Матта
8 Иса дагдан дүшенде, улы мәреке ызына дүшди. 2 Ине, хейвере* кеселли бир адам гелип, баш эгди-де: «Халыпам, эгер сен ислесең, мени тәмиз эдип билерсиң» дийди. 3 Иса элини узадып, оңа дегирди-де: «Ислейәрин, тәмиз бол!» дийди. Ол адам шол бада хейвере кеселинден сагалып, тәмиз болды. 4 Соңра Иса оңа: «Бу хакда хич киме айдайма, йөне гит-де, өзүңи рухана гөркез ве Мусаның табшырышы ялы, гурбанлык гетир. Бу руханылара шаятлык болар» дийди.
5 Иса Капернаум шәхерине гиренде, бир йүзбашы онуң янына гелип: 6 «Җенабым, хызматкәрим өйде ысмаз болуп ятыр, ол өрән эҗир чекйәр» дийип ялбарды. 7 Иса оңа: «Мен барып, оны сагалдарын» дийди. 8 Йүзбашы оңа шейле җогап берди: «Җенабым, сен өйүме гирер ялы, мен мынасып адам дәлдирин. Сен екеҗе сөз айтсаң-да, хызматкәрим сагалар. 9 Себәби мен хем бирине табын болярын, өзүмиң хем гол астымда эсгерлерим бар. Мен оларың бирине „Гит!“ дийсем, гидйәр, бейлекисине „Гел!“ дийсем, гелйәр, гулума „Шуны эт“ дийсем, эдйәр». 10 Иса онуң сөзлерини эшидип, хайран галды ве ызына дүшүп гелйән адамлара шейле дийди: «Сизе догрусыны айдярын, мен шейле гүйчли иманлы адамы Ысрайылда-да тапмадым. 11 Сизе шуны-да айдярын, гүндогардан ве гүнбатардан энчеме адамлар гелип, гөкдәки Патышалыкда Ыбрайым, Ысхак хем-де Якуп билен бир сачагың башында отурарлар. 12 Эмма Патышалыгы мирас алмалы огуллар гараңкылыга ташланар. Ол ерде гөзяш дөкүп, алачсызлыкдан яңа дишини гыҗарлар». 13 Соңра Иса йүзбаша йүзленип: «Бар, гидибер. Гой, сениң иманыңа гөрә айданың болсун» дийди. Онуң хызматкәри шол бада сагалды.
14 Иса Петрусың өйүне геленде, онуң гайыненесиниң гызгыны галып, сыркав ятандыгыны гөрди. 15 Иса оңа элини дегренде, онуң гызгыны айрылды. Шонда ол еринден туруп, Иса хызмат эдип башлады. 16 Агшам дүшенде, онуң янына энчеме җынлы адамлары гетирдилер. Ол җынлары сөзи билен ковуп чыкарды ве эҗир чекйән әхли сыркавлары сагалтды. 17 Шейдип, Ишая пыгамбериң: «Ол бизи кеселлерден ве эҗирлерден азат этди» диен сөзлери берҗай болды.
18 Иса улы мәрекәниң йыгнанандыгыны гөрүп, шәгиртлерине гайыкда деңзиң бейлеки тарапына гечмеги табшырды. 19 Шонда бир канунчы гелип: «Мугаллым, сен нирә гитсең, менем сениң билен гидерин» дийди. 20 Эмма Иса оңа: «Тилкилериң сүрени, асмандакы гушларың хөвүртгеси бар, эмма Ынсан оглуның башыны гоймага-да ери ёкдур» дийди. 21 Башга бир шәгирди болса: «Халыпам, маңа өңүрти гидип, какамы җайламага ругсат бер» дийди. 22 Иса оңа: «Гой, өлүлери өлүлер җайласын, сен болса мениң ызыма дүш» дийди.
23 Иса гайыга мүненде, шәгиртлери онуң ызына дүшди. 24 Ине, деңизде гүйчли ел турды ве толкунлар гайыга уруп башлады, Иса болса уклап ятырды. 25 Олар Исаның янына гелип, оны туруздылар-да: «Агам, хеләк болуп барярыс, бизи халас эт!» дийдилер. 26 Эмма Иса олара: «Сиз нәме үчин бейле горкярсыңыз, эй иманы азлар?» дийди. Соңра ол еринден турды-да, еле ве деңзе кәеди, шонда долы үмсүмлик аралашды. 27 Адамлар муңа хайран галып: «Бә, бу нәхили адамка? Хатда елем, деңизем оңа гулак асяр» дийишдилер.
28 Иса деңзиң бейлеки тарапында ерлешйән Гадара велаятына баранда, мазарчылыкдан ики саны җынлы адам өңүнден чыкды. Олар җуда ховплуды, хич ким шол ёлдан гечмәге йүрек этмейәрди. 29 Олар гыгырып: «Эй Худайың Оглы, сен бизи нәме этмекчи болярсың? Сен бизи Худайың беллән вагтындан өң гынамага гелдиңми?» дийдилер. 30 Шол ерден узагракда доңуз сүрүсини бакярдылар. 31 Шонда җынлар оңа ялбарып: «Эгер сен бизи ковмакчы болсаң, шол доңуз сүрүсине ков» дийдилер. 32 Иса олара: «Гидиң!» дийди. Шонда җынлар яңкы ики адамдан чыкып, доңузлара гирди. Ине, доңузларың әхлиси дазырдашып, өзлерини учут гаядан деңзе зыңдылар-да, гарк болдулар. 33 Чопанлар шәхере гачып гитдилер. Олар әхли зады, шол санда җынлы адамлар хакда хеммелере хабар бердилер. 34 Шонда шәхериң әхли яшайҗылары Исаның өңүнден чыкып, бу ерден гитмеги хайыш этдилер.