Матта
15 Соңра Исаның янына Иерусалимден фарисейлер ве канунчылар гелип, шейле дийдилер: 2 «Нәме үчин сениң шәгиртлериң ата-бабаларымызың дәп-дессурыны* берҗай этмейәрлер? Мысал үчин, олар нахар иймезден өң эллерини ювмаярлар*».
3 Иса олара шейле дийди: «Нәме үчин сиз өз дәп-дессурларыңыз себәпли Худайың табшырыгыны бозярсыңыз? 4 Мысал үчин, Худай „Ата-энеңе хормат гой“ ве „Какасына я-да эҗесине дил етирйән адамы өлүме табшырмалы“ дийди. 5 Сиз болса: „Ким атасына я-да энесине: „Мен сизе көмек эдердим, йөне бар задымы Худая гурбан этдим*“ диййән адам 6 атасына асла көмек этмели дәл“ диййәрсиңиз. Шейдип, сиз дәп-дессурларыңызы ваҗып хасаплап, Худайың сөзүни әсгермезлик эдйәрсиңиз. 7 Эй икийүзлүлер, Ишая пыгамбер сиз хакда шу сөзлери өрән ерликли айдыпдыр: 8 „Бу адамлар маңа диңе дилинде сарпа гойярлар, эмма йүреклери менден гаты узаклашды. 9 Олар маңа бидерек ере сежде эдйәрлер, себәби ынсан табшырыкларыны Худайың таглыматы хөкмүнде өвредйәрлер“». 10 Соңра ол мәрекәни янына чагырып, шейле дийди: «Айтҗак сөзлерими диңләң-де, олара дүшүнҗек болуң: 11 адамы иййән зады дәл-де, агзындан чыкян зады хапа эдйәндир».
12 Соңра шәгиртлери янына гелип: «Билйәрмиң? Фарисейлер сениң айдан сөзлериңи эшидип гаты гөрдүлер*» дийдилер. 13 Иса олара шейле җогап берди: «Гөкдәки Атамың экмедик хер бир агаҗы көки билен согрулып ташланар. 14 Олара үнс бермәң. Олар бир көр ёлбашчылардыр. Эгер көр көри идип ёл гөркезсе, оларың икиси-де чукура гачар». 15 Петрус оңа: «Бизе хәлки мысалың манысыны дүшүндир» дийди. 16 Иса шейле дийди: «Сиз хенизем дүшүнмедиңизми? 17 Эйсем, сиз адамың иен задының ашгазанына барып, соңра беденден чыкып гидйәндигини билмейәрмисиңиз? 18 Эмма адамың айдян сөзлери йүрегинден чыкяндыр, бу-да оны хапа эдйәндир. 19 Меселем, эрбет пикирлер, адам өлдүрмек, зына этмек, ахлаксызлык*, огурлык, ялан сөзлер ве гаргышлар адамың йүрегинден чыкяндыр. 20 Бу затлар адамы хапа эдйәндир, йөне элиңи ювман нахар иймеклик хапалаян дәлдир».
21 Иса ол ерден гайдып, Сур билен Сидона* гитди. 22 Ине, финикиялы бир аял гелип, зарын сес билен: «Мугаллым, Давут Оглы, маңа рехим эт. Җын зерарлы гызым гаты эҗир чекйәр» дийип гыгырды. 23 Эмма Иса хич зат җогап бермеди. Шонда шәгиртлери гелип: «Оңа гит дийәй. Ёгсам, ызымыза дүшүп, гыгырып йөр» дийдилер. 24 Ол болса: «Худай мени әхли халклара дәл-де, диңе Ысрайыл өйүниң йитен гоюнларына угратды» дийип җогап берди. 25 Эмма ол аял гелип, тагзым этди-де: «Мугаллым, маңа көмек эт!» дийди. 26 Ол хем җогап берип: «Чагаларың чөрегини алып, гүҗүҗеклере бермек догры дәл ахырын» дийди. 27 Шонда ол аял: «Догры айдярсың, Җенабым. Йөне гүҗүҗеклер хем хоҗайының сачагындан гачан чөрек овунтыклары билен иймитленйәр ахырын» дийди. 28 Иса оңа: «Сениң иманың, гөр, нәхили гүйчли; гой, сениң ислегиңе гөрә болсун» дийди. Шол бада хем онуң гызы сагалды.
29 Иса ол ерден гайдып, Җелиле деңзиниң голайына гелди. Соңра дага чыкып, ол ерде отурды. 30 Шонда улы мәреке гелди-де, агсаклары, майыплары, көрлери, лаллары ве башга-да энчеме сыркавлары Исаның өңүне гетирди, ол хем әхлисини сагалтды. 31 Мәреке лалларың геплейәндигини, майыпларың сагаландыгыны, көрлериң гөрйәндигини, агсакларың йөрейәндигини гөрүп, хайран галды ве Ысрайылың Худайыны шөхратландырды.
32 Иса шәгиртлерини янына чагырып, шейле дийди: «Мәрекә йүрегим аваяр, олар үч гүн бәри мениң янымда, иере-де хич затлары галмады. Мен олары ач гойбересим гелмейәр, себәби олар ёлда ысгындан гачарлар». 33 Эмма шәгиртлери: «Биз бу чола ерде гиден мәрекәни доюрмак үчин чөреги ниреден тапалы?» дийдилер. 34 Иса олардан: «Нәче чөрегиңиз бар?» дийип сорады. Олар хем: «Еди чөрек билен бирнәче кичи балыгымыз бар» дийдилер. 35 Шонда Иса мәрекә ерде отурмагы табшырды. 36 Соңра ол еди чөреги ве балыгы алып, Худая миннетдарлык билдирди-де, олары бөлүшдирип, шәгиртлерине берди. Олар хем мәрекә пайладылар. 37 Хеммелер ийип доянларындан соң, артып галан бөлеклери йыгнадылар. Шонда еди саны улы себет долды. 38 Аяллардан ве чагалардан башга иенлериң саны 4 мүң адамды. 39 Иса мәрекәни уградандан соң, гайыга мүнүп, Магадан диен ере гелди.