Лука

8 Бираз вагтдан Иса шәхерме-шәхер, обама-оба айланып, Худайың Патышалыгы барадакы хош хабары ыглан эдип башлады. Онуң янында 12 ресулы 2 ве энчеме аяллар барды. Оларың арасында ичинден еди җын чыкан ве сыркавлыгындан сагалан магдалалы дийилйән Меръем, 3 Хиродесиң өйүниң гөзегчиси Хузаның аялы Янна, Сузанна хем барды. Олар бар затлары билен Иса хызмат эдйәрдилер.

4 Иса билен шәхерме-шәхер айланып гелен адамлар ве улы мәреке биле йыгнананда, ол шейле мысал гетирди: 5 «Ине, бир дайхан экин экмәге гидйәр. Ол тохумлары сепенде, кәбири ёлуң гырасына дүшди ве олар депеленип галды, гушлар хем гелип, олары ийди. 6 Кәбири дашлык топрага дүшди, олар гөгерип чыксалар-да, сув болмандыгы үчин гурадылар. 7 Бейлекилери тикенеклериң арасына дүшди, олар билен биле өсен тикенеклер бугдайы богдулар. 8 Эмма галанлары говы топрага дүшди, олар гөгерип, 100 эссе көп хасыл берди». Иса булары айдансоң, батлы сес билен: «Гой, гулагы бар адам эшитсин» дийди.

9 Шәгиртлер болса Исадан мысалың манысыны сорадылар. 10 Ол шейле дийди: «Худай сизе гөкдәки Патышалыгың мукаддес сырларыны дүшүндирйәр, йөне башгалар үчин ол йөне бир мысал болуп галяр. Олар серетселер-де, гөрмейәрлер, эшитселер-де, манысына дүшүнмейәрлер. 11 Ине мысалың манысы: Тохум — Худайың сөзүдир. 12 Ёлуң гырасына дүшен тохумлар — Худайың сөзүни эшиден адамлар. Олар иман этмез ялы ве халас болмаз ялы, Иблис гелип, оларың йүрегинден сөзи согруп аляр. 13 Дашлык ере дүшен тохумлар Худайың сөзүни эшидип, оны шатлык билен кабул эдйән адамлардыр. Йөне оларың көки ёкдур. Олар аз вагтлык иман эдйәрлер, йөне сынага дүшенде, иман этмегини бес эдйәрлер. 14 Тикенеклериң арасына дүшенлер сөзи эшитселер-де, яшайшың аладаларына, байлыгына ве леззетине өзүни алдырян адамлардыр. Бу затлар олары богяр ве олар хич хили хасыл бермейәр. 15 Говы топрага дүшен тохумлар сөзи йүреги билен кабул эден адамлардыр. Олар сөзи йүреклеринде саклап, чыдамлылык билен хасыл гетирйәндир.

16 Хич ким чыраны якып, оны себедиң я-да столуң* ашагында гоймаяр, гайтам, өе гиренлер ягтылыгы гөрер ялы, оны чыраданың үстүнде гойярлар. 17 Себәби йүзе чыкмаҗак хич хили гизлин зат ёкдур, пугта яшырылса-да, хич хачан билинмән я-да үсти ачылман галҗак зат болмаз. 18 Шонуң үчин диңлейшиңизе үнсли болуң, себәби кимде бар болса, оңа ене-де берлер, эмма кимде ёк болса, өзүнде бар дийип пикир эден зады-да ондан алнар».

19 Шол вагт Исаның эҗеси ве доганлары оны гөрмәге гелдилер, йөне адамларың көплүгинден яңа ичерик гирип билмедилер. 20 Шонда оңа: «Эҗең билен доганларың сени гөрҗек болуп, дашарда гарашып дурлар» дийдилер. 21 Иса хем олара: «Ким Худайың сөзүни диңләп, оны берҗай этсе, шол мениң эҗем ве доганларымдыр» дийип җогап берди.

22 Бир гүн Иса шәгиртлери билен гайыга мүнди-де, олара: «Йөрүң, деңзиң бейлеки тарапына гечелиң» дийди. Олар хем гитдилер. 23 Йүзүп баряркалар, Иса уклап галды. Шонда деңизде гүйчли тупан турды ве гайык сувдан долуп башлады. Олар ховплы ягдая дүшдүлер. 24 Олар Исаны турзуп: «Мугаллым, Мугаллым, биз хеләк болуп барярыс!» дийдилер. Ол еринден турды-да, еле ве толкунлара кәеди. Тупан ятды-да, үмсүмлик болды. 25 Соңра Иса шәгиртлерине: «Ханы сизиң иманыңыз?» дийди. Олар болса гаты горкдулар ве хайран галышып, бири-бирлерине: «Бу кимкә? Ол хатда еле-де, деңзе-де буйрук берйәр, олар хем оңа гулак асярлар» дийишдилер.

26 Соңра олар Җелиләниң бейлеки тарапында ерлешйән Герасена велаятына бардылар. 27 Иса гайыкдан дүшенде, голайдакы шәхерлериң биринден гелен бир җынлы адам онуң өңүнден чыкды. Ол көп вагтдан бәри өйүне барман, мазарчылыкда яшаярды ве эгин-эшиксиз гезйәрди. 28 Ол Исаны гөренде, гыгырып, онуң өңүнде дыза чөкди-де, батлы сес билен: «Эй Бейик Бирибарың Оглы Иса, сен мени нәме этмекчи болярсың? Ялбарярын, мени гынама» дийди. 29 Иса җына ол адамың ичинден чыкмагы буюрды. Көп вагт бәри җының голы астында йөрен бу адамы энчеме гезек гандала салып, зынҗыра баглапдылар ве оны гаравуллаярдылар. Эмма ол гандаллары дөвүп, зынҗырлары-да үзүп, җының тәсири билен чола ере гачып гидерди. 30 Иса ондан: «Адың нәме?» дийип сорады. Ол: «Легион*» дийип җогап берди, себәби онуң ичине көп җын гирипди. 31 Олар Исадан дүйпсүз чуңлуга ковмазлыгы ялбардылар. 32 Голайда дагда улы доңуз сүрүсини бакярдылар. Җынлар Иса ялбарып, шол доңузларың ичине гирмәге ругсат бермегини хайыш этдилер. Иса-да олара ругсат берди. 33 Шонда җынлар ол адамдан чыкып, доңузларың ичине гирдилер ве тутуш сүри учут гаядан өзүни деңзе зыңып, гарк болды. 34 Чопанлар болан затлары гөренлеринде, гачып гитдилер-де, муны шәхердәкилере ве обадакылара хабар бердилер.

35 Адамлар болан затлары гөрмек үчин Исаның янына гелдилер. Шонда олар ичинден җын ковлуп чыкарылан адамың эгин-эшикли, акылының хем ериндедигини ве Исаның янында отурандыгыны гөрүп, гаты горкдулар. 36 Бу затлары гөренлер гелен адамлара җынлы адамың нәдип сагаландыгыны гүррүң бердилер. 37 Герасена велаятындан геленлериң бары Исадан бу ерден гитмегини хайыш этдилер, себәби олар өрән горкупдылар. Иса гайыга мүнүп, ол ерден гитмекчи болды. 38 Эмма ичинден җын чыкан адам оңа ялбарып, яны билен алып гитмегини хайыш этди. Йөне Иса оңа ругсат бермән: 39 «Бар, өйүңе гайт-да, Худайың саңа эден ишлерини хеммелере гүррүң бер» дийди. Ол хем гайтды-да, тутуш шәхере айланып, Исаның өзүне эден ишини җар этди.

40 Иса Җелилә гайдып геленде, оны мәреке мәхирли гаршы алды, себәби хеммелер оңа гарашярды. 41 Шонда синагога ёлбашчысы Яйрус атлы бир адам гелип, Исаның аягына йыкылды-да, оны өйүне әкитмек үчин ялбарып башлады. 42 Себәби онуң 12 яшлы екеҗе гызы өлүм яссыгында ятырды.

Иса гидип барярка, мәреке оны хер тарапдан гысярды. 43 Шол ерде 12 йылдан бәри ган акма кеселинден эҗир чекйән бир аял барды. Ол хич кимден хайыр тапып билмәнди. 44 Бу аял Исаның аркасындан гелип, донуның этегине элини дегирди ве шол бада ган акмасы кесилди. 45 Шонда Иса: «Маңа ким элини дегирди?» дийди. Хич ким муны боюн алмансоң, Петрус: «Мугаллым, дашыңы гуршап алан мәреке сени гысып дур» дийди. 46 Эмма Иса: «Бири маңа элини дегирди, себәби өзүмден гүйҗүң гидендигини дуйдум» дийди. 47 Аял мундан артык гизленип билмеҗекдигине дүшүненде, титрәп гелди-де, Исаның өңүнде дыза чөкди ве нәме үчин оңа элини дегрендигини хем-де нәдип дессине сагаландыгыны хеммелериң өңүнде айтды. 48 Иса оңа: «Гызым, иманың сени сагалтды. Бар, аркайын гайдыбер» дийди.

49 Иса энтек гепләп дурка, синагога ёлбашчысының өйүнден бир адам гелди-де, Яйруса: «Гызың арадан чыкды, Мугаллымы азара гоюп отурма» дийди. 50 Иса муны эшиденде, Яйруса: «Горкма, диңе иман эт, гызың яшар» дийди. 51 Иса өе геленде, яны билен Петрус, Яхя, Якуп ве гызың ата-энесинден башга хич киме гирмәге ругсат бермеди. 52 Адамларың әхлиси аглашып, гызың өлендиги үчин хасрат чекип, гурсакларына урярдылар. Шонда Иса: «Агламаң, гыз өлмеди, ол уклап ятыр» дийди. 53 Олар Исаны яңсылап, үстүнден гүлүп башладылар, себәби гызың өлендигини билйәрдилер. 54 Эмма ол гызың элини алды-да: «Гызҗагаз, тур!» дийди. 55 Гыз дирелип*, шол бада еринден галды. Иса оңа иере зат бермеги табшырды. 56 Гызың ата-энеси муңа чәксиз бегендилер, йөне Иса олара болан ваканы хич киме гүррүң бермезлиги табшырды.