Talababa

b Ang isang detalyadong pagtalakay sa pagtangkilik ng klero sa Digmaang Pandaigdig I ay ibinibigay sa aklat na Preachers Present Arms, ni Ray H. Abrams (New York, 1933). Sabi ng aklat: “Binigyan ng mga klero ang digmaan ng espirituwal na kahulugan at pangganyak. . . . Ang digmaan mismo ay isang banal na digmaan upang itaguyod ang Kaharian ng Diyos sa lupa. Ang pagbibigay ng isa ng kaniyang buhay alang-alang sa kaniyang bayan ay pagbibigay nito sa Diyos at sa kaniyang Kaharian. Ang Diyos at ang bansa ay naging magkasingkahulugan. . . . Ang mga Aleman at ang mga Allies ay magkatulad sa bagay na ito. Ang bawat panig ay naniniwala na nasa panig nila ang Diyos . . . .Karamihan ng mga teologo ay walang anumang problema sa paglalagay kay Jesus sa pinakaunahan ng pinakamahigpit na labanan na pinangungunahan ang kaniyang mga hukbo sa tagumpay. . . . Ang simbahan sa gayon ay naging mahalagang bahagi ng sistema ng digmaan. . . . Ang mga lider [ng simbahan] ay hindi nag-aksaya ng panahon sa lubusang pag-organisa sa isang panahon-ng-digmaang saligan. Sa loob ng biente-kuwatro oras pagkatapos ng deklarasyon ng digmaan, ang Federal Council of the Churches of Christ sa Amerika ay nagplano para sa lubusang pakikipagtulungan. . . . Marami sa mga simbahan ang higit pa ang ginawa kaysa hiniling sa kanila. Sila ay naging mga istasyong nangangalap sa pagpapalista sa pagsusundalo sa mga hukbo.”​—Mga pahina 53, 57, 59, 63, 74, 80, 82.