Sumpa

(1) Sa Ingles, curse. Pagbabanta o pagsasabi ng masama sa isang tao o bagay. Ang sumpa ay kadalasan nang isang pormal na kapahayagan o hula na may masamang mangyayari, at kapag binigkas ito ng Diyos o ng sinumang binigyan niya ng awtoridad, isa itong hula na talagang mangyayari. (Gen 12:3; Bil 22:12; Gal 3:10) (2) Sa Ingles, oath. Sinumpaang salaysay na nagpapatunay sa isang bagay o isang taimtim na pangako ng isa na gagawin niya o hindi niya gagawin ang isang bagay. Karaniwan na, ito ay panata sa isang nakatataas, partikular na sa Diyos. Sumumpa si Jehova kay Abraham para pagtibayin ang pakikipagtipan niya rito.—Gen 14:22; Heb 6:16, 17.