Nilalaman ng Hebreo

  • A. ANG MAS DAKILANG POSISYON NG ANAK NG DIYOS (1:1–3:6)

    • 1. Nagsasalita ang Diyos noon sa pamamagitan ng mga propeta, pero ngayon, sa pamamagitan ng kaniyang Anak (1:1-4)

    • 2. Kung bakit mas dakila ang Anak sa mga anghel (1:5-14)

      • Kay Jesu-Kristo lang sinabi ng Diyos: “Ikaw ang anak ko” (1:5, 6)

      • Hinirang ng Diyos si Jesu-Kristo bilang Hari (1:7-12)

      • Pinaupo sa kanan ng Diyos (1:13, 14)

    • 3. Kailangang magbigay ng higit sa karaniwang pansin sa mga sinabi ng Diyos sa pamamagitan ni Kristo (2:1-9)

      • Babala laban sa pagwawalang-bahala sa napakadakilang kaligtasan sa pamamagitan ni Kristo (2:1-4)

      • Inilagay sa ilalim ng mga paa ni Jesus ang lahat ng bagay, kasama na ang “darating na lupa” (2:5-9)

    • 4. Si Jesus, ang Punong Kinatawan para sa kaligtasan at isang maawaing Mataas na Saserdote (2:10-18)

      • Hindi ikinahiya ni Jesus na tawaging kapatid ang pinahirang mga tagasunod niya (2:10-13)

      • Sa pamamagitan ng kamatayan ni Jesus bilang tao, nakapagbigay siya ng handog bilang pambayad-sala (2:14-18)

    • 5. Bilang Anak sa sambahayan ng Diyos, nakahihigit si Jesus kay Moises (3:1-6)

  • B. PAGPASOK SA KAPAHINGAHAN NG DIYOS (3:7–4:13)

    • 1. Masamang halimbawa ng di-tapat na mga Israelita na hindi nakapasok sa kapahingahan ng Diyos (3:7-19)

      • Nasuklam ang Diyos sa henerasyon ng mga Israelitang lumabas sa Ehipto (3:7-11)

      • Panganib na magkaroon ng “masamang puso na walang pananampalataya” at ‘mapalayo sa Diyos na buháy’ (3:12-15)

      • Dahil masuwayin at walang pananampalataya ang mga Israelita, hindi sila nakapasok sa kapahingahan ng Diyos (3:16-19)

    • 2. Mayroon pang pahinga na gaya ng Sabbath para sa bayan ng Diyos (4:1-13)

      • Kailangan ng pananampalataya para makapasok sa kapahingahan ng Diyos (4:1-5)

      • Puwedeng makapasok sa kapahingahan ng Diyos ang mga nakikinig sa tinig ng Diyos (4:6-10)

      • Ang salita ng Diyos ay buháy at malakas at siguradong matutupad (4:11-13)

  • C. NAKAHIHIGIT ANG PAGKASASERDOTE NI KRISTO (4:14–7:28)

    • 1. Si Jesus, ang dakilang Mataas na Saserdote (4:14–5:10)

      • Isang Mataas na Saserdote na may simpatiya, sinubok sa lahat ng bagay, at walang kasalanan (4:14-16)

      • Kailangang maghandog ng taong mataas na saserdote para sa kasalanan niya (5:1-3)

      • Niluwalhati ng Diyos si Kristo at tinawag na saserdote na “gaya ng pagkasaserdote ni Melquisedec” (5:4-6)

      • Natutong maging masunurin, naging perpekto, at “naging daan para sa walang-hanggang kaligtasan” (5:7-10)

    • 2. Babala laban sa hindi pagsulong at apostasya (5:11–6:12)

      • “Ang matigas na pagkain ay para sa mga maygulang” (5:11-14)

      • Huwag manatili sa unang mga doktrina, at sumulong sa pagkamaygulang (6:1-3)

      • ‘Muling ipinako sa tulos’ ng mga tumalikod sa pananampalataya “ang Anak ng Diyos” (6:4-8)

      • Hinding-hindi “lilimutin [ng Diyos] ang mga ginawa ninyo at ang pag-ibig na ipinakita ninyo” (6:9, 10)

      • Tularan ang mga ‘nagmana ng mga pangako sa pamamagitan ng pananampalataya at pagtitiis’ (6:11, 12)

    • 3. Ang pangako at sumpa ng Diyos—“dalawang bagay na hindi mababago” (6:13-20)

      • Sigurado ang pag-asa ng mga Kristiyano dahil sa pangako at panunumpa ng Diyos kay Abraham (6:13-18)

      • Ang pag-asa natin ay nagsisilbing “angkla ng buhay natin” (6:19, 20)

    • 4. “Si Melquisedec, na hari ng Salem at saserdote ng Kataas-taasang Diyos” (7:1-10)

      • Natatangi ang pagkasaserdote ni Melquisedec (7:1-3)

      • Nagbayad si Abraham ng ikapu kay Melquisedec, at sa pamamagitan ni Abraham, nagbayad din si Levi (7:4-10)

    • 5. Si Jesus ay “isang saserdote magpakailanman gaya ng pagkasaserdote ni Melquisedec” (7:11-28)

      • Nakahihigit ang pagkasaserdote ni Jesus kaysa sa pagkasaserdote ng mga Levita (7:11-14)

      • Hindi nakadepende ang pagkasaserdote ni Jesus sa pinagmulan niyang sambahayan (7:15-17)

      • Naging saserdote si Jesus sa pamamagitan ng panunumpa ng Diyos (7:18-22)

      • Hindi kailangan ni Kristo ng mga kahalili; kaya niyang ‘makapagligtas nang lubusan’ (7:23-25)

      • Nakahihigit si Jesus bilang Mataas na Saserdote (7:26-28)

  • D. NAKAHIHIGIT ANG BAGONG TIPAN AT ANG HANDOG NI KRISTO (8:1–10:39)

    • 1. Ang tabernakulo sa lupa at ang inilalarawan nito (8:1-6)

      • Ang Mataas na Saserdoteng si Jesus ay nasa kanan ng Diyos sa “tunay na tolda” sa langit (8:1, 2)

      • Ang sagradong paglilingkod sa ilalim ng Kautusan ay lumalarawan sa makalangit na mga bagay (8:3-6)

    • 2. Inihula ang isang bagong tipan sa pamamagitan ni propeta Jeremias (8:7-13)

      • May kapintasan ang unang tipan; kailangan ng isang bagong tipan (8:7, 8)

      • Mga dahilan kung bakit nakahihigit ang bagong tipan (8:9-12)

      • Dahil sa inihayag na layunin ng Diyos, nawalan na ng bisa ang naunang tipan (8:13)

    • 3. Ang tolda sa ilalim ng “naunang tipan” ay isang ilustrasyon para sa kasalukuyan (9:1-10)

      • Mga detalye ng mga kagamitan at iba pang bagay sa tolda sa lupa (9:1-5)

      • Pumapasok ang mataas na saserdote sa Kabanal-banalan minsan sa isang taon para maghandog ng dugo ng mga hayop (9:6-10)

    • 4. Walang-hanggang kaligtasan sa pamamagitan ng “dugo ng Kristo” (9:11-28)

      • Pumasok si Kristo sa ‘mas dakilang tolda’ nang minsanan “para iharap . . . ang sarili niyang dugo” (9:11-14)

      • Nagkabisa ang “naunang tipan” sa pamamagitan ng dugo ng hayop; nagkabisa naman ang “bagong tipan” sa pamamagitan ng dugo ni Kristo (9:15-22)

      • Pumasok si Kristo sa “langit mismo” para iharap ang sarili sa Diyos (9:23-26)

      • Kapag nagpakita si Kristo sa “ikalawang pagkakataon,” para na iyon sa kaligtasan ng mga mananampalataya (9:27, 28)

    • 5. Si Kristo ay “nag-alay ng isang handog para sa mga kasalanan at ang bisa nito ay walang hanggan” (10:1-18)

      • “Ang Kautusan ay may anino ng mabubuting bagay na darating”; walang magagawa ang mga handog na hayop (10:1-4)

      • Dumating si Kristo sa sanlibutan para gawin ang kalooban ng Diyos (10:5-10)

      • Matapos mag-alay ng isang handog para sa mga kasalanan, umupo si Jesus sa kanan ng Diyos (10:11-14)

      • Posible nang mapatawad nang lubusan ang mga kasalanan dahil sa bagong tipan (10:15-18)

    • 6. Isang bagong paraan ng paglapit sa Diyos na umaakay sa buhay sa pamamagitan ng kaniyang dakilang Mataas na Saserdote (10:19-25)

      • Lumapit sa Diyos “nang may tapat na puso at buong pananampalataya” (10:19-22)

      • “Patuloy nating sikaping ipahayag ang ating pag-asa” at huwag pabayaan ang mga pagtitipon at magpakita ng pag-ibig (10:23-25)

    • 7. Ang panganib ng sadyang pamimihasa sa kasalanan at ang pangangailangang magtiis (10:26-39)

      • Wala nang handog para sa kapatawaran ng mga humahamak sa “dugo para sa tipan” (10:26-31)

      • Magtiis, manampalataya, at huwag umurong (10:32-39)

  • E. KUNG GAANO KAHALAGA ANG PANANAMPALATAYA (11:1–12:17)

    • 1. Kahulugan ng pananampalataya (11:1-3)

      • “Ang pananampalataya ay ang paghihintay sa mga bagay na may garantiya, ang malinaw na katibayan na ang hindi nakikita ay totoo” (11:1, 2)

      • “Dahil sa pananampalataya, naiintindihan natin na ang mga sistema ng mga bagay ay inayos sa pamamagitan ng salita ng Diyos.” (11:3)

    • 2. Mga lalaki at babae noon na nanampalataya at kinalugdan ng Diyos (11:4-40)

      • Halimbawa nina Abel (11:4) at Enoc (11:5)

      • “Kung walang pananampalataya, imposibleng mapalugdan nang lubos ang Diyos” (11:6)

      • Halimbawa nina Noe (11:7), Abraham at Sara (11:8-19), Isaac (11:20), Jacob (11:21), Jose (11:22), ng mga magulang ni Moises (11:23), ni Moises (11:24-28), ng bayang Israel (11:29, 30), at ni Rahab (11:31)

      • Mga ginawa nina Gideon, Barak, Samson, Jepte, David, Samuel, mga propeta, at ng iba pang tapat na lingkod sa harap ng mga pagsubok at panganib (11:32-38)

      • Ang mga sinaunang tapat na lingkod ay hindi naunang maging perpekto sa mga kasamang tagapagmana ni Kristo (11:39, 40)

    • 3. Nagtitiis ang mga may pananampalataya; makikinabang tayo sa disiplina ni Jehova (12:1-17)

      • ‘Malaking ulap ng mga saksi’ na nanampalataya; nagtiis si Jesus, ang “Tagapagpasakdal ng pananampalataya natin” (12:1-3)

      • Ang disiplina ni Jehova ay “nagbubunga . . . ng kapayapaan at katuwiran” (12:4-11)

      • Pinagpapala ang mga nakikipagpayapaan at nagpapakabanal (12:12-14)

      • Mag-ingat sa mga gaya na Esau, na hindi nagpapahalaga sa sagradong mga bagay at nagpaparumi sa kongregasyon (12:15-17)

  • F. ANG NAPAKAGANDANG PRIBILEHIYO NG MGA KRISTIYANO SA ISANG KAHARIAN NA HINDI MAUUGA (12:18-29)

    • Lumapit ang mga pinahirang Kristiyano, hindi sa isang literal na bundok o lunsod, kundi sa makalangit na Bundok Sion at Jerusalem (12:18-24)

    • Huwag bale-walain ang nagsasalita mula sa langit (12:25)

    • Kapag inuga ng Diyos ang lupa at langit, tatanggap ang mga pinahiran ng isang Kaharian na hindi mauuga (12:26-29)

  • G. PANGHULING MGA PAYO AT MENSAHE (13:1-25)

    • Payo tungkol sa pag-ibig sa isa’t isa bilang magkakapatid, pagtulong sa mga may pinagdadaanan, pagiging mapagpatuloy, marangal na pag-aasawa, at pagtitiwala kay Jehova (13:1-6)

    • Tularan ang pananampalataya ng mga nangunguna; iwasan ang mga “kakaibang turo” (13:7-9)

    • Tiisin ang pandurustang tiniis ni Kristo; patuloy na hanapin ang lunsod na darating (13:10-14)

    • Mga handog na nagpapalugod sa Diyos: mga papuri, mabubuting gawa, at pagbabahagi sa iba (13:15, 16)

    • Mga pakinabang ng pagiging masunurin at mapagpasakop sa mga nangunguna (13:17)

    • Hiniling ni Pablo na ipanalangin siya ng mga kapananampalataya niya, at ipinanalangin niya sa “Diyos ng kapayapaan” na tulungan ang mga Kristiyano na magawa ang kalooban Niya (13:18-21)

    • Nangako si Pablo na bibisitahin niya ang mga Hebreong Kristiyano; tinapos niya ang liham sa pagbati (13:22-25)