онуң улы көчелерине чыкың-да: 11 „Сизе шаятлык болар ялы, биз хатда шәхериңизиң аягымыза япышан тозаныны-да какярыс*. Эмма Худайың Патышалыгының голайландыгыны билиң“ дийиң. 12 Сизе диййәрин, Хөкүм гүнүнде шол шәхере гараныңда Содома хас аңсат дүшер.

13 Вай гүнүңизе, Хоразиниң яшайҗылары! Вай гүнүңизе, Бетсайданың яшайҗылары! Эгер сизде гөркезилен гудратлар Сур билен Сидонда* гөркезилен болсады, онда олар биреййәм тоба эдип, җул гейнердилер ве күлүң үстүнде отурардылар. 14 Шоңа гөрә-де Хөкүм гүнүнде сизе гараныңда Сур билен Сидона хас аңсат дүшер. 15 Эй Капернаум, сен хем арша* чыкарын өйдйәрмиң? Сен Габра* инерсиң!

16 Сизи диңлейән, мени диңлейәндир. Сизден йүз өвүрйән, менден хем йүз өвүрйәндир. Менден йүз өвүрйән адам болса мени Иберенден-де йүз өвүрйәндир».

17 Соңра 70 шәгирт шатлык билен доланып гелдилер-де: «Халыпа, сениң адыңы тутанымызда, хатда җынлар хем табын болярлар» дийдилер. 18 Шонда Иса олара шейле дийди: «Мен Шейтаның йылдырым кимин гөкден ашак инендигини гөрдүм. 19 Ине, мен сизе йыланлардыр ичянлары депелемәге, душманың әхли гүйҗүни еңмәге ыгтыяр бердим. Хич зат сизе зыян етирип билмез. 20 Муңа гарамаздан, җынларың сизе табын боляндыгына дәл-де, атларыңызың гөклерде языландыгына бегениң». 21 Эдил шол вагт ол шатлыкдан хем мукаддес рухдан долуп, шейле дийди: «Эй Атам, гөгүң ве ериң Эеси, сени хеммелериң өңүнде шөхратландырярын, себәби сен бу затлары акылдар хем билимли адамлардан пугта гизләп, чагалар ялы песгөвүнли адамлара ачдың. Хава, Атам, бу сениң ислегиңди. 22 Әхли зады Атам мениң элиме берендир. Оглы Атадан башга хич ким говы танаян дәлдир; Атаны-да Оглундан ве Оглуң танатмак ислейән адамындан башга хич ким говы танаян дәлдир».

23 Шәгиртлер еке галанда, Иса олара шейле дийди: «Сизиң гөрйән затларыңызы гөрйән адамлар багтлыдыр. 24 Сизе диййәрин, көп пыгамберлер ве патышалар сизиң гөрйән затларыңызы гөрмек иследилер, йөне гөрмедилер, сизиң эшидйән затларыңызы эшитмек иследилер, йөне эшитмедилер».

25 Ине, бир канунчы Исаны сынамак үчин ондан: «Мугаллым, эбеди яшайшы мирас алмак үчин мен нәме этмели?» дийип сорады. 26 Ол хем: «Канунда нәме язылгы? Оңа нәхили дүшүнйәрсиң?» дийди. 27 Ол: «„Ехова* Худайыңы бүтин йүрегиң, бүтин җаның*, бүтин аң-дүшүнҗәң ве бүтин гүйҗүң билен сөй“ хем-де „Якыныңы өзүңи сөйшүң ялы сөй“» дийип җогап берди. 28 Иса оңа: «Сен догры җогап бердиң; олары берҗай этсең, эбеди яшайша говшарсың» дийди.

29 Эмма ол адам өзүни аклаҗак болуп, Исадан: «Мениң якыным ким?» дийип сорады. 30 Иса оңа шейле дийди: «Бир адам Иерусалимден дүшүп, Эриха барярка, гаракчыларың элине дүшйәр. Олар онуң эшиклерини сыпырып алып, өзүни хем уруп, чалаҗан халда ташлап гидйәрлер. 31 Шол ёлдан руханы дүшүп гелйәрди. Ол яраланан адамы гөренде, ёлуң бейлеки тарапына гечип гидйәр. 32 Бир леви хем ол ерден гечип барярка, оны гөрүп, ёлуң бейлеки тарапына гечйәр. 33 Эмма шол ерден бир самариялы адам гечип барярка, оны гөренде җуда йүреги аваяр. 34 Ол онуң янына баряр-да, яраларына яг хем-де шерап гуюп сараяр. Соңра оны гөтерип, эшегине мүндүрйәр ве бир кичиҗик мыхманхана элтйәр-де, аладасыны эдйәр. 35 Эртеси гүн ол мыхманхананың эесине ики динар* берип, оңа: „Бу адамың аладасыны эдиң, артыкмач чыкдаҗы этсеңиз, гайдып геленимде берерин“ диййәр. 36 Бу үчүсиниң хайсысы гаракчыларың элине дүшен адамың якыны болды?» 37 Ол: «Рехимдарлык эден адам» дийип җогап берди. Шонда Иса: «Бар, сен-де шонуң ялы эт» дийди.

38 Соңра олар ёлуны довам эдип, бир оба бардылар. Ол ерде Марта атлы бир аял Исаны өйүне мыхманчылыга чагырды. 39 Онуң Меръем атлы уясы хем барды. Ол Халыпаның аягының янында отурып, онуң гүррүңлерини* диңлейәрди. 40 Эмма Марта хызмат билен башагайды. Ол Исаның янына гелди-де: «Халыпам, уямың мени еке өзүме хызмат этдирип йөрендигини гөрмейәрмиң? Оңа айтсана, маңа көмек этсин» дийди. 41 Халыпа оңа җогап берип: «Марта, Марта, сен көп затлар хакда аладаланып, биынҗалык болярсың. 42 Аз зат я-да бирҗе зат болса-да боляр. Меръем болса говусыны сайлады, сайлан зады ондан хич хачан алынмаз» дийди.