16 Ngunit patuloy nilang kinakantiyawan+ ang mga mensahero ng tunay na Diyos at hinahamak ang kaniyang mga salita+ at nililibak+ ang kaniyang mga propeta, hanggang sa ang pagngangalit+ ni Jehova ay sumiklab laban sa kaniyang bayan, hanggang sa wala nang kagalingan.+

33 At ikaw ay matuwid+ kung tungkol sa lahat ng sumapit sa amin, sapagkat ikaw ay kumilos nang may katapatan,+ ngunit kami ang siyang gumawa nang may kabalakyutan.+

14 Silang lahat na masidhing umiibig sa iyo ang siyang lumimot sa iyo.+ Hindi ikaw ang hinahanap nila. Sapagkat sinaktan kita ng hampas ng kaaway,+ ng pagpaparusa ng isa na malupit,+ dahil sa dami ng iyong kamalian;+ ang iyong mga kasalanan ay dumami.+

17 At sinabi pa niya sa akin: “Nakikita mo ba ito, O anak ng tao? Isa bang napakagaan na bagay sa sambahayan ni Juda ang gawin ang mga karima-rimarim na bagay na ginagawa nila rito, na pinupuno nga nila ng karahasan+ ang lupain at ginagalit nila akong muli, at narito, idinuduldol nila sa aking ilong ang supang?

7 Sa iyo, O Jehova, ay nauukol ang katuwiran, ngunit ang sa amin ay kahihiyan ng mukha gaya ng sa araw na ito,+ sa mga tao ng Juda at sa mga tumatahan sa Jerusalem at sa lahat niyaong nagmula sa Israel, yaong malalapit at yaong malalayo sa lahat ng mga lupain na doon ay ipinanabog mo sila dahil sa kanilang kawalang-katapatan na ginawa nila laban sa iyo.+

16 O Jehova, ayon sa lahat ng iyong mga gawang katuwiran,+ pakisuyo, mapawi nawa ang iyong galit at ang iyong pagngangalit mula sa iyong lunsod na Jerusalem, ang iyong banal na bundok;+ sapagkat, dahil sa aming mga kasalanan at dahil sa mga kamalian ng aming mga ninuno,+ ang Jerusalem at ang iyong bayan ay tampulan ng pandurusta ng lahat ng nasa palibot namin.+