Лука

7 Иса халка айтмалы затларыны тамамландан соң, Капернаума барды*. 2 Ол ерде бир йүзбашының говы гөрйән гулы агыр сыркавлап, өлүм яссыгында ятырды. 3 Ол Иса хакда эшиденде, онуң янына ехуды яшулуларыны иберди ве гелип, гулуны сагалтмагы ондан хайыш этди. 4 Олар Исаның янына гелдилер-де, йүрекден ялбарып: «Ол сениң көмек этмегиңе мынасыпдыр. 5 Себәби ол бизиң халкымызы сөййәр, синагогамызы хем шол гуруп берди» дийдилер. 6 Шонда Иса олар билен гитди. Эмма өйүне етиберенде, йүзбашы эййәм достларыны иберип, олара шейле диймеги табшырыпдыр: «Җенабым, алада галма, сен өйүме гирер ялы, мен мынасып адам дәлдирин. 7 Шонуң үчин өзүми хем яныңа бармага мынасып гөрмедим. Екеҗе сөз айтсаң-да, хызматкәрим сагалар. 8 Себәби мен хем бирине табын болярын, өзүмиң хем гол астымда эсгерлерим бар. Мен оларың бирине „Гит!“ дийсем, гидйәр, бейлекисине „Гел!“ дийсем, гелйәр ве гулума „Шуны эт“ дийсем, эдйәр». 9 Иса муны эшидип, хайран галды, ызына дүшүп гелйән мәрекә серетди-де: «Сизе диййәрин, мен шейле гүйчли иманлы адамы хатда Ысрайылда-да тапмадым» дийди. 10 Иберилен адамлар өйлерине баранларында, гулуң сагаландыгыны гөрдүлер.

11 Бираз вагтдан Иса Найин шәхерине гитди. Онуң янында шәгиртлери хем-де улы мәреке барды. 12 Ол шәхериң дервезесине голайланда, адамлар бир дул аялың екеҗе оглуның өлүсини чыкарып гелйәрдилер. Дул аялың янында шәхерден гелйән улы мәреке хем барды. 13 Иса аялы гөренде, хайпы гелип: «Гой, аглама» дийди-де, 14 барып, табыда элини дегирди, оны гөтерип барянлар хем дурдулар. Иса: «Яш йигит, саңа диййәрин, ериңден тур!» дийди. 15 Өли еринден туруп отурды-да, гепләп башлады. Иса оны эҗесине говшурды. 16 Шонда хеммелере горкы аралашды. Олар: «Бизиң арамызда бейик пыгамбер пейда болупдыр. Худай өз халкына назар салды» дийип, Худайы шөхратландырярдылар. 17 Исаның эден иши бүтин Яхуда ве даш-төверекдәки әхли ерлере яйрады.

18 Яхяның шәгиртлери барып, әхли затлары оңа гүррүң бердилер. 19 Шонда Яхя ики шәгирдини янына чагырды-да, Халыпаның янына иберип: «Сен бизиң гарашян Месихимизми я-да башга бирине гарашмалы?» дийип сорамагы табшырды. 20 Олар Исаның янына гелип: «Сува чүмдүрйән Яхя: „Сен бизиң гарашян Месихимизми* я-да башга бирине гарашмалы?“ дийип, сорамагы табшырды» дийдилер. 21 Иса шол вагт энчеме сыркавлары, шол санда агыр кеселли ве җынлы адамлары сагалдярды, энчеме көрлериң гөзүни ачярды. 22 Иса олара шейле җогап берди: «Барың-да, Яхя гөрен-эшиденлериңизи хабар бериң: көрлер гөрйәр, агсаклар йөрейәр, хейвере кеселлилер тәмизленйәр, керлер эшидйәр, өлүлер дирелйәр, гарыплара хош хабар айдыляр. 23 Мен бабатда шүбхеленмейән* адам багтлыдыр».

24 Яхяның шәгиртлери гиденсоң, Иса мәрекә йүзленип, Яхя барада шейле дийди: «Сиз чөле нәме гөрмәге гитдиңиз? Еле ыранян гамшымы? 25 Онда сиз нәме гөрмәге гитдиңиз? Гымматбаха эшик геен адамымы? Гымматбаха эшик геен адамлар патышаларың кашаң җайларында яшаярлар. 26 Догрудан-да, сиз нәме гөрмәге гитдиңиз? Пыгамберими? Хава, сизе диййәрин, ол пыгамберден хем хас улудыр. 27 Ол хакда: „Ине, мен сениң өңүңден хабарчымы ёллаярын, ол саңа ёл тайярлар!“ диен сөзлер язылгыдыр. 28 Сизе диййәрин, аяллардан догланларың арасында Яхядан бейиги болан дәлдир. Йөне Худайың Патышалыгында иң пес везипәни эелейән хер кес ондан бейикдир». 29 Бу сөзлери эшиден адамлар ве салгытчылар Худайың адалатлыдыгыны боюн алдылар, себәби олар Яхяның вагыз эдиши ялы, сувда чүмдүрилипдилер. 30 Эмма фарисейлер ве канунчылар Худайың маслахатыны* кабул этмедилер, себәби олар Яхяның вагыз эдиши ялы, сувда чүмдүрилмәндилер.

31 Иса сөзүни довам эдип, шейле дийди: «Мен бу несли ким билен деңешдирейин? 32 Олар базарда отурып, бири-бирлерине: „Биз сизиң үчин түйдүк чалдык, йөне сиз танс этмедиңиз; биз зарын-зарын агладык, йөне сиз агламадыңыз“ диййән чагалар ялыдыр. 33 Шонуң ялы-да сува чүмдүрйән Яхя гелди, ол хеммелер ялы ийип-ичмейәрди, эмма сиз оңа: „Ол җынлы“ дийдиңиз. 34 Ынсан оглы гелди, ол ийип-ичсе-де, сиз оңа: „Ине хаҗымелик*, аракхор, салгытчыларың ве гүнәкәрлериң досты!“ диййәрсиңиз. 35 Шейлеликде, адам акылдардыгыны догры ишлери билен субут эдйәндир».

36 Симун атлы бир фарисей Исаны мыхманчылыга чагырды. Иса хем онуң өйүне барып, сачак башында отурды. 37 Шол шәхерде гүнәкәр хөкмүнде таналян бир аял барды. Ол Исаның фарисейиң өйүндедигини биленде, якымлы ыслы ягдан долы габы* алып гелди. 38 Соңра Исаның аягының янында дыза чөкди-де, аглап, гөзяшлары билен онуң аягыны өл-мыжжык этди ве сачы билен сүпүрди. Шейле-де ол Исаның аякларыны огшамагыны бес этмән, олара яг чалярды. 39 Исаны мыхманчылыга чагыран фарисей муны гөрүп, өз ичинден: «Эгер ол хакыкы пыгамбер болан болса, аякларыны кимиң эллейәндигини билерди. Ол аял гүнәкәр ахырын» дийди. 40 Эмма Иса: «Симун, мен саңа бир зат айтмакчы» дийди. Ол хем: «Айдыбер, Мугаллым!» дийди.

41 «Ики адамың бирине бергиси барды; бириси 500 динар*, бейлекиси 50 динар. 42 Оларың бергилерини бермәге хич затлары ёкды, шонуң үчин ол адам икисини хем йүрекден багышлады. Сениң пикириңче, оларың хайсысы оны хас көп сөер?» 43 Симун: «Мениң пикиримче, кимиң бергиси көп болан болса» дийип җогап берди. Иса оңа: «Сен догры айтдың» дийди. 44 Соңра Иса аяла серетди-де, Симуна шейле дийди: «Шу аялы гөрйәрмиң? Мен сениң өйүңе гелдим, сен болса аягымы ювмага-да сув бермедиң. Эмма бу аял аякларымы гөзяшлары билен ювуп, сачы билен сүпүрди. 45 Сен мени гаршы аланыңда огшамадың, бу аял велин гелени бәри аякларымы огшамагыны бес этмейәр. 46 Сен мениң башыма яг гуймадың, бу аял велин аякларыма якымлы ыслы яг чалды. 47 Шейлеликде, саңа диййәрин, ол көп гүнә эден болса-да, гүнәлери багышланяндыр. Шонуң үчин хем ол көп сөййәр. Эмма аз гүнәлери багышланан адам аз сөййәндир». 48 Соңра Иса ол аяла: «Сениң гүнәлериң багышланды» дийди. 49 Шонда Иса билен сачак башында отуран адамлар өз араларында: «Гүнәлери багышлар ялы, бу адам кимкә?» дийишдилер. 50 Эмма Иса аяла: «Иманың сени халас этди, аркайын гидибер» дийди.